Quantcast
Channel: Ashok Dave's Blog
Viewing all 894 articles
Browse latest View live

ઍનકાઉન્ટર : 22-11-2015

$
0
0
* મહિલા કોલેજના પ્રોફેસરને રોજ રાત્રે શેના સપનાં આવતા હશે ?
- બસ. રોજ એક વિદ્યાર્થિની રાખડી બાંધવા આવતી હોય !
(મધુકર માંકડ, જામનગર)

* તમારા લખાણો પરથી તો તમે 'મળવા જેવા માણસ'લાગો છો !
- તમે 'મળવા'ના 'ળ'ને બદલે 'ર'લખ્યો છે.
(સુરેશ આર. દરજી, વડોદરા)

* સ્કૂલમાં એડમિશનથી માંડીને નોકરી-બધે અનામતવાળા ખાટી જાય છે. ભવિષ્યમાં કન્યાની પસંદગીમાં ય આ ધોરણ ચાલુ રહેશે ?
- મને ફફડાટ ઢોર-જનાવરો ય અનામત માંગે એનો છે... એવું થાય, એ આપણા દેશમાં અશક્ય નથી... તો પછી તમારા સવાલનું શું થાય ?
(સમિર શાહ, મુંબઈ)

* નેટ પર તમારો ફોટો જોયો. પોસ્ટકાર્ડ્સથી ઘેરાયેલા પોસ્ટમાસ્ટર જેવું લાગે છે...
- ઓહ નો... પોસ્ટવાળા આટલા ફાલતુ દેખાય છે ?
(ડૉ. વિનોદ ભાવસાર, વલસાડ)

* સભાઓમાં ઈંગ્લિશમાં 'લેડીઝ એન્ડ જેન્ટલમેન'બોલાય છે ને ગુજરાતીમાં, 'ભાઈઓ અને બહેનો'. આવું કેમ ?
- એકલું 'લેડીઝ એન્ડ લેડીઝ'અને એકલું, 'બહેનો અને બહેનો'તો ના બોલાય ને ?
(જુઝર અબ્બાસ પેઢીવાલા, મુંબઈ)

* અમીરો દાન ફક્ત મંદિર-દેરાસરોમાં કરે છે... ગરીબોને કેમ નહિ ?
- ગરીબોના ખુલ્લા બરડા અને છાતીઓ ઉપર આરસની તખ્તીઓ જડાવો... એમને ય દાન મળશે !
(પ્રકાશ એસ. પુરોહિત, સુરત)

* ગુજરાતના આજ સુધીના સર્વોત્તમ હાસ્યલેખક કોણ...? ... તમે ?
- સ્વ. બકુલ ત્રિપાઠી કેવળ ગુજરાતના નહિ, સમગ્ર ભારતના આજ સુધીના સર્વોત્તમ હાસ્યલેખક છે... તમે મારૂં ય પૂછ્યું છે ને મારો જવાબ ગણત્રીમાં લેવાનો હોય તો હું હાસ્યલેખક કરતા 'માણસ'તરીકે વધુ સારો છું.
(દીપ્તિ સુબાહુ મેહતા, વડોદરા)

* હમણાં એક સરકારી મકાન ઉપર વાંચ્યું, 'પોલીસ સંસ્કાર કેન્દ્ર'... શું સમજવું ?
- પોલીસો, નોર્મલી જે ભાષામાં વાત કરતા હોય છે, એને એ લોકો 'સંસ્કાર'કહે છે.
(કિશોર દવે, ભાવનગર)

* આજકાલ દરેક માણસ ટેન્શનમાં કેમ રહે છે ?
- ક્યારે ય ગાયને રોડ ઉપર ટેન્શનમાં બેઠેલી જોઇ ?
(શશીકાંત દેસાલે, સુરત)

* ભારતીય ટીમમાંથી ધોનીને નિવૃત્તિ લેવાની જરૂર નથી લાગતી ?
- કાલ ઉઠીને તમે તો મારા માટે ય આવું પૂછશો !
(હાર્દિક સર્વપદડીયા, સાવરકુંડલા)

* માણસે કેટલું બોલવું જોઈએ ?
- માણસ સિવાય બીજા કોને તમે બોલતા કે બોલતી જોયા ?
(ચાંદની સરડવા, મોરબી)

* એવા કોઈ સવાલ ખરા, જે વાંચીને એ પૂછનારને મળવાનું તમને મન થાય ?
- મળવાનું મન જવાબ આપનાર સાથે થાય... સવાલ પૂછનાર સાથે નહિ.
(ધ્રૂવ પંચાસરા, વિરમગામ)

* શું 'મેગી'દેશ માટે હાનિકારક હતી ?
- દારૂ હાનિકારક છે ... તો ય બેફામ વેચાય છે ને ?
(રાહુલ પ્રજાપતિ, સુરત)

* પશ્ચિમનું અનુકરણ બધે થઈ રહ્યું છે. ભારતમાં સ્પેન જેવી બુલફાઈટ કેમ નથી થતી?
- આ હિસાબે ટીવી પર તમે પાર્લામેન્ટનું લાઈવ-ટેલીકાસ્ટ જોતા લાગતા નથી !
(ધિમંત ભાવસાર, બડોલી-ઈડર)

* લેખક બનવાનું તમારું કારણ શું ?
- સીધેસીધું જુઠું બોલતા પકડાઈ જવાતું હતું.
(જીજ્ઞા ગેવરીયા, મુંબઈ)

* 'કૌન બનેગા કરોડપતિ'ડિમ્પલ કાપડીયા હોસ્ટ કરે તો તમે સામે બેસો ?
- સાથે બેસું.
(પ્રતિક અંતાણી, ભાવનગર)

* ચીનની અવળચંડાઈ દિવસે દિવસે વધતી જાય છે, છતાં મોદી સાહેબ હંમેશની જેમ ખામોશ કેમ છે ?
- અવળચંડાઈઓ એમના પક્ષવાળા ય બહુ કરે છે... બેફામ નિવેદનો આપીને ! એમ કાંઈ બધાને ધોઈ નંખાય છે ?
(મુગ્ધા ઉલ્લાસ વોરા, જૂનાગઢ)

* મોદીની પર્સનાલિટી તમારા જેવી ડાયનેમિક છે... કે તમારી મોદી જેવી ?
- કોક કહેતુ'તું કે, અમારા બંનેના ડાબા કાનની બૂટ એકદમ સરખી લાગે છે... બીજું કાંઈ મળતું આવતું નથી.
(મુકેશ ભટ્ટ, અમદાવાદ)

* નામ સરનામું અને મોબાઈલ નંબર ન લખ્યો હોય, એવા સવાલોના જવાબો તમે આપો છો ખરા ?
- ક્યારેક...! પણ એમાં સવાલ પૂછનારનું નામ-સરનામું બદલાઈ જાય,તો આપણો વાંક નહિ કાઢવાનો !
(સોહિણી વાનખેડે, વડોદરા)

* ૫૦-વર્ષે પણ તમે યુવાન દેખાઓ છો, એનું રહસ્ય ?
- તમારો સવાલ ૧૩-વર્ષે મળ્યો.
(વૈભવ અંધારીયા, ભાવનગર)

* તમારા લેખો વાંચીને તમે સંપૂર્ણ હાસ્યલેખક છો, એવું ફલિત થાય છે પણ વચમાં વચમાં વાર્તાસ્વરૂપે કરૂણા લાવીને રડાવી પણ શકો છો...!
- મારા ઘણા હાસ્યલેખો વાંચીને મને રડવું આવતું, એમાંથી કદાચ આવું બની ગયું હશે!
(અરવિંદ જે. સોલંકી, હજીરા)

* તમારો હોદ્દો શું છે ?
- ઘરમાં નોકર, બહાર લેખક !
(પ્રશાંત પારેઘી, ગાંધીધામ-કચ્છ)

* પ્રેમ કરવો પડે કે, એ તો થઈ જાય ?
- એનો આધાર સામેવાળી કેટલી કરમફૂટલી છે, એની ઉપર છે.
(શૈલેષ લશ્કરી, તરસમીયા)

* છોકરો અને છોકરી પસંદ કરતા પહેલાં શું જોવું જોઈએ ?
- આમ તો બધું બરાબર છે ને ? બેમાંથી કોઈ એકને પસંદ કરવાનું પૂછો તો કાંઈ ખબર પડે !
(ચિરાગ પટેલ, અમદાવાદ)

* શું જીવનમાં એક કરતા વધુ સ્ત્રીઓને પ્રેમ થઈ શકે ?
- એ તો તમને કેવી કેવી ડોબીઓ મળે છે, એના ઉપર આધાર છે.
(ચિરાગ ઘાટલીયા, જામનગર)

* સંગીતને મેહસૂસ કરનાર ડાન્સ વધુ સારો કરી શકે ?
- તમારો મતલબ... થાંભલે ચઢીને લાઉડસ્પીકર ગોઠવનારાઓ સારો ડાન્સ કરી શકે!
(ભૌમિક પંચાલ, આણંદ)

* હું મધ્ય પ્રદેશમાં રહું છું. અહીં સામાન્ય નાગરિકોની સામાન્ય ફરિયાદોનો પણ તાત્કાલિક નિકાલ થઈ જાય છે. આવું ગુજરાતમાં કેમ ન થઈ શકે ?
- ખરા છો તમે તો..! અહીં અમને ગરીબ પટેલોના જાનમાલની ચિંતા થાય છે ને તમને ફરિયાદોની પડી છે ?
(યોગેસ થાનકી, રતલામ - મ.પ્ર.)

નજર ચોખ્ખી રાખો...

$
0
0
ગોટીને જ્યારે આઘા ખસવાનો ય ટાઈમ બગાડવો પોસાય એમ ન હોય, એવી સુંદરતા જોતી વખતે એની સ્ટાઈલ આપણા જેવા પકડી પાડે. ઊભા રહેવાનું તો ઘટનાસ્થળ પર જ. ત્યાં ને ત્યાં આજુબાજુ ગોળગોળ ફરે રાખવાનું અને બન્ને હાથ ખિસ્સામાં (શર્ટના નહિ, પાટલૂનના... અને એ ય પોતાના પાટલૂનના) અને લક્ષ્ય ઉપર એકધારી નજર ચોંટાડી રાખવાની.

શૉપિંગ-મોલ આવા પ્રોજેક્ટો માટે આદર્શ સ્થળ ગણાય છે... કોઈને ખાસ ડાઉટે ય ન પડે અને દ્રષ્યો સેંકડોની સંખ્યામાં જોવા મળે. પાછું મુલાકાત એવા શૉપિંગ-મોલોની લેવાની, જ્યાં વાઈફ ફરકે નહિ. આ જ કારણે ગોટી દેરાસર કદી જતો નહિ.

એને જીન્સ અને પર્પલ ટી-શર્ટવાળી ગમી ગઈ હતી. ટી-શર્ટ મોટે ભાગે 'કલર-માઈનસ'નું અને જીન્સ પોતાનું હશે. એ વાત જુદી છે કે, ગોટી એટલો બધો અક્કલમઠો નહતો કે, આવે વખતે ઍનાલિસીસ પેલીના કપડાનું કરે ! આવે વખતે ક્યાં, કેટલું અને શું જોવાનું હોય, એની એને બધી ખબર. સ્ત્રીઓના કપડાં એ લોકોને પહેરવા માટે બનાવાયા હોય છે, આપણે જોવા માટે નહિ! (માર્ગદર્શન પૂરું)

ગૌતમનું એ લોકોએ 'ગોટી'કરી નાંખ્યું હતું અને આમે ય, એ સાબુની ગોટી જેવો હતો. જ્યાં ને ત્યાં લપસી પડતો. લપસવાનું ફક્ત બાથરૂમ-ફાથરૂમમાં જ નહિ, ઘરની બહાર નીકળ્યા પછી, જ્યાં આંખ ઠરે ત્યાં ગોટી ભીનો સાબુ ફર્શ પર સરકી જાય એમ લક્ષ્યાંકની નજીક સરકી જતો... અફ કૉર્સ, વાઇફ સાથે હોય ત્યારે સરકવા કે લપસવાની પધ્ધતિમાં થોડા ફેરફારો થતા,

જેથી વાઈફને ખબર ન પડે કે, ગોટીયાએ દૂરબીન ક્યાં સૅટ કર્યું છે! મોટા ફંક્શનોમાં ગોટી ટુમી (ગોટીની વાઇફ)ને કોઈ કામે વળગાડી દે, ''જરા જો ને?''રૂપાંગભ'ઈ ક્યાંય દેખાય છે?''પેલી જૉબ પર લાગી જાય, એટલે આને નિરાંત! ગોટીયાને બધી ખબર હોય કે, આ રીસેપ્શનમાં રૂપાંગભ'ઈ ક્યાંથી આવે? પણ એ દરમ્યાનમાં ગોટી એમને જ શોધવાને બહાને આઘો સરકી જાય. કહે છે કે, માછલી, સાબુની ગોટી અને આપણો ગોટી સંસારની આડ પેદાશો છે, જે કોઈના હાથમાં રહે જ નહિ... સરકી જાય!

આમાં તો પાછો ગોટી એવું માનતો કે, લગ્નના ૪-૫ વર્ષ પછી પુરૂષ માણસ ઘરની બહાર પણ બે-ચાર અરજીઓ મૂડીરોકાણની કરે તો એમાં ખોટું શું? એકની એક તો સની લિયોની ય ૨૪-કલાક ટીવી પર દેખાડે રાખો, તો ય બીજા દહાડાથી સાલી 'બહેન'લાગવા માંડે. કંટાળી જાય કે નહિ માણસ? ઘરમાં પડી હોય એટલે શું આખો જન્મારો વાઈફની સામે જોઈજોઈને કાઢવાનો? અને બહાર દ્રષ્ટિ ચોખ્ખી કરવામાં, આપણે ક્યાં કોઈની સાથે પરણવા જવું છે કે કોઈને ઘરમાં લાવવી છે?

આમાં તો અરજી ન સ્વીકારાય તો રીફન્ડ મળે. ગોટી ધાર્મિકપણે માનતો કે, સ્ત્રીઓ ફૂલફટાક થઈને ઘરની બહાર નીકળે છે, એ શું એના ગોરધનોને સારું લગાડવા....? માય ફૂટ..! માત્ર ગોરધન પાસે જ બ્યૂટીક્વીન દેખાવાનું હોય તો રીસેપ્શનમાં જવાનું હોય એવી તૈયારી રાત્રે બેડરૂમમાં જતી વખતે કેમ થતી નથી? ત્યાં તો મોંઢા ઉપર ભાખરીનો લોટ ચોંટયો હોય ને ભૂલમાં નહાવા માટે વૉશિંગ-મશિનમાં જતી રહી હોય, એવી કરચલીઓવાળા ભીના કપડે આવતી હોય છે.

એ તો લગ્નના પહેલા બે દહાડા... આઈ મીન, પહેલી બે-ચાર રાતોએ જ એ બ્રશ કરીને સુતી હોય... પછી આખી જીંદગી આપણે (ઘરની બહાર નીકળતી વખતે) બ્રશો કરવા પડે! ટૂથપેસ્ટ, બ્રશ અને ઊલીયું ગાડીમાં જ રાખવાના. (ચીવટપૂર્વક આ ત્રણે સાધનો સાથે રાખ્યા પછી, પાણીની બૉટલ નહિ ભૂલવાની...) બહાર આપણાં મોંઢાની છાપ ખરાબ ન પડવી જોઈએ.

રોમાન્સ ગોરધનને ચઢ્યો હોય તો ય ખીજકણી મોંઢા બગાડશે, ''આઘા જાવ... સારા નથી લાગતા... મને બધ્ધી ખબર છે, બાજુવાળી સોનકી તમને હવે વાઇફ લાગવા માંડી છે. મારી પાસે તો તો ફરકવું જ નહિ... જાઓ તમારી સોનકી પાસે... ત્યાં તો રાક્ષસ જેવા એના વરથી તમારી ફાટે છે!''

ઓ બેન... તું આવું કરે પછી તારો ગોરધન તારી પાસે તો ન જ ફરકે ને?

ઘરની બહાર સ્વરૂપવાન થઈને નીકળતી આપણી વાઈફોને બીજા ગોટીયાઓ ય જોતા જ હોય ને? એ બધા કાંઈ, 'વાઈફ આપણી છે', માટે એને માં-બેનની દ્રષ્ટિથી ન જુએ! એ લોકો ય આપણી વાઇફને એ જ રીતે જોતા હોય, જે રીતે આપણે બીજાઓનીને જોઈએ છીએ... (મારી વાત ખોટી હોય તો મને ટોકવો : ભલે મોટા ભાગની મારી વાતો 'ટોકવા'જેવી નહિ, 'ઠોકવા'જેવી હોય છે... સૂચના સમાપ્ત) હવે તો રીસેપ્શનોની મૌસમ શરૂ થઈ. જરા ધ્યાનથી જોજો.

સાલા આપણા જ દોસ્તો આપણી જ પાસે આવીને આપણી જ વાઇફોને ''ઓહ... કેમ છો ભાભી..? આટલા મોડા...?? આ નાલાયકે જ મોડું કરાવ્યું હશે! હું તો -- આઈ મીન, હું ને મીના તો રાહ જોતા હતા કે ક્યારે ટુમીભાભી આવે...! ક્યાં રોકાઈ ગયા'તા..?'' (કરેક્શન : વાઇફ 'આપણી'નહિ, આપણા ભાગે પડતી આવેલી એક... અને 'વાઈફો'વાળું બહુવચન સુધારીને વાંચવું : બીજી સૂચના સમાપ્ત)

તારી ભલી થાય ચમના... આટલા લાંબા ડાયલૉગમાં મારીસામે તો તેં એકે ય વાર જોયું નથી (જો કે, એના માટે જુદું 'થૅન્ક યૂ'પછી કહીશ...હું તારાવાળી સામે જોતો'તો !). આવા બૉડીએ ય હું તને મારી વાઇફનો 'બાઉન્સર'લાગું છું ?

આવી બનતી રોજની ઘટનાઓમાં હવે એક સજ્જન વાચક તરીકે તમે વાંક કોનો કાઢશો ? પોતાની સગ્ગી વાઇફ ગમ્મે તેટલી ગમતી હોય તો પણ, રીસેપ્શનોમાં બધાના દેખતા તો એની સામે ટગરટગર ન જોવાય ને ? જે કામ ઘરમાં ય ન કરતા હોઇએ, એ બહાર શું કામ કરવું ? બા કેવા ખીજાય ? વળી ફિક્સ ડીપોઝીટોને દર અઠવાડીયે બૅન્કમાં જઈજઇને ચૅક ન કરવાની હોય...કરન્ટ ઍકાઉન્ટ્સમાં ધ્યાન રાખવું પડે. સુઉં કિયો છો ?

પાછું, આમાં એવું ય નથી હોતું કે, બધાની બધી વાઇફો જોવી ગમતી હોય. અમુકડીના તો વગર હસે દાંત એવા બહાર દેખાતા હોય કે ઝાડના થડને બચકું ભરી લે. તો ય લોહીઓ આપણને નીકળે. મેં તો એવી હજારો-લાખો જોઇ છે, જેની ગરદન ખભાની વચ્ચે ઊંડી ઉતરી ગઇ હોય ને માટલાં ઉપર સ્ટીલનું ફક્ત બુઝારૂં બહાર દેખાતું હોય, એવી એની સોપારી જેટલી અંબોડી ઊગેલી દેખાતી હોય. કેટલીક તો સાલી આપણી સામે ટગરટગર જોયે રાખતી હોય, એમાં ય ડરવું પડે કે, આવી આ આપણને કોઈ 'મહિલા'તો સમજી બેઠી નથી ને ? આ તો એક વાત થાય છે.

મારી પવિત્ર દ્રષ્ટિએ હું સમાજને સંદેશો આપવા માંગુ છું કે, એક વખત બગીચામાં ઘુસ્યા પછી મનોહર-મનોહર ફૂલો જ જોવાના હોય...બાજુના તગારામાં પડેલો ખાતરનો ઢગલો જોવાનો ન હોય... (મારી વાતને કોઇ ટેકો આપો. મારી વાત ઢીલી પડી રહી છે !)

પણ મંદિરમાં અન્નકૂટ જોયા પછી મોંઢામાં પાણી તો આવે ને...ભલે અન્નકૂટ હાથમાં ન આવે ! સુઉં કિયો છો. તમે બધા ?

બીજી બાજુ, ટુમી રોજ દેરાસર જનારી, કાંદા-લસણ તો સપનામાં ય આવ્યા હોય તો સવારે આઠ વખત બ્રશ કરીને મોંઢુ સાફ કરી નાંખે. (એને માટે ગોરધન અને કાંદા-લસણ વચ્ચે કોઈ ફરક નથી.) ગોટી અને ટુમી વચ્ચે પ્રેમ અપરંપાર અને ગોટી બહાર જેટલું જ ધ્યાન ઘરમાં ય રાખે કે, બહાર નીકળ્યા પછી જે કામ હું કરૂં છું, એવો પ્રોજેક્ટ ઘરમાં આવીને બીજો કોઇ મોરલો કળા કરી ન જાય ! ઈન્ડિયાના પુરૂષોની આ ટીપિકલ મૅન્ટલિટી છે, 'તારૂં મારૂં સહિયારૂં ને તારૂં મારા બાપનું'.... અને આવા રંગીન મામલે તો બાપ બી વચમાં ન આવવો જોઇએ.... આમાં તો તારૂં એ એકલું મારૂં જ હોવું જોઈએ. આમ એની વાઈફને ગણતો ય ન હોય, પણ કોક બીજો ગણવા માંગતો હોય તો સીધો દાઉદને ફોન કરે... દાઉદ આની વાઇફને ફોન કરે માટે નહિ... પેલાને સીધો કરવા માટે !

આ સોશિયલ સમસ્યાનો ઉકેલ લાવવા સુરેન્દ્રનગર, ધ્રાંગધ્રા અને પેલી બાજુ ઠેઠ અરૂણાચલના વૈજ્ઞાાનિકો-એમની વાઇફો ઘરમાં ન હોય ત્યારે અન્યની વાઇફોનો સહકાર મેળવી વિરાટ સંશોધનો કરી રહ્યા છે. (આવા સંશોધનોમાં માઇક્રોસ્કૉપની નહિ, બાયનોક્યૂલરોની જરૂર પડે ! હું વિજ્ઞાન ભણ્યો છું ને ધો. ૧૧માં મારે ૪૬-માર્કસ આવ્યા હતા.) આજે ગુજરાતના કેટકેટલા ઘરોમાં પતિ-પત્ની વચ્ચે આ મુદ્દે ઝગડા થતા હશે, કેટલા ઘરો સળગતા હશે, કેટલી વાઇફો વાઘણ જેવી લાગતી હશે ? કેટલા ગોરધનો સસલાંની માફક ફફડતાં હશે ? સાલું, ખરેખર બહાર એવું કાંઈ હોય તો ફફડવાનું વ્યાજબી ભાવે પોસાય પણ ખરૂં, પણ કેટલાક માસુમોને ઘરની બહાર તો શું, ઘરની નીચે કે મકાનની ટૅરેસ ઉપરે ય કોઇ લફરાં ચાલતા ન હોય, તો ય રાબેતા મુજબ ઘરે ટીચાવાનું તો ખરૂં જ !

''મને બધ્ધી ખબર છે, તમારી નદર કોની ઉપર ટાચક -ટાચક થાય છે.''!

શું, આખેઆખા ઘરો હલાવી દેતી આ સમસ્યાનો કોઈ સફળ કે નિષ્ફળ ગોરધન પાસે કોઈ ઈલાજ નથી ? છે... મારી વાઈફે આખા વિશ્વને કામમાં આવે એવો ઉપાય, અમે પરણ્યા એ જ દિવસથી શોધી કાઢ્યો હતો કે, વર ઘરની બહાર નીકળે પછી એની ચિંતા જ નહિ કરવાની. આપણો રૂપીયો ખોટો છે ને ગગડતો-ગગડતો ઘરે પાછો જ આવવાનો છે.

બહાર કોઈ એને સંઘરવાનું નથી. બીજી વાર પૈણવા-બૈણવા જાય તો કાયદો એને સીધો અંદર કરી દે એવો છે. તમારી રોજની માથાકૂટથી પેલો બહાર આંખો ઠારવાનું બંધ કરવાનો નથી... ઑન ધ કૉન્ટ્રારી, માથાકૂટથી બચવા એ વધારે બહાર જતો થઈ જશે.

અથવા તો, છેલ્લો નાલાયક ઉપાય... !

જે રીતે એ તમારા લોહીઓ બાળી રહ્યો છે, એમ તમે એનું બાળો ને !

સિક્સર

ભાજપ અને કૉંગ્રેસ બંને ગુજરાતની આગામી ચૂંટણીઓમાં બરોબરના ફસાવાના છે. અનામતને મુદ્દે પટેલોને સાચવવા જશે, તો વૈષ્ણવો, લોહાણાઓ, બ્રહ્મક્ષત્રીયો, સિંધીઓ, પારસીઓ કે બ્રાહ્મણોમાંથી તો એક પણ વૉટ નહિ મળે....આ બધા શું ઝૂમરીતલૈયાથી આવ્યા છે ?

'આધી રાત કે બાદ' ('૬૫)

$
0
0
અશોક કુમાર વન મેન શો

ફિલ્મ : 'આધી રાત કે બાદ' ('૬૫)
નિર્માતા : રાજન હકસર
દિગ્દર્શક : નાનાભાઈ ભટ્ટ
સંગીત : ચિત્રગુપ્ત
ગીતકારો : પ્રેમ ધવન-આનંદ બક્ષી
રનિંગ ટાઈમ : ૧૪-રીલ્સ
થીયેટર : (અમદાવાદ) ખબર નથી.
કલાકારો : અશોકકુમાર, રાગિણી, શૈલેષકુમાર, આગા, ઉલ્હાસ, મુરાદ, રાજન હકસર, પદ્મા ચવ્હાણ, રણધીર, જાનકી દાસ, સજ્જન, મજનુ, કુંદન, બાલમ અને નયના.

ગીતો
૧.બડી રંગીન હૈ રંગૂન કી યે શામ લતા મંગેશકર
૨.મુખડે પે તેરે બીજલી કી ચમક... ચલ થમ કે જરા મુહમ્મદ રફી
૩.ઓ ગોરી તોરી બાંકી, બાંકી ચિતવન સે ઉલઝ કે જીયા મન્ના ડે
૪.બહોત હંસિ હૈ, તુમ્હારી આંખે, કહો તો મૈં સુમન કલ્યાણપુર-રફી
૫.કાફિર નઝર ટકરાઈ, દિલ કી હુઈ રૂસવાઈ આશા ભોંસલે-રફી
૬.મેરા દિલ બહારોં કા વો ફૂલ હૈ, જીસે ગુલસિતાં સુમન કલ્યાણપુર 
છેલ્લા બે ગીતો આનંદ બક્ષીના... બાકીના પ્રેમ ધવનના છે.

'અશોક કુમાર... સિર્ફ નામ હી કાફી હૈ...'અહીં હું મારી વાત નથી કરતો, પૂજનીય દાદામોની અશોક કુમારની વાત કરું છું. તમે જરા જુઓ તો ખરા કે, '૫૦ થી '૭૦ના દાયકાઓમાં એમણે એવી એવી ઘટીયા ફિલ્મોમાં કામ કર્યું છે, જેમાં પ્રેક્ષકોને દાદામોની તો પૂરા સદભાવથી ગમ્યા અને યાદ રહી ગયા હોય. 'મિસ્ટર એક્સ'અને 'આધી રાત કે બાદ'જેવી ફિલ્મો વિશે તમારો અભિપ્રાય ગમે તે હોય,

અશોક કુમાર માટે કોઈ ફરિયાદ ન હોય. એ બિમલ રૉયની ફિલ્મમાં કામ કરતા હોય કે છેલ્લા પાટલાના આપણા ગુજરાતી દિગ્દર્શક નાનાભાઈ ભટ્ટની ફિલ્મમાં કામ કરતા હોય.. કામ બિમલ રૉયની ફિલ્મો જેવું જ આપવાનું... ને માટે એ હિંદી ફિલ્મોના આજ સુધીના સર્વોત્તમ એકટર કહેવાયા ! હીરો તમને કોઈ પણ ગમતો હોય, પણ એક એક્ટર તરીકે એમના મૂલ્યાંકનમાં વાળસરીખી ય ભૂલ કાઢી ન શકો.

'આધી રાત કે બાદ'બનાવી તો હતી, પેલા લાંબા, ગોરા અને ટાલીયા ખલનાયક રાજન હકસરે, પણ દિગ્દર્શન સોંપ્યું નાનાભાઈ ભટ્ટને ! આ નાનાભાઈ (સાચું નામ યશવંત ભટ્ટ : જન્મ તા. ૧૨ જૂન, ૧૯૧૫ - પોરબંદર : મૃત્યુ ૨૪ એપ્રિલ, ૧૯૯૯-મુંબઈ) પણ એક કમાલની ચીજ હતા. (આજના વિવાદાસ્પદ માણસ અને દિગ્દર્શક મહેશ ભટ્ટના એ પિતા થાય !) આવી 'સી'કે 'ઝેડ'ગ્રેડની ફિલ્મો બનાવવામાં એમનું નામ મોટું હતું. મુંબઈના એક સાથે ૩-૪ સ્ટુડિયોમાં એમની જુદી જુદી ફિલ્મોના શૂટિંગ્સ ચાલતા હોય.

દરેક સ્ટુડીયોમાં પોતાની ફિલ્મના સેટ પર અડધો કલાક માંડ બેસીને પોતાના આસિસ્ટન્ટ ડાયરેક્ટરને બાકીનું શૂટિંગ પૂરું કરવા સમજાવતા જાય. ક્યારેક તો ભૂલી ય જતા કે, આજે કયા સ્ટુડિયોમાં કઈ ફિલ્મનું શૂટિંગ છે ! એક વાતની ક્રેડિટ એમને ચોક્કસ મળે કે, ૧૯૪૨-માં પોતાની પહેલી ફિલ્મ 'મુકાબલા' (જેમાં કોમેડિયન આગા હતો. એક વાત સાહજીકતાથી સાંભળી લઈને હા-એ-હા કર્યા પછી ''હેં''કરીને તરત ચોંકવાની હોલીવુડના બોબ હોપની મેનરિઝમ આગાએ અપનાવી હતી.) પછી હિન્દી ફિલ્મોમાં 'ડબલ રોલ'શરૂ કરાવનાર નાનાભાઈ હતા.

અશોક કુમારની જ 'મિસ્ટર એક્સ'માં (ભલે હોલીવુડમાંથી ચોરેલી) દવા પી ને અદ્રશ્ય થઈ જવાની ફેન્ટસી વાર્તાઓ ઉપરથી આ ફિલ્મ 'આધી રાત કે બાદ'એમણે બનાવી હતી. એ જમાના અને એમણે ઉતારેલી ફિલ્મોના સ્ટાન્ડર્ડ પ્રમાણે એક ફિલ્મ સારી બનાવી હતી. અશોક કુમાર-નિરૂપા રૉયની ફિલ્મ 'કંગન' (જેમાં લતાનું ગીત, 'મુસ્કુરાઓ કે જી નહિ લગતા...') એમ તો, 'ન કિસી કી આંખોં કા નૂર હૂં'અને 'લગતા નહિ હૈ દિલ મેરા...'એ રફીની બંને રચનાઓવાળી ફિલ્મ 'લાલ કિલ્લા'પણ એમણે દિગ્દર્શિત કરી હતી.

મહેશ ભટ્ટ, મુકેશ ભટ્ટ અને રોબિન ભટ્ટના પિતા નાનાભાઈ હતા, પણ માતા શીરીન મુહમ્મદઅલી (દાઉદી વોહરા) હતી. શીરિન એક જમાનામાં 'બમ્બઈ કી સેઠાની', 'ખ્વાબ કી દુનિયા', 'સ્ટેટ એક્સપ્રેસ'અને 'પાસિંગ શો'જેવી ફાલતુ ફિલ્મોમાં ચમકી હતી. શીરિન અને પૂર્ણિમા સગી બહેનો. બંને મુસ્લિમ હતી. શીરિનના ત્રણ દીકરા મહેશ, મૂકેશ અને રોબિન. બહેનો ય ખરી. પૂર્ણિમા (મેહર બાનુ) એ તો અંદાજીત ૭૦-૮૦ ફિલ્મોમાં કામ કર્યું હતું.

એના પિતા રામ શેશાદ્રી આયંગર બ્રાહ્મણ હતા અને મનમોહન દેસાઈના પિતા કીકુભાઈ દેસાઈનું એકાઉન્ટ્સ સંભાળતા હતા. એની પહેલી ફિલ્મ ગુજરાતી ફિલ્મ 'રાધેશ્યામ'હતી અને હિંદી ફિલ્મમાં એ ભારત ભૂષણ અને શશીકલાની ફિલ્મ 'ઠેસ'માં સેકન્ડ હિરોઈન હતી. (આ ફિલ્મમાં તદ્દન 'રેર'કહી શકાય એવું મારું માનિતું ગીત, 'બાત તો કુછ ભી નહિ, દિલ હૈ કે ભર આયા હૈ'રહી-મૂકેશે ગાયું હતું.) અલબત્ત, 'ઠેસ'પહેલા ય એણે બે હિન્દી ફિલ્મો અને એક ગુજરાતી ફિલ્મ 'સાવકી મા'માં કામ કર્યું હતું.

ભારત ભૂષણ સાથે ફિલ્મ 'પૂજા' (રફીનું 'ચલ ચલ રે મુસાફિર ચલ, તુ ઈસ દુનિયા સે ચલ'અને 'હોલી આઈ પ્યારી પ્યારી ભર પિચકારી, રંગ દે ચૂનરીયા હમાર') ઉપરથી આશા પારેખ અને રાજેશ ખન્નાની ફિલ્મ 'કટી પતંગ'બની હતી. પૂર્ણિમાનો પુત્ર અનવર હાશમી મીના કુમારી - ધર્મેન્દ્રની ફિલ્મ 'બહારોં કી મંઝિલ'માં ફરિદા જલાલના પ્રેમીનો રોલ કરે છે. આ અનવરનો પુત્ર એટલે આજનો હીરો ઈમરાન હાશમી.

થોડી ઘણી ફિલ્મોમાં એ હીરોઈન બની, પછી ઉંમર દેખાવા માંડતા એ હીરોલોગની માં ના રોલમાં આવવા માંડી. અન્ડરવર્લ્ડ પર ઉતારેલી ફિલ્મ 'વન્સ અપોન અ ટાઈમ ઈન મુંબઈ'અને બીજી ફિલ્મ 'ધ ડર્ટી પિક્ચર'બનાવનાર નિર્માતા મિલન લૂથરીયા આ શીરિનની બીજી બહેનનો પુત્ર થાય. રાહુલ ગાંધી કે આલીયા ભટ્ટ વિશે તમે ગમે તેટલી ઉદારતા રાખો... એ બંને ક્યાંક તો લોચો મારવાના જ, જેમ કે ઈમરાન હાશમી આટલો નજીકનો સગો થતો હોવા છતાં આલિયાને એ ખબર નહતી કે ઈમરાન હાશમી એનો સગો છે. મહેશ ભટ્ટની બીજી પત્ની અને આલિયાની 'મોમ'સોની રાઝદાન અડધી જર્મન છે. એની માં ગર્ટૂડ હોલ્ઝર જર્મનીની અને પિતા એન. રાઝદાન કાશ્મિરી પંડિત હતા.

નામ પ્રમાણે મહેશની પહેલી પત્ની ય ગુજરાતી હશે એવું માની લેવાની જરૂર નથી. લોરેન બ્રાઈટ પરણીને કિરણ ભટ્ટ બની હતી. ૧૯૭૦માં મહેશ ભટ્ટ પરવિન બાબીના પ્રેમમાં પડયો ત્યારે કિરણ છૂટી થઈ ગઈ. પૂજા ભટ્ટ અને બોડી બિલ્ડર રાહુલ એના સંતાનો હતા. 'કબ્ઝા'અને 'સડક'ફિલ્મો બનાવનાર મુકેશ ભટ્ટ ફિલ્મોમાં આવ્યો ત્યારે સ્મિતા પાટિલ અને વિનોદ ખન્નાનો સેક્રેટરી હતો.

ત્રીજા નંબરના ભાઈ રોબિન ભટ્ટ એક માત્ર ભટ્ટ છે જે કોઈ વિવાદોમાં ફસાયા નથી. એમણે અનેક ફિલ્મોની સ્ક્રીપ્ટ લખવા ઉપરાંત નાનકડા રોલ પણ કર્યા છે. તેઓ અમદાવાદ અનેક વખત આવે, ત્યારે મારે મળવાનું થયું છે.
--------
'૬૦ના દાયકાની ફિલ્મોમાં પરદેશ એટલે રંગૂન (બર્માની રાજધાની અને આજનું મ્યાનમાર... ત્યાંનો ઉચ્ચાર 'મ્યાંમા'છે. 'ર'સાયલન્ટ...) બહુ મોટું નામ કહેવાતું. ફિલ્મોમાં હીરો-હીરોઈનો અવારનવાર રંગૂન જવાની વાતો કરતા હોય ને જાય પણ ખરા. પણ કેમેરા અને કલાકારોને ત્યાં લઈ જઈને શૂટિંગ કરાવવું મોઘું પડતું, એટલે મુંબઈના સ્ટુડિયોમાં જ રંગૂનના સેટ્સ ઊભા કરી પ્રેક્ષકોને ઉલ્લુ બનાવાતા. અત્યારે હાસ્યાસ્પદ લાગે,પણ એ જમાનાના હીરો બ્લેક શૂટની નીચે વ્હાઈટ શૂઝ પહેરતા.

શૈલેષ કુમાર હેન્ડસમ હીરો હતો. પણ મીના કુમારી - રાજ કુમારવાળી ફિલ્મ 'કાજલ'પછી ક્યાં ખોવાઈ ગયો, તે આજ સુધી કોઈ જાણતું નથી. પ્રારંભમાં અશોક કુમારની પ્રેમિકા બનતી સાઈડ હિરોઈન નવોદિત નયના છે. એ પછી કોઈ ફિલ્મમાં દેખાઈ હોવાનું જાણમાં નથી. ફિલ્મની હિરોઈન સ્વ. રાગિણી છે. જે 'જીસ દેશ મેં...'વાળી પદ્મિનીની બહેન થાય. ત્રીજી બહેન લલિતાને ગણીને સાઉથમાં આ ત્રણે બહેનો 'ત્રાવણકોર-સિસ્ટર્સ'તરીકે ઓળખાતી. શાસ્ત્રીય નૃત્યોમાં એમનો કોઈ સાની નહતો. રણધીર દારૂડિયા અને શૈલેષ કુમારનો દોસ્ત બનતો ઈન્ડિયાનો પોલીસ ઈન્સ્પેક્ટર બાલમ છે.

કુંદન એ જમાનાનો સાઈડી એક્ટર હતો. આ ફિલ્મમાં તે શૈલેષ કુમારનો રંગૂનસ્થિત પોલીસ ઈન્સ્પેક્ટર દોસ્ત બને છે. આગાની પ્રેમિકા બનતી છોકરી પદ્મા ચવ્હાણ છે, જેને તમે કમલ હાસનની ફિલ્મ 'સદમા'માં વેશ્યાના રોલમાં જોઈ છે. ઋષિકેશ મુકર્જીની ફિલ્મ 'નરમ ગરમ'અને ગુલઝારની 'અંગૂર'માં ય આ મરાઠી અભિનેત્રી હતી.

તમને જૂની યાદોમાં લઇ જવા એ પણ જણાવી દઉં કે, આ વર્ષે અમદાવાદના કયા થીયેટરમાં કઇ ફિલ્મ ચાલતી હતી. કૃષ્ણમાં રાજેન્દ્ર-વૈજુનું 'ઝીંદગી', મોડેલમાં જોય મુકર્જી-આશા પારેખનું 'ઝીદ્દી', પ્રકાશમાં અશોક કુમાર, નંદા, ધર્મેન્દ્ર અને નિમ્મીનું 'આકાશદીપ', રીલિફમાં દેવ આનંદ-વહિદાનું 'ગાઈડ', લાઈટ હાઉસમાં મેહમુદ-તનુજાનું 'ભૂત બંગલા', એલ.એન.માં અશોક કુમાર, ધર્મેન્દ્ર, તનુજાનું 'ચાંદ ઔર સૂરજ', અલંકારમાં નંદા-મનોજનું 'ગુમનામ', (એના પછી શમ્મી કપૂર-રાજશ્રીનું 'જાનવર'આવ્યું હતું.),

રીગલમાં આઈ.એસ. જોહર-મેહમુદનું 'જોહર-મેહમુદ ઈન ગોવા', રૂપમમાં રાજ કુમાર, મીના કુમારી, ધર્મેન્દ્રનું 'કાજલ', નોવેલ્ટીમાં નૂતન-સુનિલ દત્તનું 'ખાનદાન', અશોકમાં પૃથ્વીરાજ કપૂર, દારાસિંઘ-નિશીનું 'લૂટેરા', કલ્પનામાં (જૂની સિનેમા 'ડી ફ્રાન્સ)માં મેહમુદ-અમિતાનું 'નમસ્તેજી', આમ તો એડવાન્સમાં માત્ર ઈંગ્લિશ ફિલ્મો આવતી, પણ ફોર એ ચેઈન્જ... આ વખતે કિશોર કુમાર-કુમકુમનું 'શ્રીમાન ફન્ટુશ'મુકાયું હતું અને લક્ષ્મીમાં સુનિલ દત્તનું કદાચ વર્લ્ડ રેકોર્ડ કરનારી ફિલ્મ 'યાદેં'હતી. આખી ફિલ્મમાં એ પોતે એક જ પાત્ર છે. બીજી કોઈ વ્યક્તિ નહિ. પણ સરવાળો કરવા બેસીએ ત્યારે ખબર પડે કે '૬૦ના દશકની ફિલ્મોનો અસલી સુપરસ્ટાર દારાસિંઘ હતો.

દર ફિલ્મે ચોથી ફિલ્મ એની જ હોય. આ જ વર્ષે આવેલી લતાના બે મધુર ગીતો અને વસંત દેસાઈના સંગીતમાં એક ફિલ્મ 'અમર જ્યોતિ'ક્યારે આવી ને જતી રહી, તે અમદાવાદમાં કોઈને ખબર પણ ન પડી. ''કલ્પના કે ઘન બરસતે, ગીત ગીલે હો રહે, ભાવ રિમઝીમ કર રહે હૈં, સ્વર રસીલે હો ગયે'' (મહેન્દ્ર કપૂર સાથે) અને બીજું લતા અને કોરસનું ખૂબ મસ્તીથી છેડાયેલું, 'ઝનઝનઝન ઝન ઝન ઝન બાજે પાયલિયા, કૈસે આઉં છલીયા'હું સદીઓથી શોધું છું ને મળતું નથી.

ફિલ્મ 'આધી રાત કે બાદ'માં કોમેડિયન આગા (આગાજાન બેગ) પર ફિલ્માયેલું મન્ના ડે નું 'ઓ ગોરી તોરી બાંકી બાંકી ચિતવન સે ઉલઝ કર...'ચિત્રગુપ્તની બેમિસાલ કમાલ છે. આગાની દીકરી શાહિ મેહમુદના સગા ભાઈ શૌકતને પરણી હતી. જોકે, અગાઉ તો શૌકત સાથે મેહમુદની અમેરિકન પત્ની ટ્રેસીની બહેન સાથે નક્કી કરવાનું હતું. એ પછી હીરો ફિરોઝ ખાનની બહેન સાથે શૌકતનું સમજો ને... ઓલમોસ્ટ નક્કી થઇ ગયું હતું.

ફિરોઝને પણ શૌકત ગમતો હતો, પણ ફિરોઝ ખાન શિયા મુસ્લિમ અને મેહમુદનો પરિવાર સુન્નિમાં આવતો હોવાથી વાત પડી ભાંગી. એટલે આગાની છોકરી સાથે મેહમુદના ભાઈના લગ્ન થયા. શમ્મી કપૂરને પહેલી ફિલ્મ આપનાર અને ફિલ્મ 'અભિમાન'ઉતારનાર દિગ્દર્શક મહેશ કૌલનો જ્યોતિ સ્વરૂપ ભત્રીજો હતો. (જ્યોતિ ફિલ્મ 'પડોસન', 'છોટે નવાબ'અને વિશ્વજીતવાળી ફિલ્મ 'બિન બાદલ બરસાત'કે નવિન નિશ્ચલ હીરો અને અમિતાભ જેમાં વિલન હતો તે ફિલ્મ 'પરવાના'જેવી બીજી થોડી ફિલ્મોનો દિગ્દર્શક હતો.) મેહમુદની સગી બહેન ખૈરૂન્નિસા (ઉર્ફે શાનો) ફિલ્મ 'દો રોટી'ના દિગ્દર્શક ઈસ્માઈલ મેમણના પ્રેમમાં હતી, જે ઘરમાં કોઈને ગમતું નહોતું.

(આ એ જ શાનો હતી, જેની સગાઈ હસરત જયપુરી સાથે થઈ હતી અને છાપા-મેગેઝીનોના હસરત વિશેના ગપગોળાને કારણે એ સગાઈ તૂટી ગઈ) એક જમાનામાં આ મેમણ મેહબૂબખાનનો આસિસ્ટન્ટ હતો. આ જ્યોતિ સ્વરૂપ મેહમૂદની બહેન શાનોને પરણ્યો. જ્યોતિ સ્વરૂપે ઈસ્લામ અંગીકાર કર્યા પછી ! એ બંનેના દીકરા સાથે ગુરૂદત્ત-ગીતાદત્તની દીકરીએ પણ ઈસ્લામ સ્વીકારીને શાનોના દીકરા નૌશાદ સાથે નિકાહ પઢ્યા હતા.) લગ્નના કોઈ બે-ચાર વર્ષમાં જ જ્યોતિ સ્વરૂપ ગૂજરી ગયો.

ફિલ્મની વાર્તાનો અંશ લખવો ય માફ નહિ થાય એવું મારું કરતૂત કહેવાશે. બિલકુલ બકવાસ ફિલ્મ હતી આ : અશોક કુમાર પાસે અદ્રશ્ય થઈ જવાની દવા છે. એ નયનાને પ્રેમ કરે છે ને ભાવિ સસુર (મુરાદ)ને મળવા જાય છે. ત્યાં સસુરજીનું કોઈએ ખૂન કરી લીધું હોય છે. ઈલ્ઝામ પોતાના ઉપર ન આવે, માટે એ ભાગી જાય છે. નયનાની બહેન રાગિણી શૈલેષ કુમારના પ્રેમમાં છે.

અશોક કુમારનો ધનવાન દોસ્ત (આગા) મુરલી 'અસલી ખૂની કા પતા'બતાવવામાં મદદ કરે છે... ને એ જ જમાનાની ફિલ્મોમાં વિલનો માટે ખાસ બનેલી ફોર્મ્યુલા મુજબ, વર્ષો પહેલા ખૂન થઈ ચૂકેલા સજ્જનનું મોહરું પહેરીને વકીલ જાનકીદાસ રાગિણી-સિસ્ટર્સની મિલકત હડપ કરવા માંગે છે, પણ અશોક કુમાર ત્રણ કલાકે આપણને છોડાવે છે.

ઍનકાઉન્ટર : 29-11-2015

$
0
0
* આ દિવાળીએ ચાયનીઝ ફટાકડા કરતા આપણા લોકલ વેપારીઓએ ગ્રાહકોને બહુ લૂંટયા, એવું તમને નથી લાગતું ?
-'જબ દેશ મેં થી દિવાલી, વો ખેલ રહે થે હોલી, 
જબ હમ બૈઠે થે ઘરોં મેં, વો ઝેલ રહે થે ગોલી...' 
સરહદો ઉપર ચીન-પાકિસ્તાન સામે જીવતા બૉમ્બ ઝીલીને આપણી રક્ષા કરતા સૈનિકોને મરતા જોઇને લાગે છે કે, ચીન-પાકિસ્તાન જેટલા જ આપણા વેપારીઓ વધુ ખતરનાક દુશ્મનો છે. કોનાથી વધારે બચવાનું છે ?
(શિવાની એફ. દવે, અમદાવાદ)

* તમારી પાસે ભગવાનના ઘરનો લૅન્ડ-લાઇન નંબર છે ?
-આવું કાંઈ હોય તો ફોન મને લગાવવો.
(રાકેશ રાઠોડ, માળીયા-હાટીના)

* તમને નથી લાગતું, દેશ ધર્મ કરતા વધારે ગૌણ થઈ ગયો છે, એ તમારી હૈયાવરાળ સદંતર ખોટી છે ? સાચો ધર્મિષ્ઠ કદી દેશને ગૌણ ન ગણે.
- માત્ર એક નામ મોકલાવો-એવા સાધુસંતનું, જેના વ્યાખ્યાનોમાં એક વાર પણ દેશભક્તિનો જીક્ર થતો હોય !
(ગીરિશ એન. પટેલ, સુરત)

* સ્ત્રીઓ સ્ત્રી હોવાનો વધુ પડતો ફાયદો ઉઠાવે છે, એવું તમને નથી લાગતું ?
-જે પુરૂષ સ્ત્રી જેવો હોય, એની સામે આવા ફાયદાઓ ઉઠે એ તો !
(આશિષ પાનસેરીયા, નેસડી-સાવરકુંડલા)

* ધો. ૧૨નું રીઝલ્ટ દર વર્ષે ડાઉન કેમ થતું જાય છે ?
-કોક કહેતું'તું કે, હવે પૅપરો તપાસાઇને માકર્સ મૂકાય છે.
(યોગેશ ચીકાણી, નેકનામ-ટંકારા)

* ભ્રષ્ટાચાર, પ્રદુષણ અને અંધશ્રધ્ધા વિનાનું ભારત ક્યારે બનશે ?
-ભારતમાં ભ્રષ્ટાચાર અને પ્રદુષણ છે, એ તમારી અંધશ્રધ્ધા છે.
(કલ્પિત પટેલ, કરજણ)

* 'ઑનલાઇન'શૉપિંગ વિશે તમે સુઉં કિયો છો ?
-એક દોસ્તને માં-બાપનો સૅટ ખરીદવો છે. કોક ધ્યાનમાં હોય તો કહેજો.
(રવિ પટેલ, અમદાવાદ)

* શું માણસ પોતે જ એક શક્તિ છે ?
-તમને કોક બાવો ભટકઇ ગયો લાગે છે ! ઘરમાં પાણી ભરેલું એક પીપડું ખસેડી જુઓ, એટલે બધી ખબર !
(અજય શીંગાડીયા, રાજકોટ)

* 'હું ખાતો નથી અને ખાવા દેતો નથી.'તો પછી લોકો ખાશે શું ?
-આવું તેઓશ્રીએ પોતાના માટે કહ્યું હશે.... પોતાના પક્ષ માટે નહિ !
(જુઝર અબ્બાસ પેઢીવાલા, મુંબઈ)

* સરકાર ખેડુતો વિશે ક્યારે વિચારશે ?
-યૂ મીન... સરકાર વિચારી પણ શકે છે ? હાઉ નાઇસ...!
(બી.જે. મોરી, વિંઝુવાડા)

* કોઈ ચાહક તમારો ઓટોગ્રાફ માંગવા આવે છે ત્યારે કેવી લાગણી અનુભવો છો ?
-'થૅન્ક ગૉડ.... એણે ફોટોગ્રાફ નથી માંગ્યો !'
(પ્રતિષ્ઠા એલ. પરીખ, સુરત)

* તમારી દ્રષ્ટિએ તમારાથી વધુ સારો હાસ્યકાર કોણ ?
-આ સ્થાન કોઈ એકને કાયમી આપી શકાય એવું નથી. ઑફિસ કે ઘરમાં કોઇએ સિક્સર મારી હોય ને તમને ઝાલી રાખી ન શકાય એટલું બધું હસવું આવતું હોય, તો એ ક્ષણે તમારા માટેનો સર્વોત્તમ હાસ્યકાર એ બની જવાનો છે.
(પૂર્વી ચીનાવાલા, સુરત)

* શું, હવે આ ઉંમરે પણ દિલીપ કુમાર અને વૈજયંતિમાલા વચ્ચે અબોલા ચાલુ છે ?
-સાયરાબાનુએ કામચલાઉ સમાધાન બંને વચ્ચે કરાવી દીધું હતું... પણ મન, મોતી અને વૈજયંતિ.. એક વાર તૂટયા પછી સંધાય નહિ !

* તમને કેવા લોકોથી સખ્ત નફરત છે ?
-મારી નફરત બહુ મૂલ્યવાન ચીજ છે. જેને તેને માટે વાપરી નંખાય નહિ. એનું સ્ટાન્ડર્ડ કેટલું ઊંચુ જતું રહે કે, 'હું'એને નફરત કરૂં છું, હજી સુધી તો કોઈ ભાગ્યશાળી નીકળ્યો (કે નીકળી) નથી.
(ચેતન સી. કાયસ્થ, વડોદરા)

તમારી સમજ મુજબ, આખા વિશ્વની સર્વશ્રેષ્ઠ જગ્યા કઈ ?
-કમોડ.
(પ્રેમાંગ સી. પુરોહિત, વાપી)

* ટીવીને આપવામાં આવેલી 'ઇડિયટ-બૉક્સ'ની ઉપમા તમને સાચી લાગે છે ?
-ના. મને ટીવી જોવું ગમે છે... ખાસ કરીને કપિલ શર્મા, તારક મેહતાકા ઊલટા ચશ્મા અને સૌથી વધુ... ઍનિમલ પ્લૅનૅટ.... જેમાં જાણે આપણા ઘરનું જ બધું બતાડતા હોય એવું લાગે !
(જીતેન્દ્ર કેલા, મોરબી)

* તમે દેશભક્તિ માટે લખો છો, એ માટે ગૌરવ છે, પણ સફળ કેટલા થયા ?
-ચલો, તમારાથી શરૂઆત તો થઈ !
(વિપિન શાહ, મઢી-બારડોલી)

* તમને ક્યારેક ધાર્યું કરવા ન મળે, ત્યારે શું કરો છો ?
-ત્યારે હું યાદ કરી લઉં છું કે, હું પરણેલો પુરૂષ છું, એટલે ઠંડો પડી જઉં છું.
(પ્રતિક અંતાણી, ભાવનગર)

* મહાદવેના ગળામાં નાગ જ કેમ ?
-મફલર આપણા ગળામાં સારૂં લાગે ને નાગ એમના ગળામાં. આમાં અદલાબદલી આપણને પોસાય એવી નથી.
(વિવેક રબારા, અમદાવાદ)

* 'સરકાર સાથે સહકાર, તે જ અધિકારીગણનો વિકાસ'... તો પ્રજાનું શું ?
-આખા ગાંધીનગરમાં પ્રજા માટે કંઇક વિચારનારા તમે એકલા નીકળ્યા !
(ચિત્તરંજન બારિસ્તા, ગાંધીનગર)

* શિષ્ટાચાર અને સદાચાર વચ્ચે શું ફરક ?
-બંને ગવર્નમેન્ટ ઑફિસોમાં હોવાની શકયતા નથી.
(ચિરાગ કટારિયા, મોરબી)

* ૨-૩ મહિના પહેલા અમદાવાદમાં તમને એક પુસ્તકના વિમોચનમાં સાંભળ્યા પછી એવું લાગ્યું કે, ઑડિયન્સ તમને સાંભળવા વધુ આવે છે !
-હા. એક વખત 'મૌન'વિષય ઉપરની ચર્ચામાં હું ૪૦-મિનિટ સ્ટેજ પર મૌન બેઠો રહ્યો હતો... પછી તો કાર્યક્રમ પૂરો થઈ ગયો, ત્યારે છૂટેલા શ્રોતાઓએ મને ખૂબ અભિનંદનો આપ્યા હતા.
(નરગીસ અબ્દુલ્લા, મુંબઈ)

* ફુરસતનો સમય કઈ રીતે વિતાવો છો ?
-મારા વિશે વિચારવાનું બંધ કરી દઉં છું.
(જયેશ અંતાણી, ભાવનગર)

* દીકરા કે દીકરીના નામ પાછળ પપ્પાનું જ નામ કેમ લખાય છે, મમ્મીનું કેમ નહિ ?
-ઉલ્લાસભાઈ તમારી મમ્મી છે ?
(મુગ્ધા ઉલ્લાસ વોરા, જુનાગઢ)

* વ્યાપમ કૌભાંડના દોષીઓ એક પછી એક મરી રહ્યા છે...
-પૉસિબલ છે, ઇન્ડિયન પીનલ કોડ બદલાયો હોય !
(સાધના નાણાવટી, જામનગર)

મન રે, તૂ કાહે ન ધીર ધરે...

$
0
0
આવું મારે એકલાને થાય છે કે તમને બધા ય ને થાય છે, એ તો ખબર નથી પણ મને એવું થાય છે કે, કોઈ ગીતની પંક્તિ કે ડાયલોગ વગેરે વગેરે... એકવાર મનમાં ઘુસી જાય, પછી મારા અર્ધજાગૃત મન (Subconscious mind) માં એની એ જ લાઇન કે શબ્દો રીપિટ થયે જ રાખે જેમ કે, મનમાં એક વખત 'આંસુ ભરી હૈ યે જીવન કી રાહેં...'ઘૂસી ગયું, એટલે ઘૂસી ગયું. પછી બહાર ન નીકળે. મનમાં ગવાતું રહે. કાઢો તો નીકળે નહિ ને આપણે અકળાયે રાખીએ. મને પાછી એની ખબર ન હોય, 

પણ મનમાં એ રીપિટ થયે જતું હોય. હું ત્રાસી જઉં ત્યાં સુધી એ બહાર ન નીકળે. કોઈના રીસેપ્શનમાં સ્ટેજ ઉપર ચાંદલો કરવા સ્ટેજ પર ચઢતા હોઈએ, ત્યારે ય, 'આંસુ ભરી હૈ યે જીવન કી રાહેં...'ગવાયે રાખે ને પાછો ગાનારો હું ન હોઉં... ગાતું તો મારૂં અડધું જાગતું મનડું હોય ! મને મનમાં તો શું, કોઈ સાંભળી જાય એવું ગાવું ય ગમતું અને ફાવતું નથી, પણ આમાં હું કાંઈ હેલ્પ કરી શકતો નથી... પેલું ગવાતું જ જાય ! આમાં પાછું ઓડિયન્સની જરૂર ન પડે ! આ તો એક વાત થાય છે. 

ઓ. કે. ઘેટ્સ ફાઇન. અહીં પાછું એવું નહિ કે આખો દહાડો આની આ જ લાઇન ગવાતી રહે.. ક્યારેક ગાવાનું ન હોય તો કોઈ શબ્દો ઘૂસી ગયા હોય, ''મસ્તુભ'ઇ ગયા...''તો બસ... ૮- ૧૦ કલાક સુધી, 'મસ્તુભ'ઇ ગયા... મસ્તુભ'ઇ ગયા...''ના રટણો મનમાં ચાલે રાખે. હું ટ્રાફિક સિગ્નલ પર રોકાયો હોઉં, એટલે નવરો પડયો કહેવાઉં, રાઇટ ? તો આવું નવરું પડવું મસ્તુભ'ઈથી.. એટલે કે, 

પેલા અર્ધજાગૃત મનથી સહન ન થાય ને પાછું, 'મસ્તુભ'ઈ ગયા...'ચાલુ થઈ જાય. ગાડીનો કાચ ખખડાવીને ભીખ માંગતી ડોસીને ય મારાથી કહેવાઈ ગયું, 'મસ્તુભ'ઇ ગયા... !'સાલો શું જમાનો આવ્યો છે... ? અહીં આખેઆખો મસ્તુભ'ઇ ઉપડી જાય છે તો ય ડોસી રીક્વેસ્ટ કરે જાય છે, ''સા'બ...કુછ દો, ના !'' 

છેેલ્લા ૧૦-૧૫ વર્ષોથી મને આવું થાય છે એટલે હું ય કંટાળ્યો. એ દિવસોમાં મનમાં, 'તોડી નાખ તબલાં ને ફોડી નાખ પેટી'ચાલે રાખતું હતું. કેમેય કરીને સાલા તબલાં કે પેટી મનની બહાર નીકળે નહિ, મેં વાઇફને પૂછ્યું કે, 'આનો ઇલાજ શું ?' 

''અસોક, સાચું કઉં... ? તમે હાચ્ચીને (સાચેસાચ) તબલાં અને પેટી તોડીફોડી નાખો... એ બહાર તૂઇટી જાશે તો મનમાં ય ફૂઇટી જાશે.'' 

''પણ ડાર્લિંગ... આપણા ઘરમાં તબલાં- પેટી તો છે નહિ અને કોકના તો આવા કામ માટે માગવા જવાય નહિ ને ? કાલ ઉઠીને કોક બીજાને આવો સનો ઉપડયો અને આપણા ઘેર આઈને, 'આ જરા તમારૂં ફ્રીજ અને ટીવી તોડવા આપશો ?'કહે આપણે તો લેવઇ જઇએ ને ? સુંઉં કે'સ... ?'' (સુઉં કિયો છો ?નું એકવચન : વ્યાકરણનું શિક્ષણ પૂરું) 

બહુ કંટાળ્યો એટલે ૮- ૧૦ને પૂછ્યું કે, આ સમસ્યાનો કોઈ ઉકેલ બતાવો, ત્યારે ખબર પડી કે લગભગ બધાને આ સિન્ડ્રોમ નડે છે. નડતો બધાને હોય પણ ખબર બધાને ન હોય ને ઉકેલ તો કોઈની પાસે ન હોય. 

''અસોક... મારું માનતા હો તો માનસિક રોગોના કોક સારા ડોક્ટરને બતાવી જુઓ... ઇ બધું-'' 

''એ લલ્લુ... હું ગાંડો થઈ ગયો નથી... આવું તો બધાને થતું હોય અને---'' 

''હા, પણ બધા તમારી ઘોડે (જેમ) હેરાન તો નો થાતા હોય...!'' 

મને થયું કે, આ કોઈ ડૉક્ટરને બતાવવા જેવો કેસ ન કહેવાય. આવું તો થાય. પણ થાય એ ય સહન થતું નથી. એક વખત પિન ચોંટી જાય એટલે, સિનેમા કે કોઈની બર્થ-ડે પાર્ટીમાં ય ગયો હોઉં ત્યાં આમ મારું મોઢું હસતું હોય પણ મનમાં, 'જલતા હૈ જીયા મોરા ભીગી ભીગી રાતો મેં...'મનમાં હારોહાર ગવાતું રહે. કોઈ સાંભળે તો ય કેવું લાગે, ડોહાને આ ઉંમરે ય જીયાઓ જલતા રહે છે ? 

પણ આ પ્રકારની માનસિક અસ્થિરતાઓમાં એવો કોઈ ખોફ રાખવાની જરૂર રહેતી નથી કે કોઈ સાંભળી જશે તો ? ખૂબી એ વાતની હોય છે કે, 'જલતા હૈ જીયા...'વાળા અડધા કટકાથી આગળ કશું આવડતું ન હોય. એટલી ખબર છે કે, દુનિયાભરના તમામ ગીતો પછી 'હોઓઓઓ'ગાવાનું હોય છે. 

વાત ધીમે ધીમે કાંઈ વધુ પડતી આગળ વધવા માંડી. રોજ કોઈ કટકો ભરાઈ જાય, બહાર નીકળે નહિ અને હું ઉપાય શોધવાની નિષ્ફળતાને કારણે બેબાકળો થવા માંડયો. મારા વર્તનોની નોંધો લેવાવા માંડી, જે નોર્મલ નહોતા. કોક કટકો એવો હોય ત્યારે હું બધાના દેખતા હસવા માંડુ, તો ક્યારેક ખીજકણો થઈ જઉં. એક વખત તો કોઈ ભરવાડને તમાચો ઠોકી દીધો, એમાં આઠ ભરવાડોએ મને ખોખરો કરી નાખ્યો. હું માર ખાતો જાઉં ને સમજાવતો દજાઉં કે, ''એના બાપનું તગારું...''નામનું વાક્ય હું એ ભાઈ કે કોઈ વ્યક્તિ માટે નહોતો બોલ્યો, તો 'કોના માટે બોલ્યો'તો ? આ ભવાન ઊભો છે એના... ?'એવા સામા સવાલે બે ડંડા વધારે ખવડાવ્યા. જવાબમાં મારા અર્ધજાગૃત મને જ કીધું, ''એના બાપનું તગારું... !'' 

''આવું કેટલા વખતથી રહે છે ?''કોઈ ઉપાય ન મળતા હું કંટાળીને માનસિક ચિકિત્સક પાસે ગયો. 

'ગુજરાતનું પશુધન બચાવો... ગુજરાતનું પશુધન બચાવો... ગુજરાતનું---'મેં તો મનમાં જે હતું તે કહી દીધું. 

''દવે સાહેબ, એ તો અમે બચાવીશું, પણ મેં પૂછ્યું, તમને આ પશુધન બચાવવાનો ઉમળકો કેટલા વખતથી આવે છે ?''ડોક્ટર તો કેમ જાણે કોઈ ગાંડાની ટ્રીટમેન્ટ કરતા હોય, એમ પૂછવા માંડયા.

''વોટ ડૂ યૂ મીન, કેટલા વખતથી... ? અરે, આપણા દરેક ભારતીયની ફરજ છે કે પશુધન બચાવવું જોઈએ...તમારે પણ તમારા સાસુ- સસરાને બચાવી લેવા જોઈએ.'' 

''દવે સાહેબ.. તમારા મનમાં દેશનું પશુધન બચાવવાનું જે ભમે રાખે છે, એ પશુધન તો ખેડૂતો લઈ ગયા... હવે બચાવવાનું કંઈ રહેતુ નથી. તમે મને---'' 

''હાઆ...શ ! ખેડૂતો લઈ ગયા ને ? યૂ મીન, હવે આપણે કાંઈ બચાવવાનું રહેતું નથી ને ? તો પછી 'આજા સનમ મધુર ચાંદની મેં હમ... આજા સનમ મધુર ચાંદની મેં હમ... આજા સનમ...'' 

ડૉક્ટરે મારી કોઈ ફી લેવાને બદલે મારી વાઇફના હાથમાં રૃા. ૧૫૧/- પકડાવતા બોલ્યા, ''બેન... આને તમે મોટા અંબાજી લઈ જઈને ત્યાં મારા નામથી આટલો પ્રસાદ ચડાવી દેજો... માની કૃપાથી બધું સારું થઈ જશે.'' 
કોઈ દસ-બાર દિવસ પછી મસ્તુભ'ઇ મારા ઘરે મળવા આવ્યા. ''અલ્યા, આ બધું તારા વરે શું માંડયું છે, મસ્તુભ'ઈ ગયા... મસ્તુભ'ઇ ગયા....''મસ્તુભ'ઇએ મારી ગેરહાજરીમાં મારી વાઇફને તતડાવતા પૂછ્યું, 'રોજ કોકનું કોક ધોળા કપડાં પહેરીને મારા ઘરે આઇ જાય છે... ને પહેલું વાક્ય એ બોલે છે કે, 'મસ્તુભ'ઇ બહુ ધાર્મિક સ્વભાવના હતા... હું હજી આખેઆખો બેઠો છું. મંદિરે તારા કાકીને ય બધા પૂછ પૂછ કરે છે. ''તમારામાં હજી કપાળમાં ચાંદલા કરાય... ?''હું ત્રાસી ગયો છું તારા વરથી... 'મસ્તુભ'ઇ ગયા મસ્તુભ'ઇ ગયા... હાળો હું ગયો છું કે નહિ, એની મને તો ખબર હોય કે નહિ ?' 

એમના ગયા પછી હું પહોંચ્યો, વાઇફે સારા સમાચાર આપ્યા કે, 'મસ્તુભ'ઇ ગયા નથી. તમને કોકેખોટા સમાચારૂં દીધા હઇશે... ઇ પોતે આઇવા'તાને ભારે ખીજાણા'તા તમારી ઉપર...!'' 

બસ... એ દિવસથી મને સારું છે. મસ્તુભ'ઇ ગયા નથી- જીવે છે, એનો આનંદ હું ચેહરા ઉપર કે અર્ધજાગૃત મનમાં છુપાવી ન શક્યો. હવે મારા મનમાં એક પણ વાર 'મસ્તુભ'ઇ ગયા'વાળી પિન ચોંટતી નથી... એના બદલે એમના ૭૭-ના વાઇફ એટલે કે અમારા 'સુમિકાકી પ્રેગનન્ટ છે...''સુમિકાકી પ્રેગનન્ટ છે'વાળી રેકર્ડ વાગે રાખે છે.

સિક્સર 
તમારી ગાડી ઉપર હજી સુધી લિસોટો ન પડયો હોય, એનો અર્થ એ થયો કે, રોડ ઉપર તમારી આજુબાજુવાળાઓને સારૂં ડ્રાઇવિંગ આવડે છે.

'રજનીગંધા' ('૭૪)

$
0
0
રજનીગંધા ફૂલ તુમ્હારે, મહેંકે યૂં હી જીવન મેં....
કઇ બાર યૂં ભી દેખા હૈ, યે જો મન કી સીમારેખાહૈ.....

ફિલ્મ : 'રજનીગંધા' ('૭૪)
નિર્માતા : સુરેશ જીંદલ
દિગ્દર્શક : બાસુ ચૅટર્જી
સંગીત : સલિલ ચૌધરી
ગીતકાર : યોગેશ ગૌડ
રનિંગ ટાઇમ : ૧૨-રીલ્સ
સિનેમા : ??????????? (અમદાવાદ)
કલાકારો : અમોલ પાલેકર, વિદ્યા સિંહા, દિનેશ ઠાકૂર, રંજીતા ઠાકૂર, માસ્ટર ચીકુ, રાજપ્રકાશ, ગોપાલ દતીયા, અંજલિ ઘોષ, અશોક સુરી, વીણા ગૌડ, જેમિની કુમાર, મંજૂ મૈની અને ફિરોઝા કપૂર.




ગીતો
૧. કઇ બાર યૂં ભી દેખા હૈ, યે જો મન કી સીમારેખા હૈ.... મૂકેશ
૨. રજનીગંધા ફૂલ તુમ્હારે, મહેંકે યૂં હી જીવન મેં.... લતા મંગેશકર

અમોલ પાલેકર એ જમાનામાં-એટલે, સમજો ને, '૭૦-ના દાયકામાં ઘરઘરમાં લોકપ્રિય થઇ ગયો હતો. કારણ ચોખ્ખું હતું. હિંદી ફિલ્મોમાં પહેલી વાર કોઇ હીરો 'આપણા જેવો'મિડલ-કલાસનો આવ્યો હતો (જેને ઇંગ્લિશમાં The boy next door કહે છે.) અને તે પણ આપણા જેવો જ નોકરિયાત. ગાંધીનગર જતી બસમાં કોક દિવસ જવા જેવું છે. સરકારી કર્મચારીઓથી ભરેલી બસમાં પોતપોતાના ખાતાઓ અને સ્ટાફમાં ચાલતા પૉલિટિક્સ સિવાય બીજી ચર્ચા જોવા ન મળે. અત્યાર સુધીની ફિલ્મોના હીરો આપણાં માનવામાં ન આવે, એવા શક્તિશાળી અને પ્રભાવશાળી હતી, જેને ઇંગ્લિશમાં Larger than life કહે છે. ધર્મન્દ્ર એક સાથે ૫૦-ગુંડાઓને એકલે હાથે ધોઇ નાંખે, અમિતાભ પોતાની લાંબી એક ટાંગ વડે અમરિશ પુરીના જડબામાં એવી લાત મારે કે આટલા પ્રહારમાં અમરીશ ૪૦-ફૂટ દૂર ફેંકાઇ ગયો હોય.

આવી કલ્પનાતીત ફિલ્મો કરતા કોઇ જુદો રંગ બાસુ ચૅટર્જી લઇ આવ્યા ફિલ્મ 'રજનીગંધા'માં. અપેક્ષા નહોતી કે આટલા લૉ-બજેટની ફિલ્મ આટલી બધી હિટ જશે...ગઇ, એટલે આ જ જોડીને ફિલ્મ 'છોટી સી બાત'માં રીપિટકરી અને એનાથી ય વધુ ઉપડી. વાત એ જ હતી....અમોલ પાલેકર મારા-તમારા જેવો સિમ્પલ હીરો, ઇવન કપડાં પણ આખી બાંયનું બટન બીડેલું ઇન્સર્ટ કર્યા વગરનું શર્ટ નીચે, ચંપલ મુસાફરી બસમાં અને પ્રેમિકા સાથે ય વાતો ઑફિસમાં ચાલતા પૉલિટિક્સ અને યુનિયનબાજીની.

પ્રેક્ષકોને અમોલમાં પોતાના દર્શન થવા લાગ્યા. ઋષિકેશ મુકર્જી તો આવા બૅકગ્રાઉન્ડની જ ફિલ્મો પહેલેથી ઉતારતા હતા, ચાહે હીરો રાજ કપૂર (ફિલ્મ 'અનાડી') કેમ ન હોય ? પણ બાસુ ચૅટર્જી-અમોલની જોડીની આ સફળતાએ ઋષિ દા ને પણ આવા જ પ્લૅટફૉર્મ્સ પર ફિલ્મો ઉતારવાના લખલખાં ઉપડયા, પરિણામે 'ગોલમાલ', 'રંગબિરંગી,'''બાતોં બાતોં મેં''જેવી ફિલ્મો બીજા ય ઉતારવા માંડયા.

એમ તો અમોલ પોતે પણ જાણતો હતો કે, આવી ફિલ્મો અને આવા હીરો હિંદી ફિલ્મોમાં બહુ લાંબુ ચાલવાના નથી. પ્રેક્ષકોને તો એ જ ઢીશુમ-ઢીશુમવાળી ફિલ્મો જ ગમે. હીરો ઊડતા વિમાનમાંથી સીધો ૧૨૦-કી.મી.ની સ્પીડે હાઇ-વે પર દોડતી ટ્રકમાં ભૂસકો મારીને હીરોઇનને બચાવી લે, એવું અમોલ આપી શકે એમ નહતો. થોડી ઘણી આવી ફિલ્મો કર્યા પછી અમોલ પાલેકર જાતે જ '૮૬માં નિવૃત્ત થઇ ગયો અને હીરોને બદલે ફિલ્મ સર્જક બની ગયો.

ફિલ્મ 'રજનીગંધા'સાહિત્યકાર લેખિકા મન્નુ ભંડારીની સુપ્રસિદ્ધ નવલકથા 'યે હી સચ હૈ'ઉપરથી બની છે. બાસુ દા ને કારણે ફિલ્મ સારી બની છે એમ ચોક્કસ કહેવાય, પણ ફિલ્મની વાર્તા બાબતે સવાલો ઉઠવા જોઇએ. વાર્તા સારી હોવા છતાં એનો અંત ગળે ઉતરે એવો નથી. જૂના (દિનેશ ઠાકૂર) અને હાલના (અમોલ પાલેકર) પ્રેમીઓ વચ્ચે ઝોલાં ખાતી હીરોઇનની દુવિધા સમજી શકાય અને વર્ષો પછી અચાનક મળી ગયેલા જૂના પ્રેમીને હીરોઇન મનથી પોતાનો માની લે અને હાલના પ્રેમીના કોઇ દેખિતા કે વગર દેખિતા દોષ વિના પડતો મૂકવાનો વિચાર પણ હીરોઇન વિદ્યા સિંહાને આવે, એમાં વાર્તા લેખિકાએ સ્ત્રી ચરીત્રને અભડાવ્યું છે. નવા કે જૂનામાં કોઇ નુક્સ દેખાય અને પડતો મૂકે, એ સમજી શકાય, પણ અમોલને છોડીને વર્ષો પછી મળતા દિનેશ ઠાકૂર સાથેના જૂના પ્રેમના સંસ્મરણો વિદ્યાને પરણવા સુધીની કક્ષાએ લઇ જાય, એ જરા વધુ પડતું છે. આ લેખ વાંચતી સ્ત્રીઓને ય પોતાનો ભૂતકાળ હોઇ શકે અને અચાનક ક્યારેક જૂનો પ્રેમી મળી જતો હશે, તેથી કાંઇ હાલના પ્રેમી (કે પતિ)ને કોઇ કાઢી મૂકતું નથી. અને દરેક તબક્કે વિદ્યાનો જૂનો પ્રેમ દિગ્દર્શકે જસ્ટિફાય કરવાનો પ્રયત્ન કેમ કર્યો છે, તે સમજાતું નથી. વાર્તા લેખિકા ઉપરથી માન તો ત્યારે ઉતરી જાય છે કે, મુંબઈ ગયેલી વિદ્યા દિલ્હી પાછી આવે છે, ત્યાં સુધી દિનેશના નક્કર પ્રેમમાં ડૂબેલી છે અને એ જ ઘડીએ અમોલ પાછો આવતા લેવા-દેવા વગરની દિનેશને ભૂલીને પાછી અમોલની થઇ જાય છે. અહીં તો લેખિકાએ સ્ત્રીઓ ઉપર પુરૂષે કદી વિશ્વાસ ન મૂકવો, એવો સંદેશો આપ્યો છે....અમારા ખાડીયાની ભાષામાં બોલે તો કહેશે કે બોલે છે, પણ આ તો કાંઇ 'બાપાનું રાજ છે ?'

ફિલ્મ બહુ ટૂંકી (૧૨-રીલ્સની) બનાવી છે, એ સારૂં થયું છે. બાસુ દા મૂળ હ્યૂમરના માણસ એટલે એમની ફિલ્મોમાં નાનાનાના ચમકારા તો આવતા રહેવાના (એ પોતે ય એક કૅમિયો રોલમાં દેખાયા છે. પોતાના ફૅમિલી સાથે ફિલ્મ જોવા બેઠેલી વિદ્યાની બાજુમાં બાસુ ચેટર્જી પોતે બેઠા છે ને એમની બાજુમાં અમોલને બેસાડયો છે.) ફિલ્મની પટકથા ઉપરાંત સંવાદો એમણે લખ્યા છે. એક દ્રષ્યમાં વિદ્યાના ભાભી અમોલને પૂછે છે કે, તું વિદ્યા સાથે લગ્ન કરવાનો છું કે નહિ તે કહી દે, જેના જવાબમાં અમોલ નાટકીય અંદાજથી કહે છે, 'હું કેવળ વિદ્યા સાથે જ લગ્ન કરીશ...સિવાય કે બીજી કોઇ મળી જાય !'

પણ સલિલ ચૌધરીના સિમ્પલી આઉટ-ઑફ-ધ-વર્લ્ડ સંગીત અને લતા મંગેશકરના આટલા મધૂરા ગીત 'રજનીગંધા ફૂલ તુમ્હારે...'વખતે ચાલુ ગીતે નાનકડો બાબો આવીને વાર્તા કહેવાની માંગણી કરે, 'આન્ટી, મુઝે તોતે ઔર બંદરવાલી કહાની સુનાઓ, ના !'ને પેલી ના પાડે, એ અધૂરા ગીતે અટકચાળો કરવાની ક્યાં જરૂરત હતી ? વિદ્યાના પાત્રાલેખનમાં કે વાર્તા સાથે આ અટકચાળો થોડો ય સુસંગત નથી. ભારતભરમાં આજે પણ ગવાતું મૂકેશનું, 'કઇ બાર યૂં ભી દેખા હૈ...'પણ લતાના ગીતની જેમ પ્લેબૅકમાં ગવાયું નથી. એવી જ રીતે, અમોલને મિડલ-કલાસનો બતાવે, એમાં એકનું એક શર્ટ ૩-૪ જુદા જુદા દ્રષ્યોમાં શું કામ પહેરાવવું જોઇએ ? સામાન્ય નોકરિયાતો ય આવું કરતા નથી. મૂકેશને આ ગીત માટે સર્વોત્તમ ગાયકનો રાષ્ટ્રીય પુરસ્કાર મળ્યો હતો. એમ તો ફિલ્મફૅરનો શ્રેષ્ઠ ફિલ્મ અને શ્રેષ્ઠ હીરોનો ઍવૉર્ડ આ ફિલ્મ માટે મળ્યો હતો. પણ આંખ કરતા ય મનને વધુ ખટકે છે વિદ્યા સિંહાના જૂના પ્રેમી તરીકે સ્વ.દિનેશ ઠાકૂરનું કાસ્ટિંગ ! દિનેશ દેખાવમાં માની ન શકાય એટલો ફાલતુ લાગે, એવા કપડાં પહેરે અને ચીતરી ચઢે એવા લાંબા વાળ રાખે, એમાં પ્રેક્ષકો તરફથી દિનેશના પાત્રને થોડી ય સહાનુભૂતિ મળતી નથી. દેખાવમાં એ અમથો ય સાઇડ હીરોને બદલે વિલન જેવો વધુ લાગે છે. અમોલ જેવા હૅન્ડસમ હીરોની સાથે સેકન્ડ હીરો પણ અમોલથી ચઢીયાતો નહિ તો એના જેવો હોવો જોઇએ, જેથી દર્શકોને પણ વિદ્યાની અસમંજસ સમજાય, 'મૈં ઇધર જાઉં યા ઉધર જાઉં....?'

યસ. '૭૦-ના દશકમાં યુવાનો લાંબા વાળ રાખતા અને તે પણ કોઇ પણ બાજુથી ટ્રીમ કર્યા વગરના. બસ, વાળ જફરીયા જેવા લાંબા હોવા જોઇએ. આપણે ય કદાચ રાખતા હોઇશું (હું નહોતો રાખતો), પણ ફૅશનની સમજ અફ કૉર્સ, યુવાનોમાં આવી નહોતી.

'રજનીગંધા'ની હીરોઇન વિદ્યા સિંહા (જન્મ તા. ૧૫ નવેમ્બર, ૧૯૪૭) મુંબઇમાં ફિલ્મ પ્રોડયુસર રાણા પ્રતાગસિંહાને ત્યાં જન્મી હતી, જે '૪૦-ના દાયકાની ફિલ્મો બનાવનાર નિર્માતા-દિગ્દર્શક મોહન સિંહાના જમાઇ થાય. છેલ્લે છેલ્લે સલમાન ખાનની ફિલ્મ 'બૉડી ગાર્ડ'માં જોવા મળેલી વિદ્યાએ ૩૦-ફિલ્મોમાં (એક ગુજરાતી ફિલ્મ 'જીવી રબારણ'સહિત) કામ કર્યું હતું. 'રજનીગંધા'એની પહેલી ફિલ્મ નહોતી. પહેલી ફિલ્મ 'રાજા કાકા'નો હીરો કિરણ કુમાર હતો. આ પહેલા જ વિદ્યાએ વૅન્કટૅશ્વર ઐયર સાથે લગ્ન કરી લીધા હતા અને જહાનવી નામની દીકરી ઠેઠ ૧૯૮૯-માં જન્મી હતી. જહાનવીનો પતિ બિમાર રહેતો અને '૯૬-માં ગૂજરી ગયો, એ પછી વિદ્યા સિંહા સીડની-ઑસ્ટ્રેલિયા રહેવા જતી રહી, ત્યાં વૃદ્ધ ડૉક્ટર નેતાજી ભીમરાવ સાળુંકે સાથે બેનને પ્રેમ થઇ ગયો ને બન્નેએ ત્યાંના કોઇ મંદિરમાં જઇને લગ્ન કરી લીધા ને એક દીકરી દત્તક લઇ લીધા પછી તા. ૯ જાન્યુઆરી, ૨૦૦૯ના રોજ વિદ્યાએ ભીમરાવ સામે અદાલતમાં મારઝૂડ અને માનસિક ત્રાસ સાથે છુટાછેડાનો કૅસ ઠોકી દીધો ને ભરણપોષણ જીતી પણ ગઇ.

અમોલ પાલેકર (જન્મ તા. ૨૪ નવેમ્બર, ૧૯૪૪)ને હું કોલકાતાની હૉટેલ ગ્રાન્ડમાં મળ્યો હતો, જ્યાં સુનિલ ગાવસકર આપણા 'ગુજરાત સમાચાર'માં ભારત-ઈંગ્લૅન્ડ ટેસ્ટ સીરિઝ વિશે લખતો. સુનિલ મને ઇંગ્લિશમાં મૅચનો રોજેરોજનો અહેવાલ લખાવે, જે હું તાત્કાલિક અનુવાદ કરીને અમદાવાદ મોકલી દેતો. એ જમાનામાં 'લાઇટનિંગ-કૉલ્સ'હતા. એ વખતે અમોલની પહેલી પત્ની ચિત્રા સાથે હતી (એ પછી છુટાછેડા લઇને અમોલ સંધ્યા ગોખલેને પરણ્યો) સંદીપ પાટીલને પણ હું એની પહેલી પત્ની સાથે મળ્યો હતો...(સાથે અંશુમન ગાયકવાડ હતો.) રામ જાણે કેમ, બધાની પહેલી પત્નીઓ સાથે જ મારે મળવાનું થતું...કર્ટસીરૂપે, મને તો કોઇએ એવો ચાન્સ આપ્યો નહિ!...આ તો એક વાત થાય છે.

રેખા અને વિનોદ મહેરાવાળી ફિલ્મ 'ઘર'ની વાર્તા દિનેશ ઠાકૂરે (જન્મ ?-?-૧૯૪૭ : મૃત્યુ તા. ૨૦ સપ્ટૅમ્બર, ૨૦૧૨) લખી હતી, જેમાં અડધી રાત્રે ઘેર પાછા ફરતા યુવાન યુગલને ગુંડાઓ ઘેરી લઇ રેખા ઉપર બળાત્કાર કરે છે. બળાત્કાર થયેલી પત્ની સાથે બાકીનું લગ્નજીવન જીવતા કેવા ટૅન્શનો ઊભા થાય છે, એની સુંદર વાર્તા હતી એ! ફિલ્મ 'અનુભવ'માં દિનેશ તનૂજાનો ભૂતપૂર્વ પ્રેમી બને છે અને એના પતિ સંજીવ કુમારની સહમતિ અને રાજીપાથી તનૂના ઘરે આવે છે. હાલનો પતિ અને જૂનો પ્રેમી....એ બે વચ્ચે અટવાયેલી સ્ત્રીની આ વાર્તા બાસુ ભટ્ટાચાર્યે બનાવી હતી. એ વખતે મુંબઇના સૌથી ઊંચા ગણાતા 'ઉષા કિરણ'બિલ્ડિંગમાં રહેતી તનૂજાએ પૂરી ફિલ્મનું શૂટિંગ પોતાના ફલૅટમાં કરવા દીધું હતું. સાંભળ્યા મુજબ, આખું અંબાણી-કુટુંબ પણ 'ઉષા કિરણ'માં રહેતું હતું. ગુલઝારની ફિલ્મ 'મેરે અપને'થી દિનેશ ઠાકૂર ફિલ્મમાં આવ્યો હતો. કાયમ દાઢી અને માંદલા ચહેરાને કારણે ફિલ્મોમાં અભિનયના ખાબોચીયામાં એ કદી તરી ન શક્યો, પણ સ્ટેજ પર નાટકો ઘણા કર્યા હતા.

ફિલ્મમાં વિદ્યાની ભાભીનો રોલ કરનારી અભિનેત્રી વીણા ગૌડ છે. ફિલ્મના પ્રારંભમાં વિદ્યા સિંહાને ચા પીવા લઇને ગયેલો અમોલ પાલેકર એનું ટૅબલ છોડીને એના દોસ્તોમાં મશગુલ થઈ જાય છે, એ દોસ્તોમાં પર્પલ-સ્વૅટર પહેરેલો કલાકાર અશોક સૂરી છે, જેને તમે હવે લગભગ ઘરડા થઇ ગયેલા કલાકાર તરીકે ફિલ્મોમાં સાઇડ રોલમાં જોતા હશે. નાનકડા ચીકુની મમ્મી બનતી સ્ત્રી મંજૂ મૈની છે.

ફિલ્મનું નામ 'રજનીગંધા,'છે અને આ ફૂલો ફિલ્મની વાર્તાનો એક હિસ્સો પણ છે, છતાં ય હું નથી માનતો આપણને ગુજરાતીઓને ઇવન આજે પણ ગુલાબ, ગલગોટો કે મોગરાથી આગળ બીજા એકે ય ફૂલને ઓળખતા આવડતું હોય ! બોટનીનું ભણ્યા હો તો જુદી વાત છે. નહિ તો ઘણાં રજનીગંધા અને નરગિસના ફૂલોને એક ગણે છે ને ઇંગ્લિશમાં એને પાછું કાર્નેશન-ફલાવર્સ કહેવડાવે છે. ત્રણે ય જુદાં ફૂલો છે. રજનીગંધા મોટા ભાગે તો સમૂહમાં અપાતા ફૂલો છે, જેની સુગંધ રાત્રે આવતી હોવાથી એને 'રજનીગંધા'કહે છે. ઈંગ્લિશમાં રજનીગંધાને 'પોલિઆન્ટીસ ટયુબરોઝ'કહે છે. આ તો એક વાત થાય છે બાકી, દાયકાઓ પહેલા અમારી ખડકીમાં રહેતા રજનીકાકીનું મોંઢું છીંકણીથી ગંધાતુ હોવાથી ગામ આખું એમને 'રજનીગંધા'ને નામે ઓળખતું.

એન્કાઉન્ટર : 06-12-2015

$
0
0
* આ હમણાં હમણાંથી મલ્લિકા શેરાવત દેખાતી નથી..! શું પ્રોબ્લેમ હશે?
- મલ્લિકા મારી બેન કે સાળી થતી નથી. તમારી થતી હોય તો તપાસ કરાવું.

(રાજન શાહ, અમદાવાદ)


* શું જીવનમાં એકથી વધારે વખત પ્રેમ થઈ શકે?
- જો કોઈ એવું કરતી હોય, તો આપણે વચમાં પડવું નહિ... ખસી જવું.

(ચિરાગ ઘાટલીયા, જામનગર)


* રાજ બબ્બર મોદી સામે આટલા બળાપા કેમ કાઢે છે?
- કોકને ઊંઘમાં બોલવાની બિમારી હોય, એમાં આપણે શું કરી શકીએ ?

(અભિષેક ત્રિવેદી, ભાવનગર)


* તમને નથી લાગતું પાકિસ્તાન સામે ૫૬''ની છાતી ૫.૬''ની થઈ રહી છે?
- ના. 'પાકિસ્તાનને એની જ ભાષામાં જવાબ આપવો જોઈએ', એવું ખુંખારીને કહેતા મોદીએ બોલેલું પાળી બતાવ્યું છે... પાકિસ્તાનની છાતી ૫.૬''ની હોવી જોઈએ.

(પ્રતિક અંતાણી, ભાવનગર)


* માણસે પોતાના ભાવ માટે પ્રભાવ રાખવા કેવો સ્વભાવ રાખવો જોઈએ? પ્રતિભાવ, પ્લીઝ!
- તમારે હિમ્મતનગર નહિ, 'ભાવ'નગર રહેવા જતા રહેવું જોઈએ.

(રોહિત દરજી, હિંમતનગર)


* નરેન્દ્ર મોદી પી.એમ. બન્યા. આનંદીબેન સી.એમ. બન્યા... તો અશોક દવે?
- બી.એમ.! 'બુધ્ધિશાળી માણસ'

(કલ્પના મેહતા, બિલિમોરા)


* આ ધર્મ-ધર્મ કરનારા બધાને પાકિસ્તાનની બોર્ડર પર મોકલી દેવા જોઈએ... તમે સુઉં કિયો છો?
- તમારે ઈન્ડિયામાં રહેવું છે કે નહિ ? આ દેશમાં દેશને ગમે તેટલી ગાળો આપો... નો પ્રોબ્લેમ! ધર્મ માટે એક અક્ષરે ય વાંકો બોલ્યા છો તો કાચી સેકન્ડમાં એ લોકો તમને બોર્ડર પર મોકલી દેશે.

(ધિમંત પરમાર, સુરેન્દ્રનગર)


* તમે આ રીતે બધાના એડ્રેસ મંગાવીને શું કરો છો?
- કંકોડાનું શાક.

(પૂજા પટેલ, અમદાવાદ)


* તમારા મતે, ભારતે પાકિસ્તાન સાથે કેવું વલણ રાખવું જોઈએ?
- પાકિસ્તાનની જે કોઈ માં હોય, એના લગ્ન કરાવી દેવા જોઈએ.

(રાજુ દેસાઈ, ખડસાલીયા)


* 'ઍનકાઉન્ટર'માં સવાલો ૨૫-૨૭ આવે છે, પણ હસવું તો ૩-૪માં જઆવે છે, આવું કેમ?
- તાબડતોબ તમારાં જડબાંનો ઇલાજ કરાવો.

(હાર્દિક સોજીત્રા, રાજકોટ)


* આજ સુધી તમને પૂછાયેલો તમારો મનપસંદ સવાલ કયો?
- 'એનકાઉન્ટર'બંધ ક્યારે કરો છો?

(અનિરૂધ્ધ રહેવર, રણાસણ)


* અન્ના હઝારે અંગે તમે જે જવાબો આપો છો, તે 'ફની'હોય છે કે ગંભીર, તેની મૂંઝવણમાં છું.
- એ માણસ ફક્ત પબ્લિસિટીનો ભૂખ્યો છે અને મીડિયાએ ૨૪-કલાક ગમે તેમ કરીને પૂરા કરવા પડે, એમાં આ ભ'ઈને હીરો બનવા મળી ગયું.
(અરવિંદ એફ. ગાંધી, અમદાવાદ)

* નરેન્દ્ર મોદી વિશે તમારો અભિપ્રાય?
- બહુ વહેલો પડશે...

(સાગર મેહતાભરૂચ)


* ઈન્ડિયાની બ્લોક-બસ્ટર ફિલ્મ 'બાહુબલિ'વિશે તમારો અભિપ્રાય...
- ...આપવો પડે, એટલી મજબુત ફિલ્મ નહોતી.

(મૈત્રી રાજેશ પંચાલ, અમદાવાદ) અને (ભરત ભુસડીયા, સુરેન્દ્રનગર)


* તમારા વાઇફે એમના મોબાઇલમાં તમારું નામ શું રાખ્યું છે ?
- હિટલર.

(વ્યોમા પાર્થ શાહ, મુંબઈ)


* 'હું ખાતો નથી. ખાવા દેતો નથી.'તો આ 'વ્યાપમ'શું હશે?
- પેટના ગૅસની દવા.

(યામા ભટ્ટ, જૂનાગઢ)


* હસતી સ્ત્રી ક્યારે ખતરનાક લાગે?
- હસતી હોય ત્યારે.

(ધીરજ ઉદવાડીયા, મુંબઈ)


* તમે ડિમ્પલને ખૂબ ચાહો છો એ બરોબર, પણ ડિમ્પલને આની ખબર છે?
- એ પોતાની પર્સનલ વાતો કોઈને કરતી નથી.

(કાંતિલાલ માકડીયા, રાજકોટ)


* રાહુલ બાબામાં મૅચ્યોરિટી ક્યારે આવશે?
- જે ગામ જવું નહિ, એની પંચાત એ ય નથી કરતા, તો આપણે શું કામ કરવાની?

(અભિષેક ત્રિવેદી, ભાવનગર)


* મંદિર કે દેરાસરમાં દાન આપનારાઓ વૃધ્ધાશ્રમ કે અનાથાશ્રમમાં દાન આપતા કેમ ખચકાય છે?
- એ આશ્રમોમાં વૃધ્ધો અને અનાથો એમણે આપેલા હોય છે.

(જયેશ પંડયા, અમદાવાદ)


* તમારી દ્રષ્ટિએ, લગ્ન અને લિવ-ઈન રીલેશનશીપ વચ્ચે શું ફરક?
- લગ્નમાં ચાંદલો આવે....

(ડૉ. હિરેન વઘાસીયા, રાજકોટ)


* આ સદીનું શ્રેષ્ઠ ગીત અને શ્રેષ્ઠ સંગીતકાર કોણ?
- એ તમને ટ્રેનમાં બે પથરાં ઘસીને, ''ચલ બેટા સેલ્ફી લે લે...''ગાતા ભિક્ષુક પાસેથી સાંભળવા મળશે.

(ફાતેમા પેટલાદવાલા, છોટા ઉદેપુર)


* ગત ૧૭ જુલાઈએ તમે મુંબઈવાસીઓને ખૂબ હસાવ્યા, એ દિવસ રાજેશ ખન્નાની પુણ્યતિથિ હતી. આ કેવો યોગાનુયોગ?
- હા, પણ એમાં મુંબઈવાળાઓને હવે ટેવ પડી ગઈ છે કે કોઈને ઉડાડવો હોય, તો અશોક દવેનું લેક્ચર રાખો.

(રોહિત દવે, હાલોલ)


* ઈતિહાસની કોઈ ઘટનાને બદલીને નવેસરથી રજુ કરવી હોય તો કઈ ઘટના બદલો?
- ખાસ કંઈ નહિ... અનારકલી એની એ રાખીને સલિમ હું બનું.

(ક્રિપાલસિંહ ગોહિલ, ઊમરાળા)


આપ એક લેખક છો, તો બીજા લેખકના પુસ્તકના વિમોચનમાં જતા કેવું લાગે?
- આ ય મરવાનો થયો છે!

(દેવાંગી પી. દેત્રોજા, જામનગર)


* હમણાં હમણાં સંતોની એક નવી પ્રજાતિ શરૂ થઈ છે, 'વૉટ્સએપ સંતો'... રોજ સવાર પડે ને એમની સંતવાણી શરૂ થઈ જાય છે.
- મને 'વૉટ્સએપ'મોકલનારાઓની નહિ... વાંચનારાઓની દયા આવે છે.

(તૃપ્તિ ઠાકર, અમદાવાદ)


* શાહરૂખની જેમ હવે આમિરખાને પણ દેશદ્રોહી ટીપ્પણી કરી. આપણે શું કરવું જોઇએ?
- સાચા ભારતીય હો તો એ બન્નેની ફિલ્મો જોવાની જીંદગીભર બંધ કરી દેવી જોઇએ.

(સુરજ સી. છાયા, મુંબઇ)

મિસ્ટર દવે.... શું કરશો હવે ?

$
0
0
કૉલબૅલ હતી તો ય એ વગાડયા વિના અંદર આવ્યા. સંગીતનો શોખ નહિ હોય ! આવીને સીધા સોફામાં બેસી ગયા. અલબત્ત, ઘરમાં આવ્યા પછી ગમે તે હોય, બેસે તો સોફા ઉપર જ ને ? કોઇ ફ્લૉર કે એ.સી. ઉપર ઓછું બેસવાનું હોય ? પણ આપણને એમ કે, પૂછીને બેસે તો સારૂં લાગે. મને કોઇ ફોન કર્યા વગર આવે, એ ય પસંદ નથી, પણ આ જે આવ્યા હતા, એમણે મને ફોન કરીને આવવું હોત, તો મારો જ ફોન માંગીને મને કરત !

કોઇની ઓળખાણ લઇને એ એમનું જીવન-ચરીત્ર મારી પાસે લખાવવા આવ્યા હતા, પણ એમનો ઍપ્રોચ, સાયકલમાં હવા પૂરાવવા આવ્યા હોય એવો હતો. મને કહે, ''સુઉં ભાવ રાખ્યા છે જીવન ચરિત્રો લખવાના આજકાલ...?''

આ ભાવતાલ એમણે પોતાના ડાબા હાથે જમણા પગનો ઢીંચણ વલૂરતા પૂછ્યો. મને આ ન ગમે. માનવીએ હરહંમેશ પોતાનો ડાબો ઢીંચણ ડાબા હાથે જ વલૂરવો જોઇએ. ગાડીમાં બેઠા બેઠા આપણે જમણા હાથે ગીયર બદલીએ. એ સારૂં લાગે ? પાછળની સીટ પર બેઠેલા બા કેવા ખીજાય ?

''આપની કોઇ ભૂલ થતી લાગે છે. હું કોઇના જીવન ચરીત્રો તો ઠીક, દેશી નામું ય લખતો નથી.''મેં ચોખવટ કરી. ''અને હા, આપનું નામ શું, એ ય મને ખબર નથી.''

''મારૂં...? યૂ મીન, મારૂં નામ તમને ખબર નથી ? ઈન્ડિયામાં નવા રહેવા આવ્યા લાગો છો. ઓકે. પ્રજા મને કિન્તુભ'ઇના નામે ઓળખે છે. કિન્તુ પરીખ. આ તો વળી વહાલાકાકાએ તમારૂં નામ આપ્યું કે, જીવન ચરીત્ર આની પાસે લખાવો. છાપા-બાપામાં કંઇ હસવા-બસવાનું લખે છે...તે મેં 'કૂ... તમને ચાન્સ આલીએ.''

હું ટીવી પર ઍનિમલ પ્લૅનેટ જોતો હોઉં એવું મને લાગ્યું. એમનો દેખાવ સામાન્ય રીતે, મનુષ્ય જાતિમાં જવલ્લે જ જોવા મળે એવો હતો. સ્કૂલ છૂટી ગયા પછી દસ-બાર છોકરાઓ સ્કૂલના મેદાનમાં હજી રમતા હોય-ઘેર ન ગયા હોય, એમ એટલી સંખ્યામાં એમના માથા ઉપર વાળ હરફર-હરફર કરતા હતા. એમના માથા કરતા કાનમાં વાળની સંખ્યા અને વજન વધુ હતા. આ તો આપણો વિષય નહિ, એટલે બોલાય નહિ પણ, સૅન્ડવિચ-બ્રેડની સૌથી ઉપલા અને છેલ્લા પડ જેવા એમના ગાલ હાફ-શૅવને કારણે, મમરી ચાની ભૂકી ગાલ ઉપર કોઇ ચોંટાડી ગયું હોય એવું લાગે. એમની પાસે ગળું કહો કે ડોકી કહો, હતા પોતાના જ,પણ શીશીનું ઢાંકણું જામ થઇ ગયુંહોય ને ખુલતું ન હોય, એમ એમનું ડોકું ખભા ઉપર માથાને ફરકવા દેતું નહોતું. સાઇડમાં જોવા માટે કિચનમાં આપણે આખું ફ્રીજ ખસેડીએ, એમ એ પેટથી ઉપરનું બૉડી ઘુમાવતા સુવર્ણમૃગની પાછળ ગયેલા શ્રીરામ પાસે જવા હઠાગ્રહે ચઢેલા સીતા માતા સામે ઝૂકી જઇને લક્ષ્મણે પોતાના તીર વડે જમીન પર લક્ષ્મણ-રેખા ખેંચી હતી,એવી બે રેખાઓ આમને કપાળ નીચે ખેંચાવી હતી, જેને સમાજ આંખ ઉપરની ભ્રમરો કહે છે. યુધ્ધભૂમિમાં બુરી રીતે લોહીલુહાણ થયેલા સૈનિકો ઘોડાની પીઠ ઉપર આડા પડીને ગામમાં એક પછી એક પાછા આવતા હોય, એમ એ વાત કરે ત્યારે એમના વાળ ખભાની આગળ આવતા. પ્રભુએ આ માનવ શરીર બનાવતી વખતે બધું ધ્યાન રાખ્યું હશે, પણ ભૂલમાં છાતી પાછળ અને પીઠ આગળ મૂકાઇ ગઇ હોય એવું કંઇક ઊગી નીકળ્યું હતું. સ્નાયુબધ્ધ પુરૂષોની છાતી ઉપર બે મોટા ફોડલાં પડયાં હોય, એવા એમને પાછળ પડતા હતા. દાઢીની વચ્ચોવચ કોઇ કાણાં જેવું પડેલું દેખાતું હતું. કદાચ કાણું ન પણ હોય ને કદાચ હોય પણ ખરૂં, પપ્પાના ડરથી ગભરાઇને છોકરૂં પિપડાંમાં સંતાઇ ગયું હોય, એવો દાઢીનો એક નાનકડો વાળ એ કાણામાં કાંપતો હતો.

બોલતી વખતે એ મારો હાથ ખેંચેલો રાખતા અને વાક્ય પૂરૂં થયે છોડી દેતા, અર્થાત કાયમનો સાથ નહિ ! મને થયું, આમ કરવામાં મઝા આવતી હશે એટલે એક વાર હું કંઇક બોલવા ગયો ત્યારે મેં પણ એ જ રીતે એમનો હાથ પકડીને ખેંચેલો રાખ્યો. ખાસ કાંઇ મઝા ન આવી, એટલે મેં તે છોડી દીધો, એમાં કોઇ વિરાટ સત્ય શોધી કાઢ્યું હોય, એવા ચેહરે ગર્વથી તેઓ બોલ્યા, ''બસ... આ જ! આજ તમારો મોટો સદગુણ છે.... કે લીધેલી વાત તમે પકડી રાખતા નથી. તમે જીદ્દી નથી.... અને તમે મારી નકલ કરી, એ મને ગમ્યું.''
''કિન્તુભાઇ, તમે ગલત જગ્યાએ આવ્યા છો. હું છાપામાં લેખો-બેખો લખું છું, એ બરોબર છે, પણ આવા વસીયતનામાઓ નથી લખતો.''મેં એમની આંખોમાં જોયા વિના જવાબ આપ્યો. મારી ધારણા અને અપેક્ષા મુજબ એ મારો આવો જવાબ સાંભળીને ખીજાયા.

''જો ભ'ઇ...તમે તમારી જાતને મોટા લેખક-બેખક સમજતા હો, એ તમારો પ્રોબ્લેમ છે. આ તો આપણને એમકે,મારૂં જીવન-ચરીત્ર કોક સારા માણસ પાસે લખાવીએ... તમને બે પૈસા મળે ને મારો સંદેશ પ્રજા સુધી પહોંચે... બાકી તમારા જેવાઓને તો હું નોકરીએ રાખું છું.''

મને મારામારી કરતા નથી આવડતું. આજ સુધી કોઇની સાથે ઝગડયો નથી. ગુસ્સો મને આવતો નથી, છતાં એક સફળ હસબન્ડ છું. પણ કિન્તુભ'ઇ જે બધું બોલી ગયા, એ સાંભળીને વાઇફે કિચનમાંથી આવીને કહી દીધું. ''એ ડોહા... તમે સમજો છો શું તમારી જાતને ? નીકળો બહાર....!''વાઇફ ગુસ્સાવાળી ખરી, એટલે એ એક સફળ વાઇફ છે. ''ઓકે... ના લખવું હોય તો તમારી મરજી....''નૉર્મલી આવો ડાયલોગ દુનિયાભરના લોકો ઊભા થતા થતા બોલે... આ બેઠા બેઠા જ બોલ્યા. ''બાકી.... હું તો મારૂં જીવન ચરીત્ર લખાવવાના તમને રૂ. ૨૭ લાખ આપવા આવ્યો છું.... બાકીના ત્રણ લાખ.... લખાઇ ગયા પછી !''

જડબાં 'લોક-જો'થઇ ગયા હોય, એમ અમારા બન્નેનાં મોઢાં પહોળાં થઇ ગયા.

સાલી એમણે તો બૅગ ખોલી અને સાચ્ચે જ એટલા રૂપિયા હતા એમાં. વાઇફ અને હું બન્ને એક સાથે હેબતાઇ ગયા. અમારામાં હેબતાવાનું બહુ હોય, પણ એક સાથે કદી નહિ... હું એકલો જ હેબતાતો હોઉં, પણ દુઃખી તો દુઃખી, જ્યાં રાજા હરિશ્ચંદ્ર જાય ત્યાં જ પાછળ એમના વાઇફ સતી તારામતિ જાય, એમ મારા હેબતાવામાં પહેલી વાર વાઇફે સાથ આપ્યો અને સુંદર રીતે હેબતાઇ બતાવ્યું.

''૨૭ લાઆઆઆઆ..ખ.....?''અમે બન્ને એક સાથે પેલાના દેખતા બોલી ઊઠયા. શું કરવું, શું નહિ, એનો અમને બન્નેને ખ્યાલ ન રહ્યો. પેલી માટે ઘટનાસ્થળ છોડવું સરળ હતું અને એ, ''બેસો બેસો સાહેબ... પાણી લાવું''કહીને કિચનમાં પાણી લેવા જતી રહી. કંઇ સૂઝ્યું નહિ એટલે મને ય થયું, હું ય બીજો ગ્લાસ પાણીનો લઇ આવું. પીવાની ના પાડે તો નહાવાનું પણ લઇ આવું, પણ એમના ૨૭ લાખના આવા જીવલેણ હૂમલાથી અમે બન્ને ડઘાઇ ગયા હતા. અફ કોર્સ, ડઘાવામાં મને છેલ્લા ૩૯ વર્ષોથી ફાવટ હતી (લગ્ન તા. ૭ ડીસેમ્બર, ૧૯૭૬) પણ વાઇફ માટે આ બધું નવું નવું હતું, છતાં અમે બન્ને સંયમ રાખીને કિન્તુભ'ઇની  સાથે અને સામે બેઠા.

''ઓહ... યૂ મીન... આઇ મીન..... એટલે કે, કિન્તુભ'ઇ... ભ... પ... ડણ.... ખખખ...

''જુઓ મિસ્ટર દવે.... બોલો હવે ! શું વિચાર છે ? લખવી છે મારી જીવનયાત્રા...?''

''અરે સાહેબ, આ ભાવમાં તો હું મૃત્યુયાત્રા પણ-----આઇ મીન, તમે કહેશો, એ લખી આપીશું... મારા તો કમ્પ્યૂટરમાં ય અક્ષરો સારા આવે છે... બોલો સર-જી, ક્યારથી બેસવું છે ?''મારા ચરીત્રમાં જો કોઇ ઉત્તમ ક્વોલિટી હોય તો એ વિનય-વિવેકની છે. હું મને બહુ ગમું. કિન્તુભ'ઇને ગમી જઉં, એટલે બેડો પાર.... સુઉં કિયો છો ?

''શાહેબ, અસોક તો બઉ શરશ લખે છે.... તમારૂં જીવન-ચરીત્ર વાંચતા જ બધા દાંત કાઇઢશે (હસી પડશે.)''હાળી અતિઉત્સાહમાં બધું બાફી રહી હતી. જીવન-ચરીત્રોમાં ફિલમ ઉતારવાની ના હોય, તે બધા પાસે દાંત કઢાવવાની વાત કરે છે. જો કે, ઘણી વાર હું ઘરમાં હોઉં, ત્યારે પણ ઈન્ટેલિજન્ટ સાબિત થઉં છું, એટલે મેં કિન્તુભ'ઇને પૂછ્યું, ''સર-જી, બોલો, મારે શું કરવાનું છે ? આઇ મીન, ક્યારથી શરૂ કરવું છે ?''

સવાલ સાંભળીને કિન્તુના માથાના પેલા ૮-૧૦ વાળ પૈકીના બે-ત્રણ ટટ્ટાર થઇ ગયા. ''બસ. કાલથી શરૂ કરો. એ પહેલાં એક કામ કરો.... આઇ મીન, લખવાનું તો તમારૂં પાક્કું છે ને ?''અમારો જવાબ સાંભળ્યા વિના જ એમણે પૂછ્યું, ''ઘરમાં કોઇ લૅપટૉપ-બૅપટૉપ પડયું છે ?''

''ઓહ.... અરે, પૂછવાનું હોય ? નવુંનક્કોર લાયા છીએ... વાઇફ... પેલું કાલે લીધું એ લૅપટૉપ લાય તો !''
''હોય તો મને આપો.... એમાં હું મારી લાઇફની બધી દાસ્તાનોના અંશો તબક્કાવાર લખી આપીશ. કાલે મારા ઘેરથી લઇ જજો. આમાં ફક્ત ૧૮ લાખ જ છે.... કાલે ઘેર આવીને પૂરા ૨૭ લાખ લઇ જજો. આ મારૂં કાર્ડ. હું રાતની ફ્લાઇટમાં જર્મની જઉં છું... બે વીક માટે. ત્યાં સુધીમાં આખું જીવન-ચરીત્ર તૈયાર રાખજો... થઇ જશે ને ?''

''અરે સર-જી, હું તો આજથી જ પૂર્વભૂમિકા લખવાની શરૂઆત કરી દઇશ.... ડૉન્ટ વરી.''

૨૭ લાખ તો માય ફૂટ ! સાલો ગઠીયો મારૂં નવુંનક્કોર રૂ. સવા લાખનું લૅપટોપે ય લેતો ગયો. એ તો પછી ખબર પડી કે, અમારા બન્નેના મોબાઇલ ફોનો ય કિન્તુડો લેતો ગયો છે.

આજથી હું મારૂં જીવન ચરીત્ર લખવા બેસીશ.

સિક્સર
- બાંગ્લાદેશની મુસ્લિમ લેખિકા તસલીમ નસરીને લખ્યું છે, 'આમિરખાન, તું તારી ફિલ્મ 'પીકે'માં હિંદુ દેવી-દેવતાઓની મશ્કરીઓ કરી કરી રૂ.૩૦૦ કરોડ કમાયો છું. આવી ધૃષ્ટતા તેં પાકિસ્તાન, બાંગ્લાદેશ કે કોઇપણ મુસ્લીમ દેશમાં કરી હોત, તો તને ફાંસીએ લટકાવ્યો હોત !... અને છતાં તું કહે છે, 'ભારત અસહિષ્ણુ દેશ છે ? 'આવું એક મુસ્લીમ સ્ત્રી ઉઘાડે છોગ હિમ્મતથી કહી શકે છે. ...અને આપણા મોટાભાગના ભારતીયો 'માં બહુચરના'ભક્તો જેવા ચૂપ રહ્યા છે. સાચો ભારતીય હવે આમિરની કોઇ ફિલ્મ ન જુએ !

ફિલ્મ : 'તમાશા' ('૫૨)

$
0
0
નિર્માતા : બોમ્બે ટોકીઝ લિ.,
દિગ્દર્શક : ફણી મજુમદાર
સંગીત : ખેમચંદ પ્રકાશ,
ગીતકાર : ભરત વ્યાસ
રનિંગ ટાઈમ : ૧૬ રીલ્સ
ટોકીઝ :ખબર નથી (અમદાવાદ)
કલાકારો : અશોક કુમાર, દેવ આનંદ, મીના કુમારી, કિશોર કુમાર, કૌશલ્યા, સુનલિની દેવી, બિપીન ગુપ્તા, રણધીર, એસ.એન. બેનર્જી, હારૂન, શિવરાજ, અમિત બોઝ અને કૃષ્ણકાંત ભૂખણવાલા (સુરત).



ગીતો
૧.રાત મોહે મીઠા મીઠા સપના આયા ... ગીતા દત્ત
૨.કોઈ જલ જલ મરે, કોઈ ફાંસી ચઢે ... આશા ભોંસલે
૩.જબ મીંયા બીવી રાજી તો ક્યા કરેગા કાઝી ... કિશોર કુમાર
૪.ખાલી પીલી કાહે કો અખ્ખા દિન બેઠ કે બોમ મારતા હૈ ... કિશોર કુમાર
૫.જુઠા-સચ્ચા પ્યાર જતાઓ, ઠંડી ઠંડી આંહે ભરો 
૬.ક્યું અંખીયાં ભર આઈ... ભૂલ સકે ન હમ તુમ્હેં... લતા મંગેશકર
૭.અરમાનોં કી નગરી... મેરે છોટે સે દિલ કો તોડ ચલે ... લતા મંગેશકર
૮.ઘૂંઘટ નહિ ખોલૂંગી, નહિ બોલું, મેરે મન મેં ક્યા ... રાજકુમારી
૯.થી જીન સે પલભર કી પેહચાન... આશા ભોંસલે
ગીત નં. ૪ મન્ના ડે અને ૮ એસ.કે. પાલે સંગીત આપ્યું હતું.

દેવ આનંદ, મીના કુમારી કે કિશોર કુમાર... તમે ઓળખી ય માંડ શકો, એવા નાના અને ભોળા છતાં સુંદર લાગે છે. હજી દેવ આનંદે એની પેલી 'ફેમસ'સ્ટાઈલો મારવાનું શરૂ કર્યું નહોતું. હેન્ડસમ તો એ જન્મ્યો એના ય ૨૦-૨૫ વર્ષ પહેલાથી હતો. એટલે જોવો ખૂબ ગમે. મીના કુમારી આમ તો હજી નવીસવી હતી અને 'મીના કુમારી હોવાનો'હજી કૈફ ચઢ્યો નહતો. એટલે કોઇ સૌંદર્યસામ્રાજ્ઞી નહોતી લાગતી. કિશોર કુમાર દેખાવમાં અશોક કુમારનો ભાઈ હોવાને કારણે એક્ટિંગમાં આવ્યો, પણ એને શોખ ગાવાનો જ હતો. એ વખતનો-આ ફિલ્મમાં દેખાય છે એ કિશોર દેખાવમાં બહુ સાધારણ લાગતો. વાળનો જથ્થો પુષ્કળ હોવા ઉપરાંત એમાં તેલ નાંખેલા માથે પાછળ બોચી સુધી લંબાવેલા રાખતો. આપણને સહેજ પણ જોવા ગમે નહિ. પણ એના તોફાનો જોવાથી ગેલમાં આવી જવાય. અહીં મીના કુમારી એને પહેલી વાર બોલાવતા, ''સુનિયે''ના જવાબમાં કિશોર કહે છે, ''નહિ સુનતેએએએ...''દેવ આનંદ સાથે જોશોખરોશભરી દોસ્તી તો એની પહેલી ફિલ્મ ''ઝીદ્દી''થી થઈ ગઈ હતી. બીજા કોઈ સંગીતકારો કિશોરને ગાયક તરીકે કોઈ ભાવ નહોતા આપતા, ત્યારે એક માત્ર ખેમચંદ પ્રકાશ એને લેતા. અલબત્ત, આ ફિલ્મમાં કિશોરનું ''ખાલી પીલી બોમ મારતા હૈ''ગીતનું સંગીત મન્ના ડેએ આપ્યું છે. (કમનસીબે, ''ટી''સીરિઝવાળાઓએ સીડીમાંથી આ ગીત પણ કાઢી નાંખ્યું છે. આખી ફિલ્મમાં એક માત્ર પુરુષ-કંઠ હતો, એ ય ગયો !) કિશોર કોમેડી તો કરતો જ, પણ ગંભીર રોલમાં ક્યારેક તો એ સર્વોત્તમ એક્ટર લાગતો... આખરે, ભાઈ તો દાદામોનીનો હતો. યસ, બહુ વધુ પડતા હાસ્યાસ્પદ દેખાવાની એને હોબી હશે. આ ફિલ્મમાં પણ એણે પહેરેલા કપડાં ભારતની કોઈ સદીમાં કોઈએ પહેર્યા ન હોય એવા છે. એના ઝભ્ભાને તમે ઝભ્ભો કહી ન શકો. લૂંગીની સાઈઝની બે બાંયોવાળો લેંધો અને ગળે મફલર. યાદ હોય તો એની જુની મોટા ભાગની ફિલ્મોમાં એણે મોટા ચેક્સવાળા કે મોટા ફૂલોની પ્રિન્ટવાળા અડધી બાંયના શર્ટ્સ પહેર્યા છે. (આતો તમારી જાણ ખાતર...! અમેરિકામાં ફૂલોની ડીઝાઇનવાળા અને ગુલાબી શર્ટ મોટાભાગે હોમોસેક્સ્યૂઅલ્સ પહેરે છે, જેથી એકબીજાને ઓળખી શકાય !)

વાર્તા રસભરી જણાય છે. અફ કોર્સ, આજે એમાંનું કશું નવું ન લાગે, પણ એ જમાનાની ફિલ્મો જોતા કેટલા ખુન્નસો ચઢે, એવું હું અવારનવાર લખી ચૂક્યો છું. એવી સામાન્ય આ ફિલ્મ નહોતી. દિગ્દર્શક ફણી મજુમદારે એ ધ્યાન રાખ્યું છે કે, પ્રસંગો ઝટ બદલાતા રહે. કેમેરા ચોખ્ખા રહે અને અદાકારો પાસેથી વધારાનું સહેજ પણ કામ નહિ લેવાને કારણે એ બધા પોતપોતાના પ્રમાણભાનમાં રહ્યા છે. વાર્તા લખી તો છે, આપણને બહુ ગમતા એ ગોળમટોળ છતાં ઊંચા અને પડછંદ કાકા એસ.એન. બેનર્જીએ (જેમણે અહીં ટેલીફોન ઓપરેટરનો રોલ કર્યો છે) અને સંવાદો એક જમાનામાં સાહિર લુધિયાનવીના પરમ મિત્ર રહી ચૂકેલા હિન્દીના સુપ્રસિદ્ધ વાર્તાકાર કૃષ્ણ ચંદરે. યસ... સાહિત્યના ચમકારા એમના સંવાદોમાં ઊઘડી આવ્યા છે. વાર્તા કંઈક આવી હતી :

દિલીપ (દેવ આનંદ) એક કરોડપતિ દાદાજી (બિપીન ગુપ્તા)નો લાડકો અને એકલો વારસ હોય છે. નયનતારા (કૌશલ્યા) નામની વેશ્યા અને તેની માં (સુનલિનીદેવી) તથા સો-કોલ્ડ ડાયરેક્ટર (રણધીર) ભેગા મળીને દેવને ફસાવે છે. નયનતારા અશોક કુમાર નામના ફિલ્મી હીરો (અશોક કુમાર) સાથે પણ પ્રેમ કરે જાય છે. અશોક જાણતો પણ હોય છે કે, નયનતારા ઝેરી નાગણ છે, જેણે માત્ર પૈસા ખાતર દેવને ફસાવ્યો છે. દાદાજીને આ વાતની જાણ થતા એ પોતાના ફેમિલી ડોક્ટર (શિવરાજ) સાથે મળીને ગંભીર બિમારીનું નાટક કરી દેવ પાસે પેલી વેશ્યાને છોડીને કોક સારા ઘરની છોકરી આજે ને આજે પેશ કરવાની હઠ પકડે છે, કારણ કે જુઠ્ઠું બોલવામાં માહિર દેવ કહી ચૂક્યો હોય છે કે, એણે નયનતારાને છોડીને સારા ઘરની એક છોકરી પસંદ કરી લીધી છે. તાબડતોબ 'બહુ'લઇ આવવા રણધીર દેવને વેશ્યાબજારમાં લઈ જાય છે. જેથી દેવ ગુસ્સે થાય છે. આમ અચાનક જ, એને મીના કુમારીનો ભેટો થઈ જતા દેવ રીક્વેસ્ટ કરે છે, પોતાના દાદાજીના આખરી શ્વાસો બચાવી લેવા મીના નાટક કરે ! ખાસ કાંઈ સમજ્યા વગર મીના હા-એ-હા કરતી જાય છે, પણ અસલી નાટક તો દાદાજી કરતા હોવાથી અને 'બહુ'તરીકે મીના પસંદ પડી જવાથી વાત્સલ્યથી દાદાજી મીનાને નોકરીને બહાને પણ રોકી રાખે છે. આ બાજુ નયનતારામાં ભરચક ફસાયેલા દેવની નજર સામે એ અશોક કુમાર સાથે ઇશ્કના ગુલ ખિલાવતી પકડાઈ જવા છતાં ડરતી નથી. દેવના પ્રેમપત્રો અને બન્નેના ફોટાઓના જોર પર નયનતારા અને મંડળી દેવને બ્લેક-મેઈલ કરીને ચોખ્ખું કહી દે છે કે, 'હું પ્રેમ તો અશોકને કરું છું, પણ તારામાં મારો રસ તારી ધનદૌલત પૂરતો જ છે.'દેવ ફસાઈ જાય છે અને ચાહવા છતાં મીના કુમારીને પરણવાની ના પાડવી પડે છે. છેલ્લી ઘડીએ અશોક કુમાર આવીને નયનતારાનું નાટક ખુલ્લું પાડીને દેવ-મીનાને બચાવી લે છે.

અહીં એ જમાના પૂરતો એક સવાલ ચોક્કસ પેદા થાય કે, દેવ આનંદ અને મીના કુમારી કેમ ભાગ્યે જ બસ કોઈ... બે-ચાર ફિલ્મોમાં જ આવ્યા ? કદાચ એટલી ય નહિ હોય. શું બન્ને વચ્ચે બનતું નહોતું ? ધંધાદારી કારણો હતા કે ડર પેસી ગયો હોય કે, બન્ને સાથે હીરો-હીરોઈન તરીકે નહિ ચાલે ? પ્રોબ્લેમ ક્યા થા...? અરે, પ્રોબ્લેમ-બોબ્લેમ કુચ્છ નહિ થા ભ'ઈ... દેવ આનંદ થોડો શુકન-અપશુકનમાં માનનારો ખરો ! એક એક મધુરા ગીતોવાળી ખુદ આ જ ફિલ્મ 'તમાશા'બોક્સ-ઓફિસ પર સખ્ત રીતે પિટાઈ ગઈ, એમાં એના મનમાં ઘુસી ગયું કે, મીના સાથે ફિલ્મો નહિ ચાલે ! એ તો વર્ષો પછી, એના મોટા ભાઈ ચેતન આનંદની સમજાવટ પછી મીના કુમારી સાથે ફિલ્મ 'કિનારે કિનારે'કરી, પણ આમાં ય, એક એકથી ચઢિયાતા જયદેવના ગીતો હોવા છતાં ફિલ્મ કંગાળ ઢબે ધોવાઈ ગઈ... બસ ! એ સાચો પડયો !!

ફિલ્મમાં સંગીત તો ખેમચંદ પ્રકાશનું હતું, પણ અધવચ્ચે તબિયત નાજુક થઈ જતા આપણાં મશહૂર ગાયક મન્ના ડેને સંગીતનો કારભાર સોંપાયો અને એમના ખાસ દોસ્ત કિશોર કુમાર પાસે એક તોફાની ગીત ગવડાવ્યું, ''ખાલી પીલી કાહે કો અખ્ખા દિન બૈઠ કે બોમ મારતા હૈ...''ત્રીજું એક ગીત ''ઘૂંઘટ નહિ ખોલુંગી''એસ.કે. પાલ પાસે તૈયાર થયું પણ ફિલ્મના ટાઈટલમાં એમને ક્રેડિટ ન મળી અને ફિલ્મમાં પણ દર્શાવાયું નહિ. ફિલ્મો માટે ટી-સીરિઝની સીડી ખરીદતા પહેલા હવે વિચાર કરવો સારો કારણ કે, 'જુઠા-સચ્ચા પ્યાર જતાઓ, ઠંડી ઠંડી આંહે ભરો...'નામનું ગીતે ય સીડીમાંથી કઢાઈ નંખાયું છે. હદ તો ત્યાં થાય છે કે, કિશોરનું એક અન્ય ગીત, 'જબ મીંયા બીવી રાજી તો ક્યા કરેગા કાઝી...'પણ સીડીમાં નથી. ગીતકાર ભરત વ્યાસે લખેલા ગીતોની બંદિશ ખેમચંદે અત્યંત કર્ણપ્રિય બનાવી છે. એક પણ ગીત ફાસ્ટ-ફોરવર્ડ કરાય એવું નથી.

કિશોર કુમારની ઓલમોસ્ટ પહેલી ફિલ્મ (એક્ટર તરીકે) ''આંદોલન''માં એનો ખાસ દોસ્ત અને બારમાસી બુઢ્ઢો અને રોતડો એક્ટર શિવરાજ હતો. શિવરાજ જેટલી સંખ્યામાં બહુ ઓછા ચરિત્ર અભિનેતાઓએ કામ કર્યું હશે. બધા હીરો કે હીરોઈનના બાપમાં એ આબાદ ફિટ થઈ જતો. એ હિસાબે, એ મોટાભાગના હીરો હીરોઇનોનો 'બાપ'હતો ! અહીં ''ઓલમોસ્ટ''શબ્દ એટલે વાપરવો પડયો છે કે, ઘણી વાર ''ગુગલ''માંથી લીધેલી માહિતી ખોટી હોય છે. મેં ફિલ્મ જોઈ નહોતી પણ હીરો સુજીત કુમાર હતો અને ફિલ્મ ''લાલ બંગલા''માં મૂકેશનું ઉષા ખન્નાએ બનાવેલું ''ચાંદ કો ક્યા માલુમ, ચાહતા હૈ ઉસે કોઈ ચકોર''આ કોલમમાં મેં સુજીત કુમારને નામે લખ્યું હતું. એક જાણકાર દોસ્તે ધ્યાન દોર્યું ત્યારે ખબર પડી કે, એ ગીત ફિલ્મના નિર્માતા-દિગ્દર્શક અને સમજો ને-બની બેઠેલા હીરો જુગલ કિશોર ઉપર ફિલ્માયું હતું. એવું જ રાજેશ ખન્નાએ ફિલ્મ ''આનંદ''માંથી સંજીવ કુમારને એટલા માટે કઢાવ્યો હતો કે, ફિલ્મ ''આપ કી કસમ''માં સંજીવ મેદાન મારી ગયો હતો, એ ઇર્ષાને કારણે ખન્નાથી સહન નહોતું થયું. ખન્નો ઈર્ષાળુ બધી રીતે હતો. એની ના નહિ પણ ''આનંદ'''૭૧માં રીલિઝ થયું હતું અને ''આપ કી કસમ'''૭૪માં.... તો પછી સંજીવને 'આનંદ'માંથી કઢાવવાનો સવાલ જ ક્યાં પેદા થાય છે ?

બિપીન ગુપ્તા (જન્મ તા. ૨૧ ઓગસ્ટ, ૧૯૦૫ : મૃત્યુ તા. ૯ સપ્ટેમ્બર, ૧૯૮૧) મૂળ તો બંગાળી માણસ. જન્મ્યા ભલે મેરઠમાં હતા, પણ બૈજુ બાવરા, જાગૃતિ, ગૃહસ્થી, ઘરાના, હમરાહી, સસુરાલ, મમતા, આમ્રપાલી, જીવન મૃત્યુ અને ખિલૌનામાં એમનો અભિનય અને ખાસ તો ઘેઘૂર અવાજ અને સદા ય હસતો ચહેરો આપણને યાદ છે. '૩૮-માં સોતુ સેન દિગ્દર્શિત ''ચોખેર બાલી''માં પહેલી વાર અભિનય એટલા માટે કર્યો કે, ફિલ્મનો હીરો આવ્યો નહિ, એટલે મૂંઝાયેલા ડાયરેક્ટરે સરસ હાઈટ-બોડી અને ખાસ તો અવાજ ધરાવતા બિપીન ગુપ્તાને લઈ લીધા. સાઉથની કોમેડી ફિલ્મ ''તીન બહુરાનીયા''માં પૃથ્વીરાજ કપૂરની નાદુરસ્ત તબિયતને કારણે ડબિંગમાં અવાજ બિપીન ગુપ્તાનો વપરાયો હતો. એમણે કિશોર કુમાર, નિમ્મી અને અભિ ભટ્ટાચાર્યને લઈને '૬૪-માં કોમેડી ફિલ્મ 'દાલ મેં કાલા'પોતે બનાવી હતી. આ ફિલ્મ 'તમાશા'માં તો અશોક કુમારે એમને પોતાના કરતા ય મોટો રોલ આપ્યો છે.

અશોક કુમાર... દાદા મોની ! ઓહ... કેવા ગ્રેટ એક્ટર ! મારા જેવા એમના અધધધ ચાહક હશે, એ સહુ દાદામોનીના ખુશમિજાજ સ્ટાઈલ નહિ... ખડખડાટ હાસ્યના ચાહકો હશે. એ જમાનાના તો એ સુપરસ્ટાર હતા અને ફિલ્મોનું નિર્માણ (આ ફિલ્મની જેમ) પણ કરતા, છતાં મોટા ભાગે એ વિલન-બ્રાન્ડ અથવા આજની સારી ભાષામાં 'એન્ટી-હીરો'ના રોલ કરતા ને તો ય એમની લોકપ્રિયતાને કોઈ આંચ આવતી નહિ. દાદામોની અને પ્રાણની જેમ હજારો ચેઇન- સ્મોકરો ૯૦-૯૦ વર્ષ સુધી જીવ્યા છે....! આ તો એક વાત થાય છે !

એમાં ય, આ એ જમાનો હતો કે દેવ આનંદ અને મીના કુમારી અભિનયમાં ય શાહ-એ-આલમ હતા. દેવને તો તમે જોયે જ રાખો, એટલો સુંદર દેખાય.

મીના દેખાવમાં હજી 'એ'મીના કુમારી બની નહોતી, જે આપણને 'દિલ એક મંદિર'કે 'કાજલ'માં ગમી હતી. છતાં ય એના અભિનયની સૌમ્યતા અને પ્રભાવક આંખો દર્શકોને મૂંઝવી નાંખતી કે, જન્માક્ષર સાથે પ્રેમશંકર મામાને મોકલીને આની સાથે આપણું ગોઠવાવવું કે, અત્યારે ધ્યાન માત્ર ફિલ્મ જોવામાં રાખવું. હકીકત, એ હતી કે વાત મીના કુમારીની આવે તો બદમાશ પ્રેમશંકર મામા ઉપર લગીરેય વિશ્વાસ ન મૂકાય... (...ને મીના ઉપરે ય મૂકાય એમ નહોતું !) આ તો એક વાત થાય છે ! યસ. ઓનેસ્ટલી... એ સમયની અન્ય ફિલ્મો કરતા આ ફિલ્મ જોવાથી અફ કોર્સ તબિયત નહિ બગડે.

ઓન ધ કોન્ટ્રારી ખેમચંદ પ્રકાશના ગીતોને કારણે પણ ફિલ્મ જોવા જેવી ખરી. કમનસીબે આ રાજસ્થાની કાકાને એમનો માલ વેચતા આવડતો નહોતો, એટલે ફિલ્મનું એકે ય ગીત ઈવન આજ સુધી આપણી પાસે પહોંચ્યું નહિ !

ઍનકાઉન્ટર : 13-12-2015

$
0
0

* આ સવાલો સાથે બધાના સરનામાં મંગાવીને કોઇના ઘેર લઇ જાઓ છો ?
- હું ક્યાં ડૉકટર છું.
(ડૉ. હેમિન એમ. શાહ, અમદાવાદ)

* જો તમને ભગવાન મળે અને એક વરદાન માંગવાનું કહે તો શું માંગો?
- એમની સહિઓ કરેલી ચૅકબૂક.
(દેવર્ષિ એ. પંડયા, અમદાવાદ)

* શહિદોના પરિવારોને ચાલતા રાખવાની આર્થિક જવાબદારી અબજોનું ધન એકઠું કરતા મંદિરો-દેરાસરોએ ઉઠાવવી ન જોઈએ ?
- આપણા એકે ય ધર્મસ્થાનોમાં ભગવાને રહ્યા છે ક્યાં ? બધે મહારાજો ભગવાન થઇને પૂજાય છે.
(નાનુભાઈ રાઠોડ, નવસારી)

* નરેન્દ્ર મોદીની ખોટ આનંદીબેન પૂરી કરી શક્યા છે ખરા ?
- ખોટ પડે તો પૂરવાની હોય, આપણું 'ધી ગ્રેટ'ગુજરાત ખોટનું નહિ, સમૃધ્ધિનું રાજ્ય છે.
(પરેશ દવે, રાજકોટ)

* અમદાવાદમાં નોકરી મેળવવા શું કરવું જોઈએ ?
- ધંધો...! ના ચાલે તો ત્યાં ને ત્યાં નોકરીએ રહી જવાય !
(ધર્મેશ વેકરીયા, અમદાવાદ)

* અમિતાભ જેવો મિલેનિયમ સ્ટાર પૈસા કમાવવા આટલી ફાલતુ જાહેર ખબરોમાં કેમ આવે છે ?
- પૈસા કમાવવા.
(જયેશ અંતાણી, ભાવનગર)

* 'ઍનકાઉન્ટર'કૉલમને કારણે કોઈ મોટી હસ્તિઓ સાથે તમારે સંબંધ બંધાયા તો હશે ને ?
- બસ... હું આયનાના પ્રેમમાં પડી ગયો છું.
(ધિમંત ભાવસાર, બડોલી-ઇડર)

* ૪૭-વર્ષ સુધી દેશને લૂંટનાર કૉંગ્રેસ કયા મોંઢે મોદી સરકારની ટીકા કરી શકે ?
- રાહુલના મોંઢે.
(મલખાનસિંહ ચૌહાણ, અમદાવાદ)

* આટલી પાણીદાર પાટીદાર કૌમ અનામતની યાચનાઓ કેમ કરે છે ?
- સૉરી... 'પાણીદાર'અને 'યાચના'શબ્દો સાથે જાય એવા નથી.
(કૌશિક એસ. શાહ, ભાવનગર)

* રાજકારણમાં કોઈ પક્ષમાં તમને જોડાવાનું આમંત્રણ મળે તો કોનું સ્વીકારો ?
- મને ઘેર બેઠા જીતાડે એ.
(યોગેશ ચીકાણી, નેકનામ-ટંકારા)

* લોકો ફૅસબૂક ઉપર ફ્રૅન્ડ્ઝ વધારતા જાય છે, પણ રોજના જીવનમાં દોસ્તો સામે જોતા ય નથી.
- ઠહેરો...! નવા કમ્પ્યૂટરો આવી રહ્યા છે, જેમાં સાથે ઊભેલા દોસ્ત સાથે ય ફૅસબૂકથી વાતો થઈ શકશે.
(શશિકાંત દેસાલે, સુરત)

* તમારો આ એક જ બિઝનેસ છે કે સાઇડમાં કંઈક ખરૂં ?
- સાઇડમાં તો બસ... ખિસ્સાં કાતરવાનું કામ કરૂં છું.
(મિતુલ રામપરીયા, સુરત)

* સફળતા અને સંબંધ સાથે કેવી રીતે સાચવવા ?
- સફળતા ખરેખર મળી જ હોય પછી સંબંધો લોકો સામેથી સાચવતા આવે છે.
(હર્ષ વોરા, અમદાવાદ)

* મારે ડિમ્પલ નહિ, એની બહેન સિમ્પલ સાથે દોસ્તી કરવી છે..મદદ કરશો ?
- ભગવાન તમારી ઈચ્છા કદી પૂરી ન કરે.... સ્વ. સિમ્પલ કાપડિયાની મૃત્યુતિથિ આ ૧૦મી નવેમ્બરે ગઈ.
(રશ્મિન એમ. દવે, રાજકોટ)

* આલિયા ભટ્ટ સાથે કંઈક મેળ પડે એવું કરો ને ?
- એક-બે સવાલોના ખરા જવાબો આપો તો કરાવું. બોલો, એક ને એક કેટલા થાય ? સાંભળવાના કાન માણસના ડાબા કે જમણા ખભાની બાજુ આવ્યા છે ? બન્ને જવાબો સાચા આપવા જેટલી તમારામાં બુધ્ધિ હશે, તો સોરી.... આલિયા તમારી સામું ય નહિ જુએ!
(કૌશિક દરજી, દેત્રોજ)

* મને તમારા ઈ-મેઇલ આઈ-ડી નો પાસવર્ડ જોઈએ છે.. આપશો ?
- લખી લો. ૧ થી ૯૯ નંબરો પછી ગુજરાતીમાં આખો કક્કો લખવો. સીધો મને મળી જશે.
(વિવેક મોનાણી, પોરબંદર)

* સ્વિસ બેન્કનું કાળું ધન કયો મરદ પરત લાવશે અને ક્યારે ?
- મારી આશા છોડી દેજો. અહીં સફેદ ધનના ય ફાંફા છે.
(શતાનંદ વ્યાસ, અમદાવાદ)

* મારૂં નામ 'ઍન્કાઉન્ટર'માં જોઈને આનંદ થયો. બોલો, હવે ફોટો ક્યારે મોકલુ ?
- એ તો તમારા ઘરવાળાઓ મોકલશે ને ?
(દશરથસિંઘ રાજ, વચનાડ-ભરૂચ)

* જો તમે હાસ્યલેખક ના હોત તો શું કરતા હોત ?
- ... પછી તો બુધ્ધિ વગરનું કોઈ પણ કામ કરો તો ચાલે ને ?
(પ્રતિક આચાર્ય, બોટાદ)

* બાપ રે... ક્યાં લઈ જશે આ જમાનો.. ?
- વાહ... બહોત ખૂબ... આગે ક્યા લિખા હૈ ?
(તમન્ના પટેલ, હિંમતનગર)

* પાણીનો રંગ કેવો ? 'જિસ મેં મિલા દો, લગે ઉસ જૈસા..'એવો જવાબ નહિ આપતા, પ્લીઝ ?
- પાણીનો રંગ ઍકઝૅક્ટ બીજા પાણી જેવો હોય છે.
(હરિત વ્યાસ, જામનગર)

* પુરૂષોને વાસણો સાથે કોઈ લેવા-દેવા ન હોવા છતાં વાસણ ખરીદતી વખતે પુરૂષનું નામ કેમ લખવામાં આવે છે ?
- લેવા-દેવા તમારા વરજીને નહિ હોય... અહીં તો બધા મોટા જ થયા છીએ વાસણો ઘસીઘસીને...! ત્યાં તો અમારૂં નામ રહેવા દો, બેન !
(વર્ષા જે. સુથાર, પાલનપુર)

* શું 'વીર સાવર કર'ને 'ભારત રત્ન'ન મળવો જોઈએ ?
- મને ફફડાટ હતો જ કે, જ્યાં મારૂં નામ મૂકાવવા જેવું થશે, ત્યાં કોક બીજાની ભલામણો આવી જ જશે.
(હેમંત નાઇક, નવસારી)

* દરેક ચીજની એક લિમિટ હોય છે... સુઉં કિયો છો ?
- કાંય કે'વાની કિયાં કોઇ 'દિ લિમિટ હોય છે ?'
(ભૌમિક કક્કડ, રાજકોટ)

* જૂના રાજાઓના સાલિયાણા બંધ થયા.. નવા રાજાઓના ક્યારે બંધ થશે ?
- જૂના તમામ રાજાઓના સાલિયાણા ભેગા કરો, એટલું તો નવોે એક એક રાજા એક ઝપટમાં ખાઇ છે. ... કોઇના પેટ ઉપર લાત મરાય ?
(વિનોદચંદ્ર ત્રિવેદી, વડોદરા)

શર્ટનું ઊપલું બટન

$
0
0
લગ્નજીવનનો સૌથી સોહામણો કોઈ તબક્કો હોય તો એ પત્ની એના પતિના પહેરેલે શર્ટે હાથમાં સોય-દોરો લઈને બટન ટાંકી આપતી હોય, એ છે. એમાં ય, બટન ટંકાઈ ગયા પછી મોંઢું બટન પાસે લાવીને દાંત વડે ખેંચીને એ દોરો તોડતી હોય, એવી જાહોજલાલી તો ભગવાનોના વખતમાં ય મળતી નહોતી. એકે ય ભગવાન બટનવાળું કાંઈ કદી ન પહેરતા. ત્યાં સુધીની એ બે-ચાર સેકંડો તો ભાઈ ભાઈ... પરફેક્ટ રોમેન્ટિક હોય છે. (અફ કોર્સ, આ બધું તો જેની પત્નીના મોંઢામાં દાંત રહ્યા હોય એને કામનું.) આ બાજુ ગાજ-બટન તરફડીયા મારતા હોય ને આ બાજુ બન્નેના ગરમ શ્વાસો ફૂવારાની જેમ છુટતા હોય (આપણી બાજુથી ભયના માર્યા કે, સાલી સોય છાતીમાં ઘોંચી ન દે !) અલબત્ત, દૂરથી ઊભા ઊભા અન્ય કોઈ યુગલનું પણ તમે આવું દ્રષ્ય જુઓ તો રોમેન્ટિક બેશક થઈ જવાય... ભલે, પેલા યુગલવાળીને રીક્વેસ્ટ ન કરી શકીએ, પણ ઘેર જઈને તો ઊપલું બટન તોડી નાંખવાના ઝનૂનો તો ક્યા હેન્ડસમ ગોરધનને ન ઊપડે ? (અશોક દવે, કાં તો 'હેન્ડસમ'લખો ને કાં તો 'ગોરધન'લખો... આ બન્ને ચીજો એક વ્યક્તિમાં જોવા ન મળે.)

એ થોડી ક્ષણો આહલાદક હોય છે. આમ સીધીસખણી રહીને એ આટલી નજીક આવે ય નહિ. ઘરની બહારના માપદંડો ગણત્રીમાં લેવાના હોય તો, બટનો બહાર ટંકાઈ આવવા વધુ કિફાયત પડે. આપણે તો રોજેરોજ આપણા બટનો તૂટે ય નહિ. એ તો ઠીક છે. રબારણોએ રસ્તાની દિવાલ ઉપર છાણના પોદળાં સુકાવા ચોંટાડયા હોય, એવા ઘણા ગોરધનોની-ઓશિકામાં કાળું રૂ ભર્યું હોય એવા-છાતીના વાળ હોય, ત્યાં પણ આવા કેસો સફળ થતા નથી. પૂરતા અનુભવોને અભાવે અનેક વાઈફોઝે, બટન છાતીમાં ચોંડવાનું હોય એમ સોય સાથે બટનનો ટાંકો છાતીમાં લઈ લીધો હોય, એમાં ચીસ પાડતો પેલો છત સુધી ઉછળે. નહિ તો જરા સોચો. કેવું મનોહર અને મંગલકારી એ દ્રષ્ય હોય ! આપણે હજી ઓફિસે જઉ-જઉ કરી રહ્યા હોઈએ, પેલી હજી હમણાં જ શોવર લઈને મઘમઘાટ થઈને બાથરૂમમાંથી બહાર આવી હોય. વાઈફને ભેટવાનો આ એક રમણીય ચાન્સ છે. કહેતા મને, રોઇ પડાય એવું દુઃખ થાય છે, કે ગુજરાતના ઘણા ગોરધનો પોતાની વાઇફને ભેટતા ડરે છે, કેમ જાણે ઉનાળામાં લૂ વરસાવતી અને વરાળો કાઢતી ડામરની સડકને ચુંબન કરવાનું હોય ! તૂટેલા બટનની ફરિયાદ સાથે જ એ ક્યાંકથી સોય-દોરો અને બટન લઈ આવે. આપણી ખૂબ નજીક ઊભા રહેવું પડે. ઓફિસ ગઈ તેલ લેવા. રજનીગંધાના ફૂલો આપણને વળગવા આવ્યા હોય એવું લાગે. પણ, એ વખતનો ઊભા રહેવાનો આપણો પોઝ હોમગાર્ડના જવાન જેવો કડક કડક ન હોવો જોઈએ ! મને લાગે છે, અહીં હોમગાર્ડને બદલે લશ્કરના કોઈ મેજર-જનરલની સીમિલી મૂકીએ તો વાત વધુ સારી લાગશે. સુઉં કિયો છો ? જો કે, વાત રોમેન્ટિક બનાવવાની હોય તો લશ્કર-ફશ્કરવાળી વાતો પણ અહીં નહિ શોભે. એના બદલે, એ બટન ચોડતી હોય ત્યારે એના ખભાની ફરતે આપણા બન્ને હાથો વીંટળાવીને ઊભા રહી ઝીણકા-ઝીણકા સ્માઇલો આપવાથી વાત વધુ સુંદરતા પકડશે. એને ભેટવાનો આ કેવો ઉત્તમ તબક્કો છે ? કવિ મિલિંદ ગઢવીનો શેર છે ઃ 'સ્પર્શ આ કેવો હૂંફાળો થઈ ગયો ? ડીસેમ્બરમાં ઉનાળો થઇ ગયો !'આ તબક્કે ખાટાં ઓડકારો ખાવાને બદલે કોક રસીલું ગીત ગુનગુનાવવાનું હોય અને તે પણ 'જીહવા થકી અસત્ય ન બોલે, પર સ્ત્રી જેને માત રે, હોઓઓઓ'નહિ. આવામાં તો 'ચલ બેટા સેલ્ફી લે લે'જ ચાલે. ખોટી વાત છે મારી ?

આપણે કેવા શ્રીનાથજી બાવા જેવી અમીભરી દ્રષ્ટિએ એની સામે જોતા હોઈએ... અલબત્ત, એણે માથામાં તેલ ઠપકાર્યું ન હોય તો ! તાજી નહાઈને બહાર આવી હોય એટલે, એના ભીના વાળ અને આપણી આંગળીઓ... દરમ્યાનમાં દોરો દોરાનું અને સોય સોયનું કામ કરતા જાય, પણ અહીં ટેકનિકલી વાઈફની આંખોમાં જોવું શક્ય ન હોવાથી કેટલાક બિનઅનુભવી હસબન્ડોઝ ડ્રોઈંગ-રૂમની દિવાલ સામે ટગરટગર જોયે રાખે છે. આ પાપ છે... શું સામેના ફલેટમાં કોઈ રહેતું ન હોય ? ત્યાં બે-ચાર મિનિટ આંખો ઠારવાથી શું હૃદયને ઠંડક નથી મળતી ? શું રોજેરોજ બટન ટાંકી આપવાની મજૂરી વાઈફ પાસે જ કરાવવાની ? પ્રેમ અને શર્ટના બટનો તો વહેંચો એટલા વધે... ! ગામમાં બીજી ઓળખાણો ના હોય ? આ તો એક વાત થાય છે.

આપણે ગમે ત્યાં જોતા હોઈએ, એ જુદી વાત છે પણ આ તબક્કે, એનું ધ્યાન પણ આપણી આંખોમાં હોય, એ ઈચ્છનીય નથી, સોય-દોરામાં હોવું જોઈએ. નોટ ઓન્લી ધેટ... શર્ટના બરોબર ગાજ સામેના વિભાગ ઉપર એનું ધ્યાન હોવું જોઈએ. ગાજ-બટન સીધી લિટીમાં ગોઠવાયા ન હોય તો દરજીજગતના કેટલાક નિયમો તો હર કોઈ વાઈફે પાળવા જોઈએ જેમ કે, બટનના ચાર પૈકીના પહેલા ક્યા કાણામાં સોય ઘોંચવાની અને તે પણ પહેલા બહારથી કે કપડાંની પાછળથી ? અને ખાસ તો, બટન ભલે સક્સેસફૂલી ઢંકાઈ ગયું, કોઈએ માર્યો હોય એમ ગોરધનના શર્ટની ઈસ્ત્રી ભંગાવવી ન જોઈએ. બટન ટાંકવું ભલે લલિત કલા વિભાગમાં ન આવતું હોય, પણ શર્ટ ઉપર જીવડું ચોંટયું હોય, એવું કસોકસ બટન પણ ન સિવી મરાય... બા કેવા ખીજાય !

જીવનથી કંટાળેલા કેટલાક ગોરધનો આખેઆખું શર્ટ કાઢીને બટન ચોડવા વાઇફને આપી દેતા જોવામાં આવ્યા છે. આવી નિરસતા લગ્નના એકાદ-બે વર્ષ પછી આવે તો વાંધો નહિ, પણ બહાર કોઈ સામે ન જોતું હોય ને આખું 'પ્રેમ રતન ધન પાયો'ઘરમાં જ પતાવવાનું હોય, એવા બોદાં હસબન્ડોઝ બહુધા આખેઆખું શર્ટ કાઢીને વાઇફને આપી દેતા હોય છે. સંસ્થા માને છે કે, સ્પેરમાં બટન અને બટન ચોડવાવાળી એકાદી રાખી હોય તો, બટન તૂટે ત્યારે તાબડતોબ દરજી પાસે દોડવું ન પડે. દરજી એક બટન ચોડવાના સીધા રૂ. ૧૦/- લઈ લેતો હોય છે... એના કરતા આખું શર્ટ વેચી આઈએ, તો ય બે-પાંચ રૂપીયા મળે... કોઈ પંખો ચાલુ કરો હવે !

સગ્ગી વાઇફ સાથે અનંત વર્ષો સુધી પ્રેમ ટકાવી રાખવો હોય (જો કે, બુદ્ધિનો કોઈ એવો લઠ્ઠ તો ન જ હોય) તો પહેરેલે શર્ટે જ બટન ટંકાવવાનો આગ્રહ રાખો, દરજી પાસે નહિ... વાઇફ પાસે ! આ પદ્ધતિ અપનાવવાથી બટનો ઓછા તૂટે છે અને વાઈફો આપણા માટે બટન વગરના શર્ટો લઈ આવતી થઈ જાય છે.

હું જીવનભર સપના જોતો રહ્યો કે, એક દિવસ મારા શર્ટનું પણ ઊપલું બટન તૂટશે અને એક દિવસ (એટલે કે, એ જ દિવસે) મારી વાઈફ પણ જયા ભાદુરીએ વિજય આનંદને ફિલ્મ 'કોરા કાગઝ'માં ચોડી આપ્યું હતું, એવું એક બટન મને ચોડી આપશે... (જયા ભાભી નહિ... તમારા ભાભી !... ગેરસમજ પૂરી)

પણ હવે તો પહેલા જેવા શર્ટો ય ક્યાં આવે છે કે બટનો તૂટે ! પહેલા જેવી વાઇફોઝે ક્યાં થાય છે કે, બટન ચોડતા આવડતું હોય ? મારી પાસે તો બટન ચોડતા આવડતું હોય એવી વાઈફ ઘરમાં પડી છે પણ બધો માલસામાન આપણે લાવી આપવો પડે અને એ પછી ય કોઈ ગેરન્ટી નહિ કે, સફેદ શર્ટ ઉપર સફેદ બટન જ લાગશે. જૂની દાઝો કાઢવા એ મારી છાતીમાં સોય ઘોંચી દે એટલી ક્રૂર તો નથી, પણ એક બટન માટે એના છવ્વીસ છણકા સાંભળાવાના ન પોસાય.

કોઈ રણછોડભ'ઈ મફાભ'ઈ પટેલે ક્યાંક કહ્યું છે કે, મનુષ્યે પોતાનું કામ જાતે જ કરવું જોઈએ. એમાં ય, નોકરો અવારનવાર ઘર છોડીને જતા રહે (એમના ઘરો નહિ, આપણું ઘર) એટલે ઘરના બધા કામો એકલે હાથે કરવાથી ઘણીવાર તો વાઈફ ઊંઘતા ઉંઘતા ય થાકી જાય છે. કહે છે કે સુતા પછી એણે એક પડખું બદલવા માટે મિનિમમ ૮૦-કીલો વજન આ બાજુથી પેલી બાજુ ઘસેડવું પડે છે. પાછી આવે ત્યારે બીજા ૮૦-કીલો. હું તો બાજુમાં ગોદરેજના કબાટ સાથે સુતો હોઉં, એવું લાગે... ભરઊંઘમાં મને પગની આંટી વાઈફના પગ ઉપર ભરાવીને સુવાની આદત છે. પણ એનું પડખું હું બદલી ન આપું. એટલે, ઘરમાં હું માનવતાવાદી ખરો અને મારા કામો જાતે જ કરવાનો આગ્રહ રાખું. બટન મારે જાતે ટાંકવાનું હોવાથી પહેરેલે શર્ટે મને ન ફાવે. કાઢવું જ પડે. મારૂં કામ ચોક્કસ ખરૂં, એટલે જે ઘટનાસ્થળે બટન ચોડવાનું હતું, ત્યાં બોલ-પોઈન્ટ પેનથી ટપકું મારી દીધું, જેથી ઉપર-નીચે ટંકાઈ ન જાય. દરજીનો સામાન વેચતા વેપારીએ ચોખ્ખી ના પાડી દીધી કે, લેવું હોય તો આખું બોક્સ લો... એક છુટક બટન ન મળે. મેં કીધું ય ખરૂં કે, હું હાસ્યલેખક છું, દરજી નથી. તો મને કહે, 'તમારા સપના પૂરાં ન થયા, એ મારો વાંક ?'આપણા દેશમાં ખિસ્સાકાતરૂઓ હોય છે, બટન-કાતરૂઓ નહિ અને એ પણ કોઈના પહેરેલે શર્ટે તો નહિ જ... સિવાય કે, કોકની સાથે મારામારી કરીને એના મોંઢાને બદલે શર્ટ ુપર આકરા પ્રહારો કરવાના, જેથી બે-ચાર બતનો છુટા પડી જાય, પણ મારામારીઓ મને ફાવતી નથી. ઘરે પાછો આવીને બટન ગોતવામાં કલાક ગયો.

આમ પાછો હું બુદ્ધિમાન ખરો, એટલે બ્રિટનની રાણીના મુગુટમાં કોહીનૂર હીરો જડવાનો હોય, એનાથી ય અડધી મેહનતે મારા શર્ટ ઉપર બટને ચોડીને રહ્યો.

એ તો સાંજે ઓફિસેથી ઘેર પાછો આવ્યો ને વાઈફ બૂમાબૂમ કરતી હતી કે, ''મારા બ્લાઉઝનું ઉપલું બટન દેખાતું નથી... નવા જ બ્લાઉઝનું બટન ગીયું ક્યાં ?''

આજ સુધી એ શર્ટ મેં બીજી વાર પહેરવા કાઢ્યું નથી.

સિક્સર
- કેમ, તમે લગ્નમાં ન આવ્યા ?
- મારાથી કોઈનું દુઃખ જોઈ શકાતું નથી.

'અપરાધ' (૭૨)

$
0
0
'૭૨-ની સાલમાં તમે કેવા બુદ્ધિશાળી હતા, એ યાદ રહ્યું હોય તો આ ફિલ્મ જોવી ગમે એવી છે.

ફિલ્મ : 'અપરાધ' (૭૨)
નિર્માતા-દિગ્દર્શક : ફિરોઝ ખાન
સંગીત : કલ્યાણજી-આણંદજી
ગીતકાર : ઈન્દિવર
રનિંગ ટાઇમ : ૧૬-રીલ્સ : ૧૩૭-મિનિટ્સ
થીયેટર : રિગલ સિનેમા (અમદાવાદ)
કલાકારો : ફિરોઝ ખાન, મુમતાઝ, પ્રેમ ચોપરા, સિધ્ધુ, કુલજીત, રણધીર, મદન પુરી, મુકરી, ફરિયાલ, ઈફ્તેખાર, હેલન, શ્યામ કુમાર, શેટ્ટી, બ્રહ્મ ભારદ્વાજ, ભૂષણ તિવારી, ટુનટુન, પોલસન, રણવીર રાજ, હબીબ, પાલ શર્મા, હર્ક્યૂલીસ, કૃષ્ણ મહેતા અને સુજાતા.


ગીતો
૧. હમારે સિવા, તુમ્હારે ઓર કિતને ઠીકાને હૈ ?... લતા-કિશોર
૨. તુમ મિલે, પ્યાર સે, મુઝે જીના ગંવારા હુઆ... લતા-કિશોર
૩. હાય, તુમ હો હંસિ વફા તુમકો, મેરી જાં... કિશોર કુમાર
૪. અય નૌજવાં હૈ સબ કુછ યહાં, જો ચાહે લે લે... આશા ભોંસલે
૫. અસ્સલામ... (ગીતકાર : હસરત જયપુરી)... આશા-મહેન્દ્ર

એક જમાનામાં સુંદરતાની નજરથી ય આપણી ભરચક જવાનીમાં આપણે જેની પાછળ પાગલ હતા... (અહીં 'સુંદરતાનો અર્થ 'સેક્સી સુંદરતા'થાય છે.) એ બધી આપણા જમાનાની હીરોઈનોને આજે જોઈએ-ભલે ફોટામાં, તો ચોથા પૅગે ચઢેલી વ્હિસ્કી ય ઉતરી જાય કે, હવે આ હીરોઈનો આટલી કદરૂપી અને તદ્દન સામાન્ય લાગે છે ? સારૂં થયું ને, એ જમાનામાં આપણે બચી ગયેલા ? વહિદા રહેમાન, વૈજ્યંતિમાલા, સાધના, આશા પારેખ કે મુમતાઝો આજે ય હયાત છે અને એ જમાનાવાળી સુંદરતાનો છાંટો ય એકે ય માં બચ્યો નથી. ઉંમર એનું કામ કરે ને જગતની કોઈ સુંદર સ્ત્રી, સૌંદર્યનો અમરપટ્ટો લખાવીને નથી આવી, એ બધી વાત સાચી... સમજવાનું આજની યુવાન અને એવી સુંદરતા સાથે સેક્સી લાગતી, પછી એ હીરોઈનો હોય કે, આપણી સોસાયટીમાં રહેતી બેન ચંપા હોય ! યુવાનીનો એ તબક્કો પૂરો થયો, એટલે ધરતી પર પાછી આવી જાઓ, અમ્માઓ !'

તમે શું માનો છો, કરવું હોય તો આપણા જમાનાની એ બુઢ્ઢી હીરોઈનોને હજી ફિલ્મોમાં કામ ના મળે ? અફ કોર્સ મળે છે, પણ કરી શકે એમ નથી. કારણ કે રૂપની જ્યારે જાહોજલાલી હતી, ત્યારે એમની ફિલ્મોના હીરોલોગથી માંડીને પ્રોડયુસરો આ લોકોની પાછળ ગુલામો થઈને રહેતા. એ સ્ટુડિયોમાં દાખલ થાય, ત્યારથી નિર્માતાઓનું ટેન્શન વધી જતું. એક તો એમની માં સાથે આવી હોય ને બીજું ફાધરનું કિંગડમ હોય, એમ જેને ને તેને, ''આ લાવો''અને ''તે લાવો''ના સરમુખત્યાર હૂકમો છોડતી ને એક એક હૂકમનું પાલન થતું જ ! આવું સામ્રાજ્ય જોયું હોય, એ જૂની વહિદા કે આશાને આજે હીરોની માં નો રોલ કરવાનો હોય, એ એક એકસ્ટ્રાથી વધુ મહત્વનો તો ન હોય, પણ એ જ સ્ટુડિયોના ચોથા વર્ગના કર્મચારીથી થોડી ય ઊજળી હાલત હોય નહિ. પોતાનો શોટ આવે ત્યારે કોઈ કામદાર બોલાવવા આવે, ''ચલો... સા'બને બુલાયા હૈ.''પોતાની હવે કોડીની ય કિંમત રહી નથી એનું ભાન પડી ગયા પછી કઈ હીરોઈન ફિલ્મ કરવા આવે ?

મુમતાઝના ત્યારના અને અત્યારના ફોટા મેં જોયા, પછી આટલું બધું લખવું પડયું. મને ચોક્કસ બહુ ગમતી હતી પણ આજની મુમતાઝને જોયા પછી લિફ્ટ નહિ, દાદરો ઉતરીને ધરતી પર પાછા આવી જવું પડયું.

હીરોલોગનું સાવ એવું નહોતું કે, ઘરડા થયા પછી જોવા ય ન ગમે. દિલીપ કુમાર આજે ૯૩-વર્ષની ઉંમરે ય કેવો ગ્રેશિયસ લાગે છે ! રાજ કપૂર પણ હર્યોભર્યો લાગતો. બિમારીને બાજુ પર મૂકીએ તો શશી કપૂર અને છેલ્લા શ્વાસ સુધી રાજેન્દ્ર કુમાર પણ સોહામણા લાગતા હતા. હીરોઈનોમાંથી તો એકે ય એવો ચાર્મ જાળવી શકી નથી... મુમતાઝ પણ નહિ ! એ જ મુમતાઝ એ જમાનામાં-લાડમાં- 'મુમુ'કહેવાતી. ફિરોઝ ખાન આજે એનો વેવાઈ થાય પણ બન્નેની ભરચક યુવાનીમાં સંબંધ વેવાઈવેલાંનો નહતો... આપણને ઈર્ષા આવે એવા હતા. ફિરોઝનો પુત્ર અને મુમુની દીકરીના લગ્ન... તિરાડ... મેળાપ... વગેરે ઊલટાસૂલટી ન્યુઝો આવે રાખતા. છેલ્લે ફિરોઝને નાના પાટેકર સાથે ફિલ્મ 'વેલકમ'માં એના ટાલીયા માથે જોયો હતો, પણ એની જુવાનીના દિવસોની ડેશિંગ પર્સનાલિટીમાં કોઈ ફરક જણાયો નહિ. એ પણ 'ખાન'હતો, પણ જુદી માટીનો ! છેલ્લે એ પાકિસ્તાન ગયો ત્યારે ભારત વિરૂદ્ધ ઝેર ઓકતા પાકિસ્તાની સત્તાવાળાઓને બરોબરની ચોપડાવીને આવ્યો હતો કે, ''તમારા મુલ્ક કરતા મારા ભારતમાં મુસલમાનો વધુ સલામત છે.''

યસ. એક જમાનામાં રાજકુમાર-દિલીપ-દેવ પોતાની છાતીના વાળ દેખાઈ ન જાય, એ માટે ગળા સુધી શર્ટના બટનો બંધ રાખતા. પછી આ ફિરોઝ ખાનનો નાનકડો યુગ શરૂ થયો, એમાં 'મર્દની છાતી પર વાળ હોય', એવી ફેશન ઘર ઘર ફરી વળી. છેલ્લે સલમાન ખાનની પેઢી શરૂ થઈ, એ લોકોએ રીતસર મહેનત કરીને - ઈશ્વરે જે આપ્યું છે, એવા શરીરમાં સુખી થઈ જવાને બદલે કટિબદ્ધ સ્નાયુઓ બનાવ્યા. શરીરના એક એક અંગને અથાગ કસરતો કરીને વિકસાવ્યા... ખાસ કરીને બાંવડા અને છાતીના મસલ્સ બતાવવા માટે વાળ વચમાં આવતા હતા, તે બધાએ છોલાવી નાંખ્યા. હવેના યુવાનોને છાતી ઉપર ટાલ પડે, તો ચિંતા નથી, ગર્વ છે.

ફિલ્મની વાર્તા એક થ્રિલરની હદોને અડે, એવી મજાની તો ચોક્કસ બની હતી. રામ ખન્ના (ફિરોઝ) જર્મનીમાં યોજાતી ફોર્મ્યૂલા-વન કાર રેસમાં ભાગ લેવા જર્મની જાય છે. ત્યાં એ ચેમ્પિયન પણ બને છે. અહીં મૂળ ભારતની પણ વર્ષોથી યુરોપમાં ઉછરેલી મુમતાઝ નાથ (સિધ્ધુ) નામના ગુંડાની ચુંગાલમાં ફસાય છે. બહુ સિફતપૂર્વક મુમતાઝ જ્વેલર (રણધીર)ની શોપમાંથી રૃા. ૧૫-લાખનો નેક્લેસ ખરીદે છે, પણ પૈસા ચૂકવવાને બદલે એના ડૉક્ટર પતિ (મદનપુરી)ના ક્લિનિક પર એ નેક્લેસ પહોંચાડવાની વિનંતિ કરે છે. રણધીરના પહોંચતા પહેલા મુમુ મગજના રોગોના નિષ્ણાત ડૉક્ટર મદનપુરી પાસે પહોંચીને એવું સાબિત કરી દે છે કે, મારો પતિ (રણધીર) મગજની બિમારીથી પીડાય છે અને ગમે તેને મારો પતિ માની બેસે છે... યહાં તક કિ, વો આપ કો ભી મેરા શૌહર સમઝ લેંગે... ઔર હર એક આદમી કો અપના કસ્ટમર સમઝ કર અપના માલ બેચને પર તુલે હૈ... મદન પુરી આ જાળમાં ફસાય છે. રણધીર હાર લઈને આવે છે અને મદનને મુમુ ખાત્રી કરાવે છે કે, જુઓ, તમને પણ એ મારા પતિ માની બેઠા છે. દરમ્યાનમાં, ''આપ દોનોં બાતેં કરો... મૈં ઈસે ગાડી મેં રખ કે આતી હૂં''કહીને મુમુ ઊડનછુ થઈ જાય છે. પોલીસે રેડિયો પર કરી દીધેલા એલાનને પગલે મુમતાઝ હાઈ-વે પકડે છે, પણ પેટ્રોલ ખલાસ થઈ જતા દુઃખિયારીઓના આધાર ભગવાન શ્રીરામને બદલે ફિલ્મ રામ ફિરોઝ ખાન મળે છે. બન્ને વચ્ચે પ્રેમ થઈ જાય છે, પણ મુમુ પેલો નેકલેસ ફિરોઝના જેકેટમાં મૂકી દે છે. બન્ને એક જ હોટલમાં ઉતર્યા હોવાથી મુમુના ગુંડાઓનો નાથ (સિધ્ધુ) એ હાર પાછો નહિ લાવવા બદલ મુમુને મારે છે. વાસ્તવમાં ફિરોઝના રૂમમાં જઈને સિધ્ધુની આસિસ્ટન્ટ ફરિયાલ એ હારચોરી લઈ એને બદલે નકલી હાર મુકતી આવે છે. રામ કાર રેસનો ચેમ્પિયન હોવાથી આખું જર્મની એને ઓળખતું હોય છે અને પોલીસ તપાસમાંથી બન્ને હેમખેમ બહાર નીકળી જાય છે. સિધ્ધુ એન્ડ પાર્ટીને લટકતી રાખીને પ્રેમી પંખીડાઓ ઊડીને ભારત આવતા રહે છે, પણ અહીં એનો મોટો ભાઈ (પ્રેમ ચોપરા) મોટો ગુંડો હોવાથી એનો હરિફ શેખ અરબ (હબીબ) પોલીસને માહિતી આપી દે છે કે, ફિરોઝ હીરા લઈને આવી રહ્યો છે. ફિરૂને જેલ થાય છે પણ પ્રેમ ચોપરાના સાથીઓ પૈકીનો હલક્ટ ગુંડો શ્યામ કુમાર જબરદસ્તીથી રામની ફેક્ટરીમાંથી ચોરી કરાવવા ઉપરાંત ચોકીદારનું ખૂન કરે છે, જેનો ઈલ્ઝામ રામ ઉપર આવે છે. એ ઘવાયેલો હોવાથી હોસ્પિટલમાં ખસેડવો પડે છે, જ્યાંથી લાંબી સમજાવટ બાદ પ્રેમ ચોપરા રામને ભગાડી જાય છે ને મુમુને સુરક્ષિત ઠેકાણે પાડી દે છે. આ બાજુ, શેખ અરબનું રૃા. ૫૦-લાખનું સોનું પ્રેમ અને ફિરોઝ લૂટી લે છે, પણ એના બદલામાં શ્યામકુમાર મુમુને ઉઠાવી જાય છે. ૫૦-લાખના બદલામાં મુમુને છોડાવવાની ભાંજગડમાં બધા ગુંડાઓ સહિત પ્રેમ ચોપરા પોલીસને હાથે માર્યા જાય છે ને ફિલ્મ પૂરી થાય છે.

દરેક ફિલ્મ સર્જકની જેમ ફિરોઝને ય એક ધૂન હતી. એણે બનાવેલી મોટા ભાગની ફિલ્મોમાં બરોબર ઇન્ટરવલ વખતે એ જેલમાં જતો કે બહાર આવતો દેખાય. માથે ટાલ પડવા માંડી અને હીરોગીરી છોડવી નહોતી, એટલે લેવા-દેવા વગરની 'કાઉબોય-હેટ'પહેરીને ફરતો. 'ખોટે સિક્કે'ના દિવસો દરમ્યાન તો એ પોતાને ઇન્ડિયાનો ક્લિન્ટ ઇસ્ટવૂડ સમજવા માંડ્યો હતો. આપણને હિંદી ફિલ્મસ્ટારોની આ વાત સમજાય નહિ. તમે પોતાને ગ્રેગરી પેક સમજતા હો કે જુલિયા રોબર્ટ્સ....એમ કેમ નથી માનતા કે, તમે ગ્રેગરી કે જુલિયા કરતા વધુ સુંદર હોઇ શકો છો !

ફિરોઝનો નાનો ભાઈ સંજય ખાન, એનાથી નાનો સમિર અને એનાથી નાનો અકબર ખાન. પૈસો ઘણો હતો આ લોકો પાસે. ફિલ્મનગરીમાં એ વખતે આ લોકો 'ધી ખાન-બ્રધર્સ ઓફ જુહુ'કહેવાતા. સંજય ખાન જેવો વૈભવશાળી બંગલો એ જમાનામાં બહુ ઓછા મુંબઈગરાઓ પાસે હતો. મેં જોયો છે. આજે પણ એ ત્યાં જ રહે છે.

ફિરોઝ હતો ય દિલવાળો. ફિલ્મ બનાવતી વખતે ધૂમ પૈસા ખર્ચવામાં એણે પાછું જોયું નથી. ફિલ્મ 'કુરબાની'માં નવીનક્કોર મોંઘીદાટ કારને અન્ડરગ્રાઉન્ડ પાર્કિંગમાં અથડાવી અથડાવીને કૂચો કાઢી નાંખે છે, ત્યારે શુટિંગમાં ઉપસ્થિત તમામના જીવો ભડકે બળી ગયા હતા. પણ પ્રેક્ષકો પાસેથી એ પૈસા ફિરોઝે વસૂલ કરી લીધા. એ વખત સુધીના પ્રેક્ષકોએ આટલી મોંઘી કારના આવા ફૂરચા ઊડતા જોયા નહોતા. બધા અંજાઈ ગયા હતા. ફિરોઝ માટે ગમ્મતમાં એટલું કહી શકાય કે હોલીવૂડની વર્ષોથી બહુ જામેલી ફિલ્મ 'ફાસ્ટ એન્ડ ફ્યૂરિયસ'( જેની એક પછી એક સીક્વલો બહાર પડાતી રહે છે)ની પ્રેરણા ફિરોઝ ખાનની 'કુરબાની'માંથી મળી હશે... !

'૭૦-ના દાયકામાં પુરૂષો કાનની બાજુમાં લાંબા થોભીયા રાખતા (જેને 'સાઈડ-લોક્સ'અથવા 'સાઈડ-બર્ન્સ'પણ કહેવાય) બેલ-બોટમ પેન્ટ્સ આજે હાસ્યાસ્પદ લાગે, પણ આપણે ય બધા 'બોલ મારી અંબે... જય જય અંબે'કરતા સિવડાવી આવતા.

હું હેલનને અમદાવાદમાં રૂબરૂ મળ્યો હતો. મશહૂર અને મરહૂમ શાયર શેખઆદમ આબુવાલા પણ સાથે હતા. રીલિફ ટોકીઝની બાજુમાં કેપ્રી કે એવા કોઈ નામની હોટલ હતી ત્યાં હેલનને મળવા ગયા. ઈન્ટરવ્યૂ લીધો. પૂરી નિખાલસતાથી કહું છું કે, ફિલ્મી લેખક/પત્રકારની મારી ૪૪-વર્ષની કરિયરમાં હેલન જેવી રૂપાળી સ્કીન બીજી કોઈ અભિનેત્રીની જોઈ નથી. હીરોલોગમાં રાજ કપૂર અને શશી કપૂર... સમજો ને, બધા કપૂરો પણ એવા જ ફૂલ ગુલાબી સ્કીનવાળા ! મને ડાઉટ છે કે, હેલનના પોતાના વાળ બહુ આછા અથવા સુંદર સ્ત્રીને શોભે એવા નહોતા કારણ કે, તમે યાદ કરો એ બધી ફિલ્મોમાં હેલને પોતાના વાળને બદલે વિગ જ પહેરી છે. પણ હેલન વાત-વ્યવહારમાં ડીસન્ટ પણ બહુ નીકળી. એ પોતે આટલી 'ધી ગ્રેટેસ્ટ ડાન્સર/એકટ્રેસ એવર ઓફ ઈન્ડિયા'હોવાનું અભિમાન તો જાવા દિયો... એ અત્યંત સાહજીકતાથી અમારી સાથે વાત કરતી અને માન ખૂબ આપતી હતી. કોઈ નખરા નહિ. (મારી સાથે એણે શેઈક-હેન્ડ કર્યા, એ દિવસે ઘેર જઈને મેં એ હાથ ધોયો નહતો... સાલો બદમાશ અશોક... !)

ફિલ્મનગરીની કદાચ હેલન એક માત્ર હીરોઈન હતી, જે કેબરે-ડાન્સ પણ પગમાં હિલ્સ (ઊંચી એડીવાળા ચપ્પલ) પહેરીને કરતી. 'શબિસ્તાન'ફિલ્મથી એને લાવનાર ડાન્સર કક્કુ હતી અને એ વખતની ઑલમોસ્ટ બધી ફિલ્મોમાં કક્કુનો ડાન્સ હોય જ. પણ એક વાર હેલન ફિલ્મોમાં આવી એટલે પ્રેક્ષકો કે પ્રોડયુસરોને સારી ડાન્સર કોને કહેવાય, એની ખબર પડવા માંડી. કક્કુએ ફિગર તો અદભુત જાળવી રાખ્યું હતું, પણ એની કોઈ પણ ફિલ્મ જુઓ, ડાન્સના સ્ટેપ્સ એણે બદલ્યા નહિ. એક જ સ્ટાઈલનો ડાન્સ બધે ! ત્યારે ફિલ્મ 'ઈન્તેકામ'કે 'તીસરી મંઝિલ'કે 'કારવાં'માં હેલનના સ્ટેપ્સ જુઓ... તફાવત ઘેરબેઠા ખબર પડી જશે.

સિધ્ધુ ફિલ્મિસ્તાનની પ્રોડક્ટ હતો. જોય મુકર્જીની પ્રારંભની ફિલ્મોમાં એ અચૂક હોય. જોયના સૌથી નાના ભાઈ શુબિર મુકર્જીને મેં સિધ્ધુ વિશે પૂછ્યું હતું કે, આવો ખૂંખાર વિલન અચાનક કઈ ગુમનામીમાં ખોવાઈ ગયો. એની પાસે ય જવાબ નહતો. આશા-શશી કપૂરવાળી ફિલ્મનો વિલન કૃષ્ણ મેહતા ય ૪-૫ ફિલ્મોમાં આવ્યા પછી આજ સુધી એનું વિઝિટિંગ-કાર્ડ પણ હાથમાં આવ્યું નથી. એવો જ વિલન કુલજીતસિંઘ હતો, જેને બનતા સુધી ફિલ્મ 'પ્રેમ પૂજારી'માં દેવ આનંદ ખાસ અમેરિકાથી લઈ આવ્યો હતો. થોડી ફિલ્મોમાં દહાડા-પાણી કાઢ્યા પછી, એ ય ગૂમ થઈ ગયો. ફરિયાલ તો એર હોસ્ટેસ હતી અને એક સમયની શશી કપૂરની પણ ફિલ્મ 'બિરાદરી'ની હીરોઈન હતી. એનો ય કોઈ અતોપતો નથી. એવા જ ઉંચા પડછંદ અને કદરૂપા વિલન તેમજ ડાન્સર સુજાતાના નામો ટાઇટલ્સમાં છે. ભાગ્યેજ હકરત જયપુરી પાસે લખાવનાર કલ્યાણજી-આનંદજીએ આ ફિલ્મ માટે આશા ભોંસલે અને મહેન્દ્ર કપૂર પાસે ગવડાવેલું કોઇ, ''અસ્સલામ''નામનું ગીત પણ ડીવીડીમાંથી કપાઇ ગયું છે.

ફિલ્મનું સંગીત કલ્યાણજી-આણંદજીનું હતું, એટલું લખું, એમાં ય પોણા ભાગના વાચકો સમજી જવાના કે એકે ય ગીતમાં ઠેકાણું નહિ હોય... નથી જ ! એક 'સરસ્વતિચંદ્ર'ના ગીતો શું લખી નાંખ્યા કે ગીતકાર ઈન્દિવર હલકી કક્ષાએ ઉતરવા માંડયા. ફક્ત આ જ ગીતનું મુખડું વાંચો, ''હમારે સિવા, તુમ્હારે ઓર કિતને ઠીકાને હૈ... ?''હીરોઈન કોલ-ગર્લ હોય તો આવું લખાય.

આ ફિલ્મ ફરીથી ન જોવાય તો ચાલે... સિવાય કે મુમતાઝને જોવાના ચહડકા હજી ચાલુ હોય !

એનકાઉન્ટર : 20-12-2015

$
0
0
* કેજરીવાલ વિશે તમારો શું અભિપ્રાય છે ?
- જેટલો મારા માટે એમનો અભિપ્રાય સારો છે, એટલો મારો એમને માટે સારો નથી.
(વિકાસ જૈન, અમદાવાદ)

* ડિમ્પલ અને તમારા વિશે તમારા વાઇફ કશું જાણે છે ખરા ?
- હજી સુધી તો ડિમ્પલે ય જાણતી નથી.
(સતીષ ટર્નર, મુંબઇ)

* 'નમો'ભાજપની ત્રણ સ્ત્રીઓનું ખૂબ માને છે. એવું કેમ ?
- કોઇ સ્ત્રીનું માનીને બેસી રહેવાનું હોત તો 'નમો'આજે કોંગ્રેસમાં હોત.. ભાજપમાં નહિ.
(પ્રકાશ ધરોડિયા, વાંકાનેર) અને (વિનય પ્રજાપતિ, ધાણોધરડા)

* શું તમારૂ હાસ્યરસનું કોઇ પુસ્તક બહાર પડયું છે ?
- બસ. એકાદ સપ્તાહ રાહ જુઓ.
(સરલા શાહ, પૂણે- મહારાષ્ટ્ર)

* કોઇએ હજી સુધી તમારું એનકાઉન્ટર કર્યું છે ખરૂ ?
- કોઇ માઇ કા લાલ પૈદા... ઓહ સોરી... મને તો ગાય પણ ગોથું મારી જાય છે.
(મન્સૂર સૈયદ, મેહસાણા)

* કહે છે કે, ભ્રષ્ટાચાર દૂર કરવા પોતાનાથી શરૂઆત કરવી જોઇએ. તમે કાંઇ કર્યું ?
- તમને કીધું કોણે કે, હું ભ્રષ્ટાચાર દૂર કરવાનો શોખિન છું ? અરે ભ'ઇ, મારી તો આજીવિકાનું એ સાધન છે !
(હેમંત પરમાર, અમદાવાદ)

* ગાંધીનગરમાં અક્ષરધામ મંદિરના ધી ગ્રેટ લેસર-શો નો ખૂબસુરત અંત જોવાને બદલે ભીડથી બચવા લોકો અડધેથી નીકળવા માંડે છે. આવા લોકોને શું કહેશો ?
- જય સ્વામિનારાયણ.
(દીપ્તિ સી.દવે, અમદાવાદ)

* રાજા દશરથે માથા ઉપરનો ફક્ત એક સફેદ વાળ જોઇને, રાજગાદી શ્રીરામને સોંપી દીધી હતી. તમારો શું વિચાર છે ?
- હું રાજા સાથે સહમત છું. રાજગાદી રામને જ મળવી જોઇએ.
(પાર્થ બી.પટેલ, સુરત)

* પહેલા પત્રો વધારે આવતા કે અત્યારે ઇ-મેઇલ વધારે આવે છે ?
- એ વખતે ય સરેરાશ ૨૫ સવાલોના જવાબો આપી શકાતા... આજે ય આંકડો એ જ છે.
(હાર્દિક ક્યાડા, નિકોલ)

* આ રૂ.૧૦૦ કરોડનો વકરો કરાવતી ફિલ્મો વિશે કાંઇ...?
- સરકાર સામે ચાલીને ઓફિશિયલ બ્લેક- માર્કેટિંગને પ્રોત્સાહન આપે છે... નહિ તો પહેલા સપ્તાહે ટિકીટોના ભાવ આટલા ઊંચા કેમ હોય ? ભાવ તો બધી ફિલ્મોના સરખા હોવા જોઇએ. સિનેમામાં ગયા પછી નાસ્તાના 'કોમ્બો'વાળા લૂટે છે. બધાને બધું કરવાની છુટ છે. નપૂંસક પ્રેકક્ષકોને બધું પોસાય છે !
(કિશન પટેલ, વિસનગર)

* આપ ભણવામાં ઠોઠ હતા કે સ્માર્ટ ?
- સ્માર્ટ ! કારણ કે, ચાલુ પરીક્ષાએ ચોરી કરતા મને આવડતી હતી... 'એન્કાઉન્ટર'માં તો બધા જાતે જવાબો આપવા પડે છે.
(જીગર ડી. પારેખ, જામનગર)

* કરપ્શનને ખતમ કરવા યુવાનોએ શું કરવું જોઇએ ?
- કરપ્શન...'લાંચ લેતે પકડાયા ? લાંચ દે કે છુટ જા' (શેખાદમ આબુવાલા)
(જયદીપ હાંસલીયા, ધોરાજી)

* પત્રકારો ચોથી જાગીર તરીકે ઓળખાય છે,તો બાકીની ત્રણ જાગીરો કઇ ?
- એ જાણનારો કદી પત્રકાર ન બની શકે !
(કશ્યપ જોશી, જેતપુર- કાઠી)

* 'એનકાઉન્ટર'ને ગુજરાતીમાં શું કહેવાય ?
- સાંભળ્યું છે કે, આ કોલમ પછી 'એન્કાઉન્ટર'ગુજરાતી શબ્દ બની ગયો છે.. લોકો 'એનકાઉન્ટર'ને ઇંગ્લિશમાં શું કહેવાય, એ પૂછે છે.
(નીતિન પી.શર્મા, મુંબઇ)

* તમારા મતે વિકસીત માણસ કોને કહેશો ?
- જેને દાઢી મૂછ ઊગવા માંડયા હોય !
(પ્રતિક અંતાણી, ભાવનગર)

* તમે ભારતના વડાપ્રધાન બનો તો પહેલું કામ કયું કરો ?
- વડાપ્રધાન તરીકેના શપથ લેવાનું.
(રોનિત માંકડ, જામનગર)

* ગુજરાતમાં દારૂની છુટ્ટી થાય, એ માટે કંઇક કરો.
- હું પીધા પછી કાંઇ કરતો નથી.
(વિપુલ મકવાણા, સિદાસર)

* 'એનકાઉન્ટર-અશોક દવે'ને બદલે 'એનકાઉન્ટર-પૂજા પટેલ'લખેલું આવે તો ?
- હું એટલું બધું સારૂ લખું છું ?
(પૂજા પટેલ, અમદાવાદ)

* પતિ તેની પત્ની ઉપર જુલ્મ કરે તો હેલ્પલાઇન નંબર ૧૮૧ છે.. પત્ની પતિ ઉપર જુલ્મ કરે તો કયો નંબર ?
- યહાં કી સારી લાઇનેં વ્યસ્ત હૈ, કૃપયા કુછ સાલોં બાદ ડાયલ કરે.
(મુગ્ધા ઉલ્લાસ વોરા, જૂનાગઢ)

* વર્ષો પહેલા તમે લખ્યું હતું, 'ડિમ્પલ 'સાગર'માં જ નહિ, ખાબોચીયામાં ય સુંદર લાગે છે.. હજી એ જ કહેવું છે ?
- એક સાચો ભારતીય પોતાના કીધેલામાંથી કદી ફરી જતો નથી.
(આનંદ જૈન, અમદાવાદ)

* તમને મીઠી મૂંઝવણ થાય ત્યારે શું કરો છો ?
- ખંજવાળી લઉં છું.
(દીપક આશરા, ગાંધીનગર)

* આપને થયેલો ડિમ્પલ નામનો કમળો બધા વાચકોને લગાડવાનો છે ?
- 'મેં અપની જાન દે દૂંગા...લેકીન 'યે'કમળા કિસી ઓર કો હોને નહિ દૂંગા..'
(ડૉ.મુકેશ પંડયા, જેતપુર)

* પતિને વશમાં રાખવા શું કરવું ?
- એક અઠવાડીયું દાળશાકમાં મીઠું નાંખવાનું ભૂલી જાઓ.
(શ્રીમતી કિંજલ રોનક શાહ,ભરૂચ)

મોતીયો આયો....

$
0
0
ભારત દેશમાં છેલ્લે છેલ્લે જેનું નામ 'મોતીલાલ'પડી ગયું, એ પડી ગયું. એ પછી કોઇએ આ નામ પાડયું નથી. જ્યાં જઇએ ત્યાં, ''મોતીયો આયો... મોતીયો આયો...''આવી ભાષા લોકો બોલવા માંડયા હતા, જે આજ સુધી ચાલુ છે. અમારા જમાનાની ફિલ્મોમાં 'મોતી'નામ બહુ બહુ તો ઘોડા કે કૂતરાના પડતા. નૂતનના પિતાતુલ્ય (!) અભિનેતા મોતીલાલ લોકપ્રિય હોવાથી સિનેમા જોવા ગયેલા પ્રેક્ષકો સ્ક્રીન પર મોતીલાલના આવવાની રાહ જોતા, પણ એ આવે ત્યારે કદી ય, ''મોતીયો આયો... મોતીયો આયો''નામની બૂમો નહોતા પાડતા. હું ભલે સ્વ. મોતીલાલની કક્ષાનો માણસ ન કહેવાઉં (કારણ કે, મારા નામની આગળ હજી 'સ્વ.'લગાડવાનું બાકી છે, છતાં મેં જોયું કે, ખુદ મારા જ દોસ્તો અને સગાઓ મારી ખબર કાઢવાને બદલે, ''હેં..! મોતીયો આયો?''પૂછી પૂછીને ઘડી ભરતો મારૂં માનસ બદલી નાંખ્યું હતું કે, મારૂં અસલી નામ 'અશોક'નહિ, 'મોતીયો'હશે... પછી અપભ્રંશ થતું થતું 'અશોક'થઇ ગયું હશે!'

મૂળ ભારતીય શબ્દ 'મોતીયા'ને જનાવરો સાથે ચોક્કસપણે કોઇ લેવા-દેવા તો હશે જ, કારણ કે ઇંગ્લિશમાં એને cataract (કેટેરેક્ટ) કહે છે. શક્ય છે, આપણે ત્યાં મોતીયો બોલાય છે... ધોળીયાઓ 'બિલ્લી આઇ.. બિલ્લી આઇ''બોલતા હશે... 'કેટ'નો એક 'એક્ટ'કાઢી નાંખીને!

કહે છે કે, ઉંમર થાય એટલે એક આંખમાં વહેલો-મોડો મોતીયો પાકે જ. આમાં કુદરત બી ગજબની ફિલ્મ ઉતારે છે. એક તો, 'ભ'ઇની આંખો નબળી લાગે છે'''હવે ઉંમર થઇ કહેવાય''નામના આ બે રાઝ હવે ખુલી જવાના. છુપાવી રાખવામાં આપણે યુદ્ધે ચઢી જવાના ઝનૂનમાં આવી જતા એ, આ બંને વાતો મારો હાળો આ મોતીયો ખુલ્લે આમ જાહેર કરી દે છે.

મારે ય ગયા અઠવાડિયે મોતીયો ઉતરાવવો પડયો. આ પાછી બીજી ચિંતા! જેને આપણે ચઢવા જ દેવા માંગતા ન હોઇએ, એને 'ઉતરાવવો'પડે... કેમ જાણે આ મોતીયો, રેલ્વેના ટુ-ટિયર કોચમાં ઉપલા માળે સૂતેલા મફતીયા પેસેન્જર જેવો હોય કે એને પરાણે ઉતારવો પડે. ડોકટરો પાસે ય કોઇ સારા શબ્દો નથી હોતા. એ લોકો તો આપણાથી ય આગળ જઇને કહે છે, ''તમારો મોતીયો પાક્યો છે.''ઉનાળામાં કાચી કેરીઓને પાકતા જોઇ છે, પણ કાચા મોતીયાને સાલું આવું પકવવા કોણ મૂકતું હશે?

આ મોતીયારામ પાછા એકલપેટા નથી આવતા. જોડીમાં આવે છે. એને એક જોડીયો ભાઇ પણ છે. એનું નામ પણ મોતીયો. એક ફ્લેટમાં રહેવા ગયા પછી બાજુમાં બીજો ખાલી અને પોસાય એવો હોય ને આપણે એ ય લઇ લઇએ એમ, બહુધા એ બંને આંખોમાં પાકે છે ને આંખોની બંને અભરાઇઓ પરથી એને ઉતરાવવો પડે છે. આમાં પાછી ડોકટરો એવી વ્યવસ્થા નથી સ્વીકારતા કે, હાલમાં ભલે એકમાં આવ્યો... આપણે ભેગા ભેગો બીજો ય ઉતારી લઇએ, એટલે પછી તમને કાયમની નિરાંત.. સુઉં કિયો છો? ઓન ધ કોન્ટ્રારી, આપણી બીજી આંખ તો કેટરિના કૈફ જેવી હોય એવા વખાણ કરીને ડોકટર કહે છે, ''તમારી બીજી આંખ તો બહુ સારી છે.''એક સાથે એક સાયકલના બે પંકચરો કરાવો તો ઘણા સાયકલવાળાઓ ડિસકાઉન્ટ આપતા હોય છે, એવું કમનસીબે, મોતીયાના સંદર્ભમાં જોવા મળતું નથી.

ગાઢા ધૂમ્મસ જેવા અફસોસની વાત એ છે કે મોતીયો આપણને આવે, એમાં સમાજ તરફથી અન્ય દર્દીઓ જેવી સહાનુભૂતિ મળતી નથી. બીજા કોઇ રોગને કારણે ખાટલે લાંબા થયા હોઇએ, ત્યારે તો કાલે સવારે જ ઉપડવાના હોઇએ, એવી હમદર્દીથી ખબરકાઢુઓ આપણા કપાળે હાથ ફેરવીને પૂછે છે, ''ક્યારે કાઢી જવાના છે?''એવું નથી પૂછતા... એના જેવું પૂછે છે, ''ડોકટર સુઉં કિયે છે? બચી તો જવાશે ને?''આપણને સામટી ચાર હેડકીઓ તો એમના સવાલથી આવી જાય. મોતીયાવાળા ખબરકાઢુઓ નિરાંતે ખબર પૂછે છે, ''ઓય હોય... આ તો ખાલી મોતીયો જ હતો, એમ ને? મને તો એમ કે...''એમણે બોલેલા આગળના શબ્દો અહીં હું ફક્ત લખવા ય જઉં તો, બાકીની બીજી ચાર હેડકીઓ આ લખતા લખતા આવી જાય.

પણ મને આંખના ખૂબ સારા સર્જન મળી ગયા હોવાથી પોતે અને મારા ફેમિલી પાસે મારા મોતીયાની સારસંભાળ ખૂબ જાળવીને લેવડાવી. ખાસ તો મોતીયાવાળી આંખ ઉપર પ્લાસ્ટિકનો ફૂલેલા- ફૂલેલા વાડકા જેવું ઢંકાવી દઇને એની ઉપર બેન્ડ-એઇડ જેવી પટ્ટીઓ લગાવી દીધી, જેથી એ આંખને નુકસાન ન થાય, પણ વાઇફ જુદુ સમજી. વાડકાવાળી આંખે મારે ફક્ત ૨૪ કલાક રહેવાનું હતું, એમાં એ ખીજાણી, ''તમે ય તી સુઉં... આ ઉંમરે ગામ આખાને આંયખુ માર માર કરો છો? હવે આ હારૂં નો લાગે?''એ તો જવાબ આપવા મેં એની સામે જોયું, ત્યારે એ શરમાઇ, ''હવે આઘા રિયો.. ઘરમાં વઉ આયવી છે... નથ્થી હારા લાગતા.''હું સારો નહિ લાગતો હોઉં, એ પોસિબલ છે, પણ એક બંધ આંખે હું ગામ આખાને આંખો મારૂં છું, એ એનો ભ્રમ તૂટી ગયો, એ સારૂં થયું.... હવે ભવિષ્યમાં એને કદી ભ્રમ તો નહિ રહે!... આપણે કાયદેસરના છૂટ્ટા!

આપણે હજી નાનકડી દુકાન શરૂ કરી હોય ને ઇલાકાના મવાલીલોગ આવીને પહેલો હપ્તો ઉઘરાવી જાય, એ જ દિવસથી, ''હવે બીજો લેવા ક્યારે આવશે?''એ ફફડાટમાં આપણે ગ્રાહકને ય મવાલી સમજીને માલ મફતમાં આપી દઇએ, એમ એક આંખે આવેલો મોતીયો હવે બીજી આંખમાં ક્યારે આવશે, એના ફફડાટમાં હું એક આંખ બંધ રાખીને ય નિરાંતે સૂઇ શકતો નથી. ક્યારે અને ક્યાંથી આવશે, એની ભવિષ્યવાણી તો જગતના સર્વોત્તમ ઓપ્થલ્મોલોજીસ્ટ (આંખના ડોકટર) પણ નથી કરી શકતા... ''પણ આવશે ખરો... મોડો વહેલો!''એવું કહીને ડોકટરો આપણને બાકીના આયખામાં ય ડરતા રાખે છે. એક આશ્વાસન રહે છે કે, 'આવે જ,એવું નક્કી ન હોય.. ન ય આવે!''એ ધોરણે આપણે અડધી જ ચિંતા કરવાની રહે... જે હયાત છે એ આંખની. કારણ કે, મોતીયાનો સ્વભાવ પણ નિરાળો છે. એક વાર એક આંખમાં આવી ગયો, પછી એની એ જ આંખમાં બીજી વાર કદી ન આવે. બીજીમાં ચોક્કસ આવી શકે. આ હિસાબે - આટલું જાણ્યા પછી હવે મને ભગવાન શિવજીની મોટી ચિંતા થાય છે. એમને તો ત્રીજું નેત્ર પણ હતું. એ જો ખુલ્યું તો માતા પાર્વતીને દોડધામ થઇ જતી અને રાગ માલકૌંસ ગાઇને ભગવાનના તાંડવ નૃત્યને શમાવવું પડયું હતું.

શિવજીનું જોઇને મને ય એમ થાય છે કે, ઇશ્વરે આપણને પણ બે ને બદલે એક સ્પેરમાં રાખી મૂકવાની ત્રીજી આંખ આપી હોત, તો સંભાવનાઓ ઊભી થાય ત્યારે વાઇફ ઉપર એ ખોલીને તાંડવ- નૃત્ય કરવા માંડવાનું, જેથી એ જીવનભર આપણા કાબુમાં રહે અને બીજી વ્યવસ્થા એ થઇ શકે કે, આવા કોઇ મોતીયા બોતીયા આવ્યા હોય તો પેલી સ્પેરવાળી આંખ કાઢીને ડોકટરને આપી આવવાની, ''જો જો... જરા ઘરના સમજીને બિલ બનાવજો.''

આ એક આંખે મોતીયો આવ્યો, એટલે પેલા ગીતનો અર્થ સમજાયો, ''નયનને બંધ રાખીને, મેં જ્યારે તમને જોયા છે...''

એટલું વળી સારૂં છે કે, હવે અગાઉની ડોસીઓની જેમ કાળા ડાબલાં જેવા (સાઇડમાં ચામડાના પટ્ટાવાળા) ગોગલ્સ પહેરવા પડતા નથી. કાળા ભમ્મર ગોગલ્સ સાથે આપણું માથુ ગર્વથી નહિ, પણ લાચારીથી વાંકી ડોકે અડધા આસમાન તરફ રહેતું. હાથમાં સફેદ અને લાલ રંગની લાકડી પછાડ પછાડ કરતા જીવનમાં અને રસ્તા ઉપર આગળ વધતા જવાનું. કોઇ પ્રજ્ઞાાચક્ષુને રસ્તો ક્રોસ કરાવતું હોય, એમ કોક આપણો હાથ ઝાલીને હળવે હળવે નૈયા પાર કરાવે, એ દ્રષ્ય મારા માટે અસહનીય હતું. એમ તો ઓપરેશન પછીના પહેલા ૫-૬ દિવસ મેં ય કાળા ગોગલ્સ પહેરી રાખ્યા હતા. અરીસામાં પહેરેલા ગોગલ્સે મારો ચેહરો જોઉ, તો મેક્સિમમ હું ડો. શ્રીરામ લાગુ જેવો અને મિનિમમ, પૂરપાટ ધસી આવતી ટ્રેનના પાટા ઉપર મારી લાલ-સફેદ લાકડી પછાડી પછાડીને પાટા ઓળંગતો હોઉં, એવો લાગતો.

મોટી કોમેડી આંખમાં ટીપાં નાંખતી વખતે થતી. ડોકટરે ચોખ્ખી ના પાડી હતી કે, ટીપાં જાતે નહિ નાંખવાના, એટલે વાઇફને આ કામ સોંપવામાં આવ્યું. એની આંખે મોતીયો નથી પણ અનેકવાર મારા ધ્યાનમાં આવ્યું છે કે, ટૉઇલેટના કમોડમાં ડોલ ભરીને પાણી રેડવાનું હોય ત્યારે-કારણોની તપાસ ચાલુ છે - એ કમોડને બદલે ફર્શ પર ડોલ ઢોળી દેતી. મને ખૂબ ભાવતી દાલ-મખ્ખની બાઉલને બદલે અનેક વાર એણે મારા પેન્ટ ઉપર સીધી રેડી છે. મહીં ઘી વગરની ખાલી કોરી દિવેટ જ પડી હોય ને દિવામાં રેડું છું સમજીને વાઇફે ચમચો ઘી સીધું ભગવાનના પગમાં ઢોળ્યું હોય.

આની પાસે મારી આંખોમાં ટીપાં નંખાવવાના હતા.

પહેલે દિવસે અનુભવને અભાવે એણે ટીપાં મારી મૂછો ઉપર રેડયા, એટલે એનો ખાસ કાંઇ વાંક ન કહેવાય.

પણ બીજી વખત ટીપાં નાંખતી વખતે એણે પૂરી સાવધાની બર્તી. મારા આખા ફેમિલીને બોલાવીને મારા હાથ-પગ જકડીને ટાઇટ દબાવી રાખવાની સૂચના આપી. ''ઇ બોલ બોલ બઉ કરે છે... એના મોઢામાં ય એક ડૂચો દાબી દિયો... પછી હું શરશ રીતે એમની આંયખુંમાં ટીપાં તો ઠીક... તમે કિયો ઇ નાંખી દઇશ.''

ધૂ્રજ્યો હું કે, ક્યાંક મારૂં ફેમિલી આની ફર્માઇશ મુજબ, 'જે કિયો ઇ નાંખી દઇશ'વાળું કાંઇ આના હાથમાં ઝલાવી ન દે.

'જંગ જીત્યો રે મારો કાણીયો'ના હર્ષોલ્લાસ સાથે ટીપું નંખાઇ ગયા પછી ફેમિલીના દરેક ચેહરા સામે ગર્વથી જોતા જોતા છેલ્લે એણે મને પૂછ્યું...''ખુસ્સ... હવે તો ખુસ્સ કે નંઇ...? બરોબર આંખની મિડલમાં જ ટીપું પઇડું છે, ઇ તમે જોયું?''

''હા, જોયું... પણ ટીપું ડાબી આંખમાં નાંખવાનું હતું... જમણીમાં નહિ.''

''આમને બાંધો ફરીથી...!''

સિક્સર
- દિલ્હીમાં એકદી-બગડી નંબરની કારો એક પછી એક દિવસે જ ચલાવી શકાશે. પ્રદુષણ ઘટાડવાનો આવો પ્રયોગ અમદાવાદમાં આવશે?
- એ તો ખબર નથી, પણ ટ્રાફિક નિયમોને ભંગ કરનાર દસની નોટ પકડાવીને છૂટી જાય છે, કે રસ્તા ઉપર થૂંકનારને આકરો દંડ ચૂકવવો પડે, એવા નિયમોનો અમલ થાય તો ય બહુ છે!

એન્કાઉન્ટર : 27-12-2015

$
0
0
* તમારી મનપસંદ આઉટડોર ગૅઇમ કઇ ?
- બારીમાં કપડાં સૂકાવવાની.
(પ્રતિક અંતાણી, ભાવનગર)

* રસ્તે થૂંકનારને કઇ સજા થવી જોઇએ ?
- પબ્લિકે ભેગા થઇને એની પાસે જ ચટાડવું. જોનારાઓ લાઇફ-ટાઇમમાં આવી ભૂલ નહિ કરે.
(અંકૂર મિસ્ત્રી, અજરાડ-નવસારી)

* રેસ્ટોરાંમાં રૅગ્યૂલર પાણી કે મિનરલ-વૉટરનું વૅઇટર પૂછે છે, એ બેશર્મી વિશે તમે એકલાએ લખ્યું હતું. હવે તો કૉફી-હાઉસવાળાઓ સાદું પાણી ય આપતા નથી. મોંઘા પૈસે બૉટલ ખરીદવી જ પડે ગ્રાહકો વિરોધ કેમ કરતા નથી ?
- વૅઇટર પાસે આબરૂ ન જાય માટે.
(મનસ્વી ઍફ. પટેલ, અમદાવાદ)

* સાચા ધર્મની વ્યાખ્યા શું ?
- હિંદુ ધર્મ સિવાય એક પણ ધર્મ બીજા ધર્મોનું પણ સરખું સન્માન કરતા જોયો નથી.
(જયેશ જરીવાલા, સુરત)

* મોદીજી ઉપર ભરોસો હતો કે દેશની પ્રગતિ કરાવશે, પણ એ તો અધોગતિ તરફ દેશને લઇ જઇ રહ્યા છે...!
- પ્રગતિ આજે ને આજે ન આવે... અધોગતિ હજી સુધી તો દેખાઇ નથી.
(સલોની, સુરત)

* પાકિસ્તાન સાથે શાંતિ-વાર્તા... મતલબ ?
- લોકસભાની ચૂંટણીઓ પહેલા મોદી કહેતા હતા, 'પાકિસ્તાનને એની જ ભાષામાં જવાબ આપવો જોઇએ.''પણ આવો જવાબ આપવાનું તત્કાલીન વડાપ્રધાન ડૉ. મનમોહનસિંઘ માટે કહેવાયું હતું... તમારા સવાલ મુજબ... શાંતિ આપણે રાખીએ, વાર્તાઓ એ લોકો કરે રાખે.
(સાધના નાણાવટી, જામનગર)

* આપણા ચોમાસા વિશે તમારો શું અભિપ્રાય છે ?
- એકાદવાર વરસાદ પડે તો ફોટા પાડી રાખો... આવનારી પેઢીને બતાવી શકાય કે, ''જો બેટા, વરસાદ એટલે આકાશમાંથી આમ પાણી પડે તે.''
(મિશાંત લાકડાવાલા, સુરત)

* પાટીદારો પણ જાગ્યા... સુઉં કિયો છો, ભૂદેવ ?
- બ્રાહ્મણોનો મૂળભૂત ધંધો છિનવાઇ રહ્યો છે.
(જયેશ અંતાણી, ભાવનગર)

* આપણા દેશના હાલ જોતા ગાંધી બાપુના બા નહિ ખીજાતા હોય કે, 'તને આ શું સૂઝ્યું, કે દેશને આઝાદી અપાવી !'
- હાલમાં તો બીજા એક ગાંધીના બા ખીજાય ખીજાય કરે છે.
(મનોજ ગાંધી, રાજકોટ)

* યાકુબ મેમણને ફાંસીના વિરોધીઓ ઉપર સીબીઆઇએ નજર રાખવી જોઇએ કે નહિ ?
- અસહિષ્ણુતાના મુદ્દે આમિર ખાન કે શાહરૂખોનો બચાવ કરનારા હિંદુઓ ઉપર.. સીબીઆઇ તેલ લેવા ગયું... હવેથી આપણે નજર ચોક્કસ રાખવી જોઇએ.
(હાર્દિક ડી. રાવ, અમદાવાદ)

* રાહુલ ગાંધીના જૂતાં પકડનારા કોંગ્રેસી નેતાઓને શું મળશે ?
- જૂતાં.
(વાસુદેવ ભટ્ટ, મુંબઇ)

* જેન્તી જોખમ, પરવિણભ'ઇ અને ગોરધન... આ ત્રણમાંથી અસલી અશોક કોણ ?
- ત્રિદેવ ભેગા થાય ત્યારે 'મહાદેવ'બને છે.
(જયપ્રકાશ ભટ્ટ, અમદાવાદ)

* ટ્રેનના પાટા અને ઍરોડ્રામના રન-વે વચ્ચે શું તફાવત ?
- મુંબઇ જાઓ તો ખબર પડે...!
(નિકિતા સાવંત, નવસારી)

* આપણે ગુજરાતી હોવાનું ગૌરવ લેવું કે ભારતીય હોવાનું ?
- સૉરી... હજી સુધી તો આ બન્નેમાંથી એકનું પણ ગૌરવ અનુભવતો કોઇને જોયો નથી... હા, તમે ધર્મનું પૂછતા હો, તો આ વાત અલગ છે.
(સંજય બી. કંસારા, સુરત)

* દેશભક્તિનું ઝનૂન ચઢાવતી એક પણ સ્કૂલ ગુજરાતમાં છે ?
- ડૉનેશનના ઝનૂનો ચઢાવતી સ્કૂલો વિશે પૂછો તો કંઇ જવાબ પણ આપી શકું.
(દ્રષ્ટિ ઢેબર, જામનગર)

* સવાલ ગુજરાતીમાં પૂછવાનું કહો છો, પણ ઈ-મૅઇલ આઈડી ઈંગ્લિશમાં છે... કોઇ કારણ ?
- યૉર ઈંગ્લિશ નૉલેજ વિશે યૂ નો.. મને કોઇ નૉલેજ નથી.
(કિશોર થાનકી, પોરબંદર)

* તમે જવાબો આપવાની શરૂઆત ક્યારે કરી હતી ?
- સાચા જ જવાબો વિશે પૂછતા હો, તો ક્યારે ય નહિ !
(એ.આર. રહેમાન બોગલ, ગોધરા)

* મૅડમ તુસાડ્ઝના મ્યુઝીયમમાં તમારૂં મીણનું પૂતળું ક્યારે ?
- એ લોકો માની ગયેલા... મેં તો ફક્ત પૂતળાને બદલે એટલા ખર્ચાની રકમ મને ચૂકવવાની રીક્વૅસ્ટ કરી હતી.
(નિર્મલ રાઠોડ, જામનગર)

* ચલણી નૉટો ઉપર ગાંધીજીની જેમ ડૉ. કલામ પણ હોવા જોઇએ કે નહિ ?
- અર્થાત્, તમે ડૉ. કલામ વિશે જાણો છો, એટલું ગાંધીજી વિશે જાણતા નથી.
(બ્રિજેશ મંદિરવાલા, સુરત)

* આજે રાત્રે મારા ઘરે પાણી-પુરીની પાર્ટી રાખી છે. આપ ડિમ્પલજીને સાથે લઇને આવશો ?
- ....પણ તમે બધા તો આજુબાજુમાં હશો જ ને ?... શું ફાયદો ?
(નાઝનીન કૌકાવાલા, સુરત)

* તમે શું માનો છો ? બ્રાહ્મણોને આરક્ષણ મળવું જોઇએ કે નહિ ?
- બ્રાહ્મણો પૈસેટકે ઓછા હશે... પણ ભિખારીઓ નથી.
(તરૂલતા આર. બટ્ટ, જૂનાગઢ)

* ફિલ્મોના હીરોલોગને માં કે હાથ કી ખીર અને મૂલી કે પરાઠે જ કેમ ભાવતા હશે ?
- એમની માંને બીજું કાંઇ આવડતું હોય તો ને ? જરા ધ્યાનથી જોજો... આવી માં પરણી ત્યારથી વિધવાઓ હોય છે.
(પુષ્પેન્દ્ર નાણાવટી, જામનગર)

* ભારતને વિકાસશીલમાંથી વિકસિત રાષ્ટ્ર બનાવવું હોય તો શું કરવું જોઇએ ?
- 'શીલ'કાઢી નાંખીને 'ઇત'લગાવી દો.
(મયૂર વાળંદ, ભૂજ-કચ્છ)

* ઈન્ડિયાને સ્કૂલ-કૉલેજોની વધારે જરૂરત છે કે મંદિર-દેરાસરોની ?
- એક સલાહ આપું. ઈન્ડિયામાં રહેવું હોય તો ઈન્ડિયાને પેટ ભરીને દેવી હોય એટલી ગાળો દો... મંદિરો-દેરાસરો વિશે... સૉરી. અરે, જરૂર પડશે તો સ્કૂલ-કૉલેજો તોડીને ત્યાં મંદિર-દેરાસરો બનાવીશું... હંહ !
(કેતન ઠોસાણી, સાવરકુંડલા)

* ગંદા રાજકારણમાં નિર્દોષ પ્રજા બલિનો બકરો બની જાય, તેનું શું ?
- તેનું કાંઇ નહિ.
(મુગ્ધા ઉલ્લાસ વોરા, જૂનાગઢ)

પુરૂષો માટે

$
0
0
મસ્તુભ'ઈ ઉંમરને કારણે નહિ... સખ્ખત 'લાગી હતી', એટલે સીજી રોડ ઉપર આખા ગૂંચળું વળી જઈને-ઢીંચણથી ઢીંચણ અડાડીને ઊભા રહી ગયા હતા. આ 'લાગી'એટલે કોઈ રામ ભજનની રટણ-બટણ નહોતી લાગી... કોઈને કહેવાય નહિ, પણ પૂછી જોવાય એવી 'લાગી'હતી. આમાં હરિભક્તોનું કામ નહિ. આખા સીજી રોડ ઉપર એમને ક્યાંય શૌચાલય દેખાતું નહોતું. એમણે રાહુલ ગાંધીના સૌજન્યથી, એવું જરૂર સાંભળ્યું હતું કે, 'જહાં સોચ, વહાં શૌચાલય', પણ અત્યાર સુધી એ માનતા નહોતા. સોચ એટલે કે, વિચારવાને 'પુરૂષો માટે'સાથે શું સંબંધ ? અત્યારે એ સોચનો સઘળો હિસાબ-કિતાબ નજર સામે આવી ગયો હતો. પરમેશ્વરને પ્રાર્થના એટલી કે, એ વિચાર નજરની સામે રહે ત્યાં સુધી જ સારૂં છે. નજરમાંથી ઉતરીને હેઠે ગયો તો આખા સીજી રોડ ઉપર બૂમાબૂમ થઈ જશે. મસ્તુભ'ઈને 'સોચ'તો બેનમૂન આવી ગઈ હતી, પણ શૌચાલય આવતું નહોતું. 'સ'અને 'શ'વચ્ચેનો ફરક તો પોણા ગુજરાતને આવડતો નથી. રાહુલજીનો કોઈ વાંક નથી.

ગાડી તો ક્યાંય પાર્ક કરી હતી ને મોબાઈલનું ચાર્જર ખરીદવાનું હતું, એટલે ચાલતા નીકળવું પડે. ઈવન, ગાડીમાંથી ઉતર્યા ત્યારે મામલો આટલો હદ બહાર-કાબુ બહાર નહોતો. નહિ તો, ત્યાં જ કોઈ વ્યવસ્થા થઈ જાત. જોવાની વેદના એ છે કે, આખા સીજી રોડ ઉપર કોઈ ગપોલી કે ખૂણોખાંચો ય નહતો આવતો, જ્યાં જઈને મુખ પર સ્મિત સાથે દિવ્ય સંતોષનો આનંદ પ્રાપ્ત કરી શકાય. માંડ કોઈ ખૂણોખાંચરો આવતો હોય, ત્યાં પાણી-પુરીવાળા ઊભા હોય, ને ત્યાં તમે જાણો જ છો કે, ગુજરાતી મહિલાઓને પુરી નાની દેખાય ને ફરિયાદ કરે, પણ બાજુમાં પબ્લિક-ટોયલેટ હોય તો કોઈ વાંધો નહિ... મસાલા-પુરી તો ખાસ લેવાની !

રામ જાણે ગુજરાતમાં કાકાઓએ તો સમાજનું શું બગાડી નાંખ્યું છે કે, અમથા ય ભીંત પાસે ઊભા હોઈએ તો ય કોક બૂમ પાડે, ''એ કાકાઆઆઆ... અહીંયા નહિ.''

મનુષ્ય જીવનમાં કેટલીક સમસ્યાઓ ભલે દિવસમાં ૪-૫ વાર આવતી હોય... કોઈને દસ-બાર વારે ય હોય, પણ આ સમસ્યાઓ પહેલેથી જાણ કરતી નથી પણ છેલ્લી ઘડીએ આપણને સીધા કરી નાંખે છે... સોરી, વાંકા કરી નાંખે છે. રણમાં ભૂલા પડેલા આરબને આખા જીવનકાળ દરમ્યાન આવી-સીજી રોડ સરીખી સમસ્યાઓ આવતી નથી... ત્યાં કશું ન હોવા છતાં, 'સારા જહાં હમારા'ને ધોરણે મન ફાવે ત્યાં ભૂમિપૂજન કરી શકાય. બહુ બહુ તો ઊંટ પાસે સારી છાપ ન પડે, પણ એમ તો ઊંટો ય ક્યાં કદી આપણી ઉપર સારી છાપો પાડવા આવ્યા છે ? એ લોકો ય કાંઈ, આપણે જરા આઘા ગયા હોઈએ ત્યારે જ પતાવતા નથી હોતા. ધ્યાન ન રાખીએ તો આપણી ઉપરે ય પતાવે. આ તો એક વાત થાય છે.

મસ્તુભ'ઈ સીજી રોડ પરનું પાટીયે-પાટીયું વાંચતા હતા કે ક્યાંય 'પુરૂષો માટે'લખ્યું છે ? એક જગ્યાએ લખ્યું હતું, 'પુરૂષો માટે... 'મરણજીત'ના ગંજી-બનિયાન આજે જ ખરીદો.'

તારી ભલી થાય ચમના. પ્રવર્તમાન હાલતમાં તો સીજી રોડ ઉપર શૂટ પહેરીને નીકળ્યા હો, એમાં ય ભરાઈ જવાય. અને ગામમાં છાપ અને મરણજીતનો માલ ગમે તેટલા સારા, મજબુત અને ટકાઉ હોય... એટલો જ માલ પહેરીને કાંઈ સીજી રોડ ઉપર થોડું નીકળાય છે ? વળી, આવા મામલાઓમાં કાયદો તો તમે સૂટ પહેર્યો હોય કે ગંજી-બનિયાન, સરખો જ લાગુ પડે છે. વાચકો, કોઈ મને ટેકો આપો... મારી વાત ઢીલી પડી રહી છે ! યસ, વડા પ્રધાનશ્રીના 'સ્વચ્છતા અભિયાન'ના પોસ્ટરો ઉપર એમની નજર ચોક્કસ પડી, પણ સગવડ તો એ પોસ્ટરની નીચે ય કશી કરવામાં આવી નહોતી. મસ્તુભ'ઈ એવા ખીજાયા કે, આવતી ચૂંટણીમાં મતદાન-કેન્દ્ર પબ્લિક-ટોયલેટોમાં રાખશો તો જ વોટ આપવા જઈશ... સાલું, જે આપવું હોય, એ આપતા તો અવાય !

આમ ટટ્ટાર ઊભા રાખો તો મસ્તુભ'ઈની હાઇટ ૫'-૭''જેટલી થાય, પણ ન રહેવાય, ન સહેવાયવાળી આ દશામાં એમના આખા બોડીની હાઈટ દોઢેક ફૂટની થઈ ગઈ હતી, એટલી હદે એ વાંકા વળી જતા હતા. એ બોલી શકતા નહોતા. વેદના પહેલા તો કેવળ એમના ચેહરા સુધી દેખાતી હતી... હવે 'જાયેં તો જાયેં કહાં, સમઝેગા કૌન યહાં, દર્દભરે દિલ કી ઝૂબાં... હોઓઓઓ', એ મનમાં કાયમ રમતું ગીત હોવા છતાં, એનો એક અર્થ આવો ય થશે, એ કદી ય વિચાર્યું નહોતું.

વાતે ય સાચી હતી. આવી વેદના સમઝે ય કોણ ? સમઝે તો ય, આમાં મદદ કેટલી કરી શકે ? મસ્તુભ'ઈએ ગળામાંથી માંડમાંડ અવાજ કાઢીને, ખૂબ ટેન્શનમાં રસ્તો ક્રોસ કરવા જતા એક ભ'ઈને રોકીને પૂછ્યું, ''એક્સક્યૂઝ મી... અહીં ક્યાંય પબ્લિક-ટોયલેટ જેવું ખરૂં ?''

''અરે બાપા... હું ય અડધી કલાકથી એ જ ગોતી રહ્યો છું.''આટલું તો એ છ તબક્કે બોલ્યો. આખા સીજી રોડ ઉપર એક માત્ર મસ્તુભ'ઈ એની વેદના સમજી શકતા હતા, પણ મદદ કરી શકે એમ નહોતા. મનુષ્ય જીવનની આ એક જ સમસ્યા એવી છે, જેમાં 'વિના સહકાર, નહિ ઉદ્ધાર'વાળો આદર્શ ન ચાલે. આમાં તો પેલો, 'કાલ કરે સો આજ કર, આજ કરે સો અબ...'ના નિયમોને આધિન બધું અબઘડી જ પતાવવું પડે. સુઉં કિયો છો ?

માઉન્ટ એવરેસ્ટની ટોચ કે ચીનની દિવાલ પર એરો બતાવીને 'ટોઈલેટ'લખ્યું હોય, એમ એક ઝાડની છાતીમાં ખિલ્લી મારેલું પતરાનું પાટીયું વાંચીને મસ્તુભ'ઈની આંખોમાં હર્ષના આંસુ આવી ગયા, એ તાબડતોબ પાછા ખેંચી લીધા... અત્યારે આંખમાંથી પાણી વહેવડાવવાનો શો ફાયદો ? પ્રોબ્લેમ એટલો હતો કે, કોક અવળચંડાએ 'એરો'આકાશની દિશામાં કરી નાંખ્યો હતો. છતાં, 'પૂછતો નર પંડિત થાય', એ ધોરણે એ પાટીયાં નીચે ઊભેલા ચનાજોર ગરમવાળાને મસ્તુભ'ઈએ પૂછી જોયું, ''ભૈયાજી, યે તીર-કામઠાં ઉપર કી તરફ કિસને મારા હૈ ? મુઝે ટોયલેટ જાના હૈ...''
''વો મૈને હી મારા હૈ... જીતને લોગ મેરે પાસ ચના ખાને નહિ આતે, ઉતને ટોયલેટ કા પૂછને આતે હૈં... જાઓ ઉપર... જાના હો તો !''

હવે હદ થઈ રહી હતી. છેલ્લો સહારો ય ગયો. મસ્તુભ'ઈએ હિમ્મત કરીને એક શોપમાં ઘુસી જઈ, તદ્દન નવરા બેઠેલા માણસને પૂછ્યું, ''ભાઈ સા'બ... મને સખ્ખત લાગી છે... આટલામાં ક્યાંક... ?''

''એ ઘનશ્યામ... કાકા માટે રીક્ષા ઊભી રાખ તો...''

''એ ભ'ઈ, મેં ક્યાંય જવા માટે પૂછ્યું નથી... મને તો...''

''હા કાકા... હું ય તમને ટોયલેટનો જ રસ્તો કરી આપું છું. જુઓ. અહીંથી રીક્ષાવાળાને તમારે કહેવાનું, ''રેલ્વે સ્ટેશન લઈ લે... ત્યાં એક નંબરના પ્લેટફોર્મ ઉપર જે ટ્રેન ઊભી હોય એના ડબ્બામાં... અત્યારે જ ઉપડો.... ના સોરી, ગુજરાત મેલ તો રાત્રે...''

મસ્તુભ'ઈ પૂરો જવાબ સાંભળ્યા વિના નીકળી ગયા. એમને આ જગત ઉપરથી શ્રધ્ધા ઉઠી ગઈ. પણ અત્યારે શ્રધ્ધા ઉઠાડવાનો સમય નહતો. ચાલતા ચાલતા બે પગ વધુ ને વધુ સંકોચાતા ગયા. હવેનું એમનું ચાલવું, એ ચાલવું ન કહેવાય... એ દયાજનક અવસ્થામાં બાજુમાં જે ભીત મળી, એના ઉપર એક ઊંચો હાથ મૂકીને એના ટેકા ઉપર માથું ઢાળીને આંખો બંધ કરીને લાચારીમાં કેટલીક ક્ષણો ઊભા રહ્યા. ૪-૫ સેકન્ડે ભાનમાં આવ્યા ને અજાણતામાં એમની નજર એ હાથવાળી ભીંત ઉપર પડી, ત્યાં 'પબ્લિક-ટોયલેટ'નું આકર્ષક અને મનમોહક પાટીયું મારેલું હતું. કેટલાક વાચકો મારા આ બન્ને શબ્દોનો વિરોધ કરશે કે, આવા પાટીયાં માટે આવા ઊંચા વિશેષણો વાપરવાની ક્યાં જરૂર હતી ? આ શબ્દો તો અમે અમારી વાઈફો માટે વાપરીએ છીએ.મારો બચાવ એટલો જ કે, ઈશ્વર ન કરે ને તમે કોક'દિ મસ્તુભ'ઈ જેવી મુશ્કેલીમાં આવી પડો.

મસ્તુભ'ઈ મસ્તીમાં આવી ગયા. જગતમાં ઈશ્વર જેવું કાંઈ છે ખરૂં, એવું એમને પહેલીવાર સાચ્ચે જ લાગ્યું. આખો સીજી રોડ એમને ટોયલેટોથી હર્યોભર્યો લાગવા માંડયો. જ્યાં દ્રષ્ટિ પડે, ત્યાં ટોયલેટ દેખાવા માંડયું. ઉમંગ મ્હાતો નહતો. કાચી સેકન્ડમાં તો મસ્તુભ'ઈ મંઝિલે પહોંચી ગયા. મુખ પર મંદ મંદ મુસ્કાન સાથે આંખો બંધ કરીને તેઓ કોઈ ઉપાસના કરતા હોય, એવા છુટયા. એમણે જીવનમાં કંઈક પામ્યાનો આનંદ અનુભવ્યો, છેલ્લે જ્યારે 'હાઆઆઆ... શ'બોલાયું. ફરક એટલો હતો કે ટોયલેટ તો આગળના દરવાજે હતું... આ તો કોઈ દુકાનદાર ઘડી બે ઘડી હળવો થવા ટોયલેટ ગયો હશે ને દુકાન ખાલી પડી હતી અને મસ્તુભ'ઈ બસ... ઉતાવળવાળી ઈમર્જન્સીમાં એક દરવાજો વહેલો ચૂકી ગયા !

સિક્સર
- દિલ્હીમાં વાહનોની એકી-બેકી કરાવવાનો કોઈ ફાયદો ?
-... થાય કે ન થાય... પ્રદુષણ દૂર કરવાનો કમ-સે-કમ કોઈ પ્રયત્ન તો થયો !

'વિદ્યા' (’૪૮)

$
0
0
દેવ આનંદે શૂટિંગમાં સુરૈયાને નદીમાં ડૂબતી બચાવી, એમાં...

બહે ના કભી નૈન સે નીર,
ઊઠી હો ચાહે દિલ મેં પીર... 

ફિલ્મ : 'વિદ્યા' (’૪૮)
નિર્માતા : પ્રતાપ રાણા
દિગ્દર્શક : ગીરિશ ત્રિવેદી
સંગીત : એસ.ડી. બર્મન
ગીતો : બોક્સ મુજબ
રનિંગ ટાઈમ : ૧૪-રીલ્સ
થીયેટર : લાઈટ હાઉસ (અમદાવાદ)
કલાકારા : દેવ આનંદ, સુરૈયા, મદન પુરી, અમીરબાઈ કર્ણાટકી, માયા બેનર્જી, ગુલામ મુહમ્મદ, મુન્શી ખંજર, યશોદાનંદન જોષી, બલદેવ, એસ.પી. મહેન્દ્ર, વાસકર બેબી રંભા. 



ગીતો 
૧. પ્યાર બનકે મુઝપે કોઈ છા ગયા રે, છા ગયા.... લલિતા દેઉલકર
૨. મેરી મુનિયા કી અખીયન મેં તુ આ જા.... અમીરબાઈ કર્ણાટકી
૩. લાઈ ખુશી કી દુનિયા, હંસતી હુઈ જવાની.... સુરૈયા-મૂકેશ
૪. ઝૂમ રહી ઝૂમ રહી ખુશીયોં કી નાંવ આજ ઝૂમ રહી.... સુરૈયા
૫. ઓ ક્રિષ્ણકન્હાઈ, આશાઓં કી દુનિયા મેં.... અમીરબાઈ કર્ણાટકી
૬. કિસે માલૂમ થા દો દિન મેં સાવન બીત જાયેગા.... સુરૈયા
૭. જીવન જ્યોતિ બુઝતી જાયે, તુઝ બીન.... અમીરબાઈ કર્ણાટકી
૮. બહે ના કભી નૈન સે નીર, ઉઠી હો ચાહે દિલ મેં પીર.... મૂકેશ
૯. કિનારે કિનારે ચલે જાયેંગે, જીવન કી નૈયા કો ખેતે.... સુરૈયા
૧૦. ભગવન તેરે સંસાર કે હૈં ખેલ નિરાલે.... અમીરબાઈ કર્ણાટકી
ગીત નં. ૧ રાજા મહેંદી અલીખાન, ૨, ૪, ૭, ૮, ૯ યશોદાનંદ જોશી,
૩, ૫, ૧૦ અંજૂમ પિલીભીતી, ૬ શાંતિસ્વરૂપ 'મધુકર'

આ ફિલ્મ બનાવી હતી ફિલ્મ 'રજનીગંધા'વાળી વિદ્યા સિન્હાના પપ્પા રાણા પ્રતાપસિંહે - એ બે વર્ષની હતી ત્યારે. માટે ફિલ્મનું નામ 'વિદ્યા'રાખ્યું. તત્સમયના સુવિખ્યાત દિગ્દર્શક મોહન સિન્હાના આ રાણા પ્રતાપ જમાઈ થાય.

પણ દીકરી ઉપર વહાલ ઉભરાઈ આવવાને કારણે જ, આ ફિલ્મનું નામ 'વિદ્યા'રાખી દેવામાં આવ્યું નથી. પૂરી ફિલ્મમાં વિદ્યા એટલે કે, કેળવણી મુખ્ય વિષય રહી છે. સ્વાભાવિક છે, હીરોઈન સુરૈયાનું નામ પણ ફિલ્મમાં 'વિદ્યા'રાખવામાં આવ્યું હોય.

દેવ આનંદ-સુરૈયાનું બહુ ગાજેલું પ્રેમપ્રકરણ તો ગામ આખું જાણે છે, પણ એની શરૂઆત આ ફિલ્મના એક ગીત, 'કિનારે કિનારે ચલે જાયેંગે...'ના નદી-બોટના શૂટિંગમાં થઈ હતી. બરોબર દસેક વર્ષ પછી બીજા એક હિંદુ હીરો-સુનિલ દત્તે મુસલમાન હીરોઈન નરગીસને શૂટિંગ દરમ્યાન આગની લપેટોમાંથી બચાવી લીધી હતી. અહીં પણ હિંદુ આ ગીતના શૂટિંગ વખતે બોટ પલટી ખાઈ જતા ડૂબતી મુસલમાન સુરૈયાને દેવ આનંદે નદીમાં ઝંપલાવીને જાનફેસાની બતાવી હતી. અલબત્ત, સુનિલને એનું ફળ મળ્યું... દેવ-સુરૈયા બસ કોઈ ૫-૬ ફિલ્મો કર્યા પછી હાથ ઘસતા રહી ગયા.

ઈન ફેક્ટ, સુરૈયાએ પોતે આપેલા ઈન્ટરવ્યૂ મુજબ દિલીપ કુમાર, નૌશાદ, મેહબૂબ ખાન, કે. આસિફ, અબ્દુલ રશિદ કારદાર અને અન્ય સુરૈયાની નાની બાદશાહ બેગમને ઉશ્કેરી આવ્યા હતા કે, જો હિંદુ છોકરો મુસલમાનને પરણશે, તો દેશમાં કોમી તોફાનો ફાટી નીકળશે... કિસ્સા ખતમ !

આ એ જમાનાની ફિલ્મ હતી, જ્યાં ફિલ્માંકન કે સંગીત... એકે ય ક્ષેત્રે ટેકનોલોજીનો વિકાસ થયો નહોતો. દાખલા તરીકે, બ્લેક-એન્ડ-વ્હાઈટ ફિલ્મોમાં આઉટડોર શૂટિંગ વખતે સૂર્યનો પ્રકાશ અડધા ચેહરાને ચમકાવી અડધાને ઢાંકી ન દે, એટલા માટે ચાંદીના વરખ જેવા મોટા કાર્ડ-બોર્ડ્સનું રીફ્લેક્શન એમની ઉપર ફેંકી પેલો છાંયડો બેલેન્સ કરી શકાતો હતો. આજે તો, જે ગીત મુહમ્મદ રફીએ ગાયું હતું, તે જ ગીત સૂરની કોઈ પણ ભૂલ વિના આલીયો-માલીયો ય કમ્પ્યૂટરની ટેકનોલોજીને કારણે ગાઈ જ શકો. ખુદ તમે આઘાતમાંથી બહાર આવી ન શકો કે, 'ના હોય... હું આટલું સૂરિલું ગાઉં છું...?'

એટલે જ, ૧૯૪૮-માં ઉતરેલી આ ફિલ્મમાં આર્ટ-ડાયરેક્ટર જેવું તો કંઈ હોય નહિ, એટલે ફિલ્મના ઈન્ડોર શૂટિંગમાં બંગલાની દિવાલો પૂંઠા કે કાપડની બનેલી છે, એ તમે ય પકડી પાડી શકો. આર્ટ-ડાયરેક્ટરનું કામ કેવળ સ્ટુડિયોમાં જરૂરત મુજબ, ડ્રૉઈંગ-રૂમ કે મંદિરના સેટ્સ બનાવવાનું જ નથી. કલાકારોના મેક-અપથી માંડીને એમના કોસ્ચ્યુમ્સ ઉપર પણ પહેલી પસંદગી એની હોય છે. હિંદી ફિલ્મોમાં સાઉથની બનેલી ફિલ્મ 'ચંદ્રલેખા'માં ભવ્યાતિભવ્ય સેટ્સ જોવા મળ્યા હતા. જેમાં વિશાળ કદના નગારાઓમાંથી નૃત્યાંગનાઓ બહાર નીકળતી જાય અને મહેલના પટાંગણનો વિરાટ માહૌલ નજરે જોવા મળે. એ પછી 'મુગલ-એ-આઝમ'માં આવો નજારો જોવા મળ્યો, પણ આજ સુધી બનેલી ભારતની કોઈ પણ ફિલ્મના સેટ્સ હજી હમણાં જ આવીને ચત્તાપાટ પછડાઈ ગયેલી સાઉથની જ ફિલ્મ 'બાહુબલિ'જેવા સેટ્સ તો હોલીવુડની ફિલ્મો 'બેનહર'કે 'ધી ટેન કમાન્ડમેન્ટ્સ'માં ય માંડ જોવા મળે. આ ફિલ્મના બીજા ભાગનું ટ્રેલર તમે યૂ-ટયુબ પર જોઈ શકો છો.

યૂ-ટયુબ પર તો આખેઆખી આ ફિલ્મ 'વિદ્યા'ય જોઈ શકો છો. એવી કંટાળાજનકે ય નથી કે બહુ રૂપાળી ય નથી. તેમ છતાં, એ સમયમાં ઉતરતી ફિલ્મોની સરખામણીમાં 'વિદ્યા'જોવી ગમે એવી છે... ખાસ તો, એ વખતે હજી માંડ ૨૫-વર્ષના રૂપાળા અને ડીસન્ટ લાગતા દેવ આનંદને બસ, જોયે જ રાખો એવો મુલાયમ હતો. હજી પેલી ડોકી હલાવી-આંખો ઝીણી કરીને ચાલવા-ફાલવાની મેનરિઝમ્સ આવી નહોતી, એટલે એક 'એક્ટર'તરીકે ય દેવ પ્રભાવશાળી હતો. અવાજ તો મીઠો જન્મથી જ હતો, પણ એની '૭૦ની સાલ પછીની ફિલ્મો જોનારાઓના માનવામાં નહિ આવે કે, દેવ આનંદના મૂળ વાળ તો વાંકડીયા (કર્લી) હતા. બસ, 'ગાઈડ'માં સાધુનો વેષ ધારણ કર્યા પછી એની હેર-સ્ટાઈલ એકાએક બદલાઈ ગઈ ને આપણને વધુ હેન્ડસમ દેવ જોવા મળ્યો. કમનસીબે, એ નાર્સિસિસ્ટ હોવો જોઈએ (એટલે કે, પોતાના જ પ્રેમમાં પડી ગયેલો), પરિણામે જેમ જેમ એને લોકપ્રિયતા મળતી ગઈ, એમ એ વધુ બેવકૂફીભર્યા ચાળા કરવા માંડયો. છેલ્લે છેલ્લે તો માની ન શકાય એવી તમામ ફિલ્મોમાં એણે એવો દાટ વાળ્યો હતો કે, ખુદ એના 'હાય, મર જાઉં'ચાહકો ય નિરાશ થયે જતા હતા. પહેલાનો દેવ આનંદ એણે પોતે ફરી એક વાર જોયો હોત, તો ખબર પડત કે, હિંદી ફિલ્મોના અભણ પ્રેક્ષકોને ય ફિલ્મમાં વાર્તા, અભિનય અને બીજું બધું પ્રમાણસર જોઈએ છે... એકલો ચેહરો જોયે રાખવાના પૈસા તો એના ચાહકોને ય મોંઘા પડે.

આવું અદ્દલોદલ, રાજેન્દ્ર કુમારના કિસ્સામાં થયેલું. '૬૦ના દશકમાં એનો કોઈ સાની નહતો. નિર્માતા-દિગ્દર્શકો કે હીરોઈનોથી માંડીને સંગીતકારો એના રીતસરના ગુલામ બનીને રહેતા. એક પછી એક કોઈ ૧૫-સિલ્વર જ્યુબિલી ફિલ્મો આપવાને કારણે એણે રાજ-દિલીપ-દેવને તો ક્યાંય પાછળ રાખી દીધા હતા. બસ, એ ભૂલી ગયો કે, લોકો એના ધીરગંભીર સ્વરૂપને વધુ ચાહે છે - દિલ એક મંદિર કે મેરે મેહબૂબ બ્રાન્ડના રાજેન્દ્ર કુમારને ! એ અભિમાનમાં ય ખૂબ આવી ગયો હતો ને ખુલ્લેઆમ કહી દેતો, ''આપ યે સબ સમ્હાલિયે... બાકી તો મેરા સ્ટાર-સ્ટેટસ કામ કર જાયેગા.''કોણ જાણે શમ્મી કપૂર પાસેથી એ શું શીખી લાવ્યો કે, પાછળની બધી ફિલ્મોમાં એણે ય વાંદરાવેડા શરૂ કર્યા. 'ગંવાર', 'આપ આયે બહાર આઈ'કે 'શતરંજ'માં તો એ પાછો કાંઈ નહિ ને જાસૂસ બનીને આવ્યો. લોકોએ એવો ધોઈ નાંખ્યો કે, એ બુરી રીતે નિષ્ફળ ગયો. સુરૈયા-દેવ આનંદની જોડી લોકોએ રાજ-નરગીસની જોડી જેવી દમદાર નહોતી લાગી. મોટા ભાગની ફ્લોપ ફિલ્મો હતી. ફિલ્મ 'વિદ્યા'ય બાકાત નહોતી. કદાચ એક મોટી ભૂલ એ પણ થઈ હતી કે, ફિલ્મમાં દેવ-સુરૈયા સાથે ત્રીજો કે ત્રીજી કોઈ હિટ પર્સનાલિટી નહોતી. બાકીના મુન્શી ખંજર અને ગુલામ મુહમ્મદ (એક્ટર) જેવા સામાન્ય કલાકારો હતા. અમીરબાઈ કર્ણાટકીની એક તો ઉંમર થઈ ગઈ હતી ને એમાં ય અમથો ય એનો કોઈ મોટો ચાહકવર્ગ હતો ય નહિ.

એક અપવાદ સંગીતકાર સચિનદેવ બર્મન પૂરતો હતો... (બંગાળી મૂળ ઉચ્ચાર મુજબ, 'કુમાર શોચિનદેબો વર્મણ') ગીતો મસ્તમધુરા હતા અને અનલાઈક બર્મન દા, તમામ ગીતો સિમ્પલ ધૂનો પર - ઓછામાં ઓછા વાજીંત્રો સાથે બનાવાયા હતા. અમુક ગીતોમાં તો એકલી વોયલિનથી જ કામ ચલાવ્યું છે. ગાયક મૂકેશને તેઓ ભાગ્યે જ પસંદ કરતા, છતાં અહીં એક સોલો અને એક યુગલ-એમ બે ગીતો મૂકેશને કારણે વધુ ઉપડયા છે. મારે રોવા-બોવાનું કોઈ કારણ ન હોય, છતાં ઘણી વાર હું એકલો પડું, ત્યારે મૂકેશનું આ ફિલ્મનું, 'બહે ના કભી નૈન સે નીર, ઉઠી હો ચાહે દિલ મેં પીર...'ગાયે રાખું. હજી સુધી તો કોઈએ કીધું નથી કે, હું સારૂં ગાઉં છું, એટલે હું માથે ય પડતો નથી. નવાઈની વાત એ છે કે, 'ઝૂમ રહી ઝૂમ રહી, ખુશીયોં કી નાંવ આજ ઝૂમ રહી'એ સુરૈયાના પાર્ટી-ગીતમાં દેવ આનંદ પિયાનો વગાડવા બેઠો છે, પણ આખા ગીતમાં એકે ય ઠેકાણે પિયાનોનો 'પિ'ય સંભળાતો નથી. એ જ રીતે, અમીરબાઈના ભજન, 'ઓ ક્રિશ્ણ કન્હાઈ...'માં નૂરજહાંના 'ક્યા મિલ ગયા ભગવાન તુઝે દિલ કો દુઃખા કે, અરમાનોં કી નગરી મેં મેરી આગ લગા કે'ગીતની સીધી છાંટ વર્તાય છે.

ફિલ્મની વાર્તા આવી છે :
ચમારનું કામ કરી વટેમાર્ગુઓના જૂતા સાંધી આપતા બાપ-બેટાને વારેવારે 'ચમાર'હોવાના તાના સાંભળવા પડે છે. એ દીકરા (દેવ આનંદ)ની સાથે સ્કૂલમાં ભણતી સુરૈયા સાથે નાનપણની દોસ્તી મોટા થતા પ્રેમમાં ફેરવાઈ જાય છે, જે સુરૈયાના બાપને ગમતું નથી, પણ એથી ય વધુ જલી જાય છે મદન પુરી, જે દેવનો નાનપણનો દોસ્ત પણ છે. એ સુરૈયાના બાપના કાન ભંભેરણા કરવા ઉપરાંત પોતાની 'ચાલુ'ફ્રેન્ડ (માયા બેનર્જી)ને દેવ આનંદને પ્રેમજાળમાં ફસાવવાનું કામ સોંપે છે. આ બાજુ, મદન પુરી સુરૈયાના દારૂડીયા અને વેશ્યાગમન કરતા રહેતા બાપને ઉશ્કેરીને પોતાના લગ્ન સુરૈયા સાથે ગોઠવીને બધી મિલ્કત હડપ કરી લેવાનો કારસો રચે છે. દેવને એની શાળાના સંચાલક કોંગોમાં માયા બેનર્જી સાથે એક મહિના માટે મોકલે છે ને આ બાજુ સુરૈયાની તબિયત દેવના વિયોગમાં લથડતી જાય છે. આ બાજુ, દેવને પોતાની પ્રેમજાળમાં ફસાવવા માયા પૂરતી મહેનત કરે છે, પણ દેવ એને બહેન બનાવી દે છે ને પેલી બની પણ જાય છે. સુરૈયાની તબિયત ગંભીર બનતા દેવ તાબડતોબ પાછો આવે છે અને મદન પુરીનો ભાંડો ફૂટી જતાં બન્નેના પ્રેમને મંજૂરી મળી જાય છે.

બ્લેક-એન્ડ-વ્હાઈટ જમાનાની મોટા ભાગની ફિલ્મો બકવાસ હોવાનું એક કારણ મને એ દેખાય છે કે, એ દિવસોમાં હીરો-હીરોઈનો અને ખાસ તો, સંગીતકારોના નામ ઉપર ફિલ્મો બનતી. સહુ જાણતા હતા કે, લોકો સારા ગીતો સાંભળવા તો આવવાના જ છે, પરિણામે ફિલ્મની વાર્તા ઉપર કદી ધ્યાન ન અપાયું. હિંદી ફિલ્મો બ્રાન્ડ બની ગઈ હતી. શરૂઆતમાં હીરો-હીરોઈનની છેડછાડ, થોડી કોમેડી (!), પછી વિલનનું આગમન, છેલ્લે થોડું ઢિશુમ-ઢિશુમ અને છેલ્લે વાર્તાનો સુખદ અંત. મોટા ભાગની ફિલ્મો આ જ વર્તુળમાં ફરે રાખતી, પરિણામે સારા સાહિત્યકારો અને નવલકથા લખનારાઓ દેશભરમાં હોવા છતાં એમને કોઈ અડતું નહોતું. હજી કાંઈ બાકી રહી જતું હોય તેમ ચાલુ ફિલ્મે હીરો મન ફાવે એવા ફેરફારો વાર્તામાં કરાવી શકે. એ દ્રષ્ટિએ હાલમાં તો ઘણી સારી ફિલ્મો બને છે... બધી નહિ, પણ તમને ગમી હોય, એનો દાખલો તમે જ આપો ને ! 

ઍનકાઉન્ટર : 03-01-2016

$
0
0
* ૧૦૦-જોકર મરે ત્યારે એક હાસ્યકલાકાર પેદા થાય, સાચું ?
- એ ધોરણે મારે તો હજી પેદા થવાનું જ બાકી છે.

* પટેલોને અનામત અંગે આપનો અભિપ્રાય શું છે ?
- આપી દો ને, ભ'ઈ ! 'નગરશેઠનો વંડો, જે આવે એ મંડો.'
(પાર્થ દેલવાડીયા, સુરત) અને (કૅપ્ટન પી.કે.સી. પાંડે, વડોદરા)

* કસાબના મૌત પાછળ સરકારે કરોડો રૂપિયા ખર્ચ્યા...હવે ?
- એમ તો સલમાનને બચાવવા ય સરકારે કાંઇ પૈસા સામે જોયું નથી.
(મધુકર મહેતા, વિસનગર)

* પૃથ્વીરાજ ચૌહાણે શાહબુદ્દીન ઘોરીને ૧૭-યુદ્ધોમાં હરાવવા છતાં જીવતો જવા દીધો હતો, પણ ૧૮-મી વખત ઘોરી જીત્યો, તો પૃથ્વીરાજની આંખો ફોડી નાંખી.
- ભૂલ પૃથ્વીરાજની કહેવાય. ભગવદ-ગીતામાં શ્રીકૃષ્ણે અર્જુનને કહ્યું હતું, 'યુદ્ધના મેદાનમાં તારૂં કર્તવ્ય છે, દુશ્મનનો સંહાર કરવો.'આમાં તો ગીતા પૃથ્વીરાજ નહિ, ઘોરી વાંચીને આવ્યો હશે, એવું લાગે છે.
(સાધના નાણાવટી, જામનગર)

* પહેલા જૈનો, હવે પટેલો....! શું અનામત માંગવાનો વારો બ્રાહ્મણોનો છે ?
- પુરાણકાળમાં બ્રાહ્મણોને યાચક કહેવાતા...જુઓ હવે....યાચકો બદલાયા છે !
(જીતેન્દ્ર હમીરાણી, વડોદરા)

* ધરતી આપણી માતા કહેવાય, છતાં લોકો એની ઉપર પાન-ગુટખાની પિચકારીઓ કેમ મારે છે ?
- એ જ ધરતીના અન્ય પુત્રો ઊભા ઊભા જોયે રાખે છે, માટે !
(જયેશ અંતાણી, ભાવનગર)

* દુનિયાભરના લોકો અમેરિકા આવીને અમેરિકાના દેશભક્તો બની જાય છે, પણ ભારતમાં રહેતા ભારતીયોને ભારત માટે કેમ એટલી ભક્તિ નથી ?
- ભારત જેટલી ભક્તિ તો દુનિયાના કોઇ દેશમાં થતી નથી.... ફક્ત પોતાના ધર્મની ભક્તિ !.... દેશ જાય ભાડમાં!!
(ફાલ્ગુન વૈદ્ય, ઇલિનૉય, અમેરિકા)

* શું ટાયગર મેમણને મારવો ન જોઇએ ?
- ભારતમાં 'ટાયગર'બચાવોનું અભિયાન ચાલે છે.
(નીલેશ પટ્ટણી પાટડી)

* નામ માટે કરોડો રૂપિયા ખર્ચીને સન્યાસ લેનારાઓ દેશ માટે કેમ કાંઇ વાપરતા નથી?
- એકાદ વર્ષની જ વાર છે. પૂરા દેશમાં ISIS ફરી વળશે, ત્યારે ધર્મો કોઇ કામમાં નહિ આવે...એક માત્ર ભારત-માતાનો ધર્મ પાળો, તો દુશ્મનને હટાવાશે.
(પિયુષ સોની, અમદાવાદ)

* 'ઍનકાઉન્ટર'માં સવાલોની પસંદગીમાં અનામત-પ્રથા ખરી ?
- 'ઍનકાઉન્ટર'રાજા-બાદશાહોનું નગર છે, ભિખારીઓનું નહિ !
(ચિંતન પી. વ્યાસ, ધોરાજી)

* તમારી દ્રષ્ટિએ તાજમહલ ખરીદાય કે નવો બનાવાય ?
- હપ્તો કેટલાનો આવે છે, એ જોવું પડે.
સાગર એચ. ખેની, સુરત)

* દિવસે દિવસે બગડી રહેલા સમાજને સુધારી કઇ રીતે શકાય ?
- દેશભરમાં તમામ ધર્મો ઉપર આવનારા ફક્ત બે વર્ષ માટે પ્રતિબંધ મૂકી દેવો જોઇએ.
(નિલય શાહ, રાજકોટ)

* સૌરાષ્ટ્ર સૂનું સૂનું લાગે છે...એકાદ દુલા ભાયા કાગ કે મેઘાણીનું ફરી અવતરણ....?
- હાઆઆ...શ ! મારા ગયા પછી કોક મારા માટે ય આવો સવાલ પૂછશે....!!!
(નરેશ સાબલપુરા, સુરત)

* તમને કોઇ હિંદી ફિલ્મમાં કામ કરવાનું મળે તો સ્વીકારો ખરા ?
- હીરો ચારે બાજુ ઢગલે ઢગલે પિટાય છે...આજકાલ ધૂળજીઓ મળતા નથી. હીરો જેટલા પૈસા મળતા હોય તો, ધૂળજી બનવાની અપણી તૈયારી ખરી.
(ભાર્ગવ મોરડીયા, પીટા-બોટાદ)

* હવે નરેન્દ્ર મોદી ય મનમોહનસિંઘ થઇ ગયા છે. સુઉં કિયો છો ?
- બાલ-દાઢીના રંગ પૂરતું બરોબર છે, બાકી મોદી પાઘડી નથી પહેરતા.
(અંજલિ જાની, સિહોર-ભાવનગર)

* માણસોને ઓળખી શકે, એવો કોઇ કૉર્સ ખરો ?
- આનો જવાબ કોઇ જાનવર આપી શકે...મને કેમ પૂછ્યું ?
(અર્છના યાદવ, અમદાવાદ)

* સાંભળ્યું છે કે, તમારી પાસે 'ફેરારી'કાર છે !
- તમારામાં આવું સુંદર સુંદર સાંભળવાનું હોય ?
(રોનક મૅકવાન, ધર્મજ)

* લૅડીઝની કિટ્ટી-પાર્ટી હોય, તો જૅન્ટ્સની ?
- એ કિટ્ટીઓના ખર્ચા લૅડીઝોનો કોણ બાપ આલવાનો છે ?
(દેવાંગ આચાર્ય, અમદાવાદ)

* આટલી શોધો, છતાં માથે વાળ ઊગાડવાની દવા કેમ નહિ ?
- શોધાઇ છે...પણ એ દવા માથે નહિ, કાનમાં વાળ ઊગાડવામાં ફાયદેમંદ જણાઇ છે.
(દર્શન સુતરીયા, ભાવનગર)

* આપણા મંત્રીઓની માનવતા શ્રીમંતોના દુઃખો જોઇને કેમ જાગી ઉઠતી હશે ?
- બધા મંત્રીઓ શ્રીમંત બની શકે છે...બધા શ્રીમંતો મંત્રી બની શકતા નથી...એ લોકો મંત્રીઓને ભાડે રાખે છે.
(પરેશ અંતાણી, રાજકોટ)

* ભગવાને ય વિચારતા હશે ને કે, મેં બનાવેલા માનવીઓ આજે મને બનાવે છે..?
- અરે બૉસ....તમને ખબર નથી. આપણા ભગવાનો ય હજારો વખત આપણને મામુ બનાવે છે.
(વ્રજેશ કે. પટેલ, ગોધરા)

* તમે ચૂંટણીમાં ઊભા રહો, તો પાર્ટીનું ચિહ્ન શું રાખો ?
- બ'ઇની ઝાલર !
(કૃણાલ પંડયા, વડોદરા)

* તમને નથી લાગતું કે, કાશ્મિરમાં પાકિસ્તાનના ઝંડા ફરકાવનારાઓને ફાંસીએ લટકાવી દેવા જોઇએ ?
- એક અગ્રણી કહેતા હતા, ''એક જ વાર મશિનગનથી એ બધાને ઊડાડી મૂકો.... બીજા કલાકથી બધા ઝંડા ફરકતા બંધ થઇ જશે.''
(આર્કેશ જોશી, સાઉદી અરેબીયા)

* પાણી-પુરીની લારીઓ ઉપર છોકરીઓ કેમ ઊમટે છે ?
- કારણ કે, એમાંની એકે ય ને ખબર હોતી નથી કે, પાણી-પુરીનું પાણી જલદ ઍસિડથી બનાવાય છે.
(નયના માંકડ, માધાપર-કચ્છ)

* તમારા સાસુને બચકું ભરી લેવાની વાતથી તમારા વાઇફ નારાજ થતા નથી ?
- આ રણકાર મારા દીકરાની વાઇફે એની સાસુ માટે કર્યો હતો....આપણું નામ નહિ દેવાનું !
(જીતેન્દ્ર કેલા, મોરબી)

* ડિમ્પલના લગ્ન થયા ત્યારે હું નાનો હતો, નહિ તો 'કાકા'રખડી જાત ને ડિમ્પલ આજે સાઉથ કોરિયા રહેતી હોત !
- બાબાભ'ઇ...પહેલાં લાળીયું બાંધતા શીખો....ચડ્ડીની જગ્યાએ ન પહેરાય !
(નરેન્દ્ર મિસ્ત્રી, સૉલ, સાઉથ કોરિયા)

આને થ્રિલર કહેવાય ?

$
0
0
અમદાવાદના ડોમેસ્ટિક એરપોર્ટના લાઉન્જમાં હું બેઠો હતો. અમદાવાદથી મુંબઈનું વિમાન મારે ચલાવવાનું નહોતું, એટલે, મનમાં શાંતિ અને ખિસ્સામાં બોર્ડિંગ-પાસ હતો. ફ્લાઈટમાં કે ઈવન એરપોર્ટ ઉપર સામાન્ય રીતે ખોળામાં કોઈ ઈંગ્લિશ અને બને ત્યાં સુધી બિઝનેસને લગતું મેગેઝીન જોયે રાખવાનું હોય છે. પસાર થનારાઓને લાગવું જોઈએ કે, 'છે કોઈ મોટો માણસ !'અહીં તમે 'જનકલ્યાણ'કે 'અખંડાનંદ'લઈને બેસો, એ સારું ન લાગે. આમ એવી કોઈ ભીડ નહોતી. મારાથી ૬-૭ સીટ છોડીને કોઈ ધોળીયો ય મારી નકલ કરતો હતો... આઈ મીન, એ ય કોઈ બિઝનેસ મેગેઝીન વાંચતો હતો... ફર્ક એટલો હતો કે, એ વાંચતો પણ હતો ! મારી એક્ઝેક્ટ સામે નહિ, પણ થોડે દૂર સામે એના ટેણીયાને બાજુમાં બેસાડીને અમને સંભળાય એમ એક મોટી ઉંમરની ગુજરાતણ વાતો કરતી હતી, ''સિડ... ડોન્ટ યુ એવર ડૂ ઈટ અગેઈન, ઓકે ? સીટ ક્વાયેટ...''દેખાવમાં ખાસ કોઈ ભલીવાર નહતો, એટલે નુકસાનની ગેરન્ટી આપતા મૂડી રોકાણોમાં આપણેને રસ નહિ. આમ આગળ-પાછળ થોડી ઘણી ચહલ-પહલ હતી, ખાસ કરીને કોફી શોપ પર વધુ. વાઈફે ઘેર આવી બનાવી હોય તો કોફી ઢોળી દઈને આખો મગ ચાવી જઈએ, એટલો ગુસ્સો આવે, પણ ગુજરાતીઓની આ જ તો ખૂબી છે. માલ ભંગાર અને જ્યાં બીજાઓ પણ હોય, એવી હોટલમાં પંજાબી-મેક્સિકન કે ચાયનીઝ... જ્યાં પૈસા વધારે આપવાના થતાં હોય, ત્યાં જ જવાનું. કોફીના ભાવમાં અમદાવાદ પાછો આવીને હું સેકન્ડ-હેન્ડ સાયકલ ખરીદી શકું એમ હતું, એટલે કોફો મેં મનમાં પી લીધો...! ગુજરાતીઓ જેટલો પૈસો જ નહિ, દેખાડો કરવાની હોબી પણ અન્યત્ર જોઈ નથી.

ઝડપથી પસાર થઈ ગયેલો એક ૧૨-૧૩ વર્ષનો સામાન્ય છોકરો મારા ખોળામાં એક સફેદ કવર મૂકતા મૂકતા મારી પાછળની દિશામાં હાથ બતાવતો બોલ્યો, ''વો સા'બ ને ભેજા હૈ...''

આટલી ક્ષણોમાં કોઈની પાસે એટલી ક્ષણો ન હોય, જેમાં એ પેલાને પાછો બોલાવે કે કયા સા'બને ભેજા હૈ... કે 'વો સા'બ...'એટલે કયા સા'બ... ! અથવા તો કવર શેનું છે, એ તરત ખોલવાનો સસ્પેન્સ પૂરો કરી શકે. મેં નજરને મિલ્ખાસિંઘ બનાવીને આખા લાઉન્જમાં ભરચક દોડાવી. પેલો છોકરો દેખાયો નહિ. ઝટપટ કવર ખોલ્યું, ''આજે તમારે બચવાનું છે,''એવું કમ્પ્યૂટરના અક્ષરોમાં ગુજરાતીમાં લખ્યું હતું. ગળામાં અધવચ્ચે પહોંચેલો પાણીનો ઘૂંટડો ચામાચીડીયું બની ગયો હોય, એમ હું થીજી ગયો. વગર જ્યોતિષે કોઈ પણ માણસ મને એ વખતે જોઈને કહી શકે કે, 'આ માણસ સોલ્લિડ ગભરાયેલો છે...'હું પત્ર અને કવર બન્ને ઊલટાવી-સૂલટાવીને જોવા માંડયો, એ ભય સાથે કે 'વો સા'બ...'તો મને અત્યારે જોઈ જ રહ્યા છે, પણ ધ્રાસકો એ પડયો કે, 'મારે શું કામ બચવાનું છે, કોનાથી બચવાનું છે, પૈસેટકે બચવાનું છે કે જાનમાલથી કે પછી છેલ્લી સહેલી ધારણા.... 'આ પ્લેન હાઈજેક તો થવાનું નહિ હોય ને ?'

મને તાબડતોબ ભૂતકાળમાં મેં કરેલા પાપો યાદ આવવા માંડયા. પાપો યાદ કરો તો દુશ્મનો યાદ આવે. '૬૪-ની સાલમાં એક ભિખારીને ધક્કો મારી દીધો હતો, પણ એ ભલે પાપ કહેવાતું હોય, પણ એનો બદલો એ ભિખારી એરપોર્ટમાં લેવા આટલા વર્ષે ન આવે. બીજું, મારા ભૂતકાળના લફરાં યાદ કરવા માંડયો. સાલું, એકે યમાં સફળતા મળી હોય તો આજે એનો વર બદલો લેવા આવે. ભવિષ્યમાં આવું કાંઈ ન બને, એ માટે ખાસ તકેદારી રાખીને પ્રેમમાં પડવા માટે જ્યાદાતર હું વિધવાઓ, ત્યક્તાઓ અથવા તો જેનો વર, ભાઈ, ફાધર કે હવે મોટો થઈ ગયેલો છોકરો મને મારવા આવી ન શકે. વિધવાઓના ઉત્કર્ષ માટે મેં ઘણું કામ કર્યું છે, જેની સમાજ કરતા પોલીસે વધુ નોંધ લીધી છે. વિધવાઓના મામલે હું રાજા રામમોહનરાય બની જતો, પણ રાજા પોતે કોઈ વિધવાના પ્રેમમાં નહોતા પડયા. હું નોકરિયાત માણસ ને એમાં ય કદી આંગડીયાની ઓફિસે કામ કર્યું નથી, એટલે મને લૂંટી જવા જેટલા સ્ટુપિડ આ ગુંડા-ભાઈઓ ન હોય ! આટલી લાંબી કારકીર્દી હોવા છાતાં આજ સુધી મેં કોઇને વિધવા બનાવી નથી... આપણો એ સ્વભાવ જ નહીં ! આ તો એક વાત થાય છે. મને કોણ પતાવી દેવા માંગતું હશે ? મારે કોનાથી બચવાનું હશે અને એ ય શેને માટે ? હા, પેલા છોકરાએ બીજાને બદલે કવર મને આપી દીધું હોય એવું બને. મારા ચેહરા ઉપર આશાનું નાનકડું એક કિરણીયું ફૂયટું. પણ તો ય, આ તો જાનમાલનો સવાલ છે... સાલી ધમકી સાચી પડે તો વાઈફના નામ આગળ 'ગંગા સ્વરૂપ'લખાવવું પડે, એ મને ન ગમે. હવે તો ઘરથી ચાર કી.મી. દૂર જ સાબરમતી નદી છે... ગંગા સુધી લાંબા થવાની ક્યાં જરૂર છે ? મારા ગયા પછી વાઈફને 'સાબરમતિ સ્વરૂપ'કહેવડાવવામાં વાંધો શું આવે ?

પણ ગમે તેમ તો ય ગુજરાતી માણસ છું. બ્રાહ્મણ છું, એટલે મેક્સિમમ આ કવર મોકલનારની માં ને... જેવી ૩-૪ ગાળો બોલતા આવડે અને એ ય મનમાં બોલી નાંખી. મારૂં દ્રઢપણે માનવું છે કે, ન્યાય ઘટનાસ્થળે જ મળી જવો જોઈએ. Justice delayed is justice denied. પણ ફફડાટ તો થાય ને ?

હું ધ્રૂજ્યો એટલે પહેલું કામ એરપોર્ટની સીક્યોરિટીને આ પત્ર બતાવવા જવા ગભરાતા ચેહરે ઊભો થયો. ઊભો થતો હતો ત્યાં જ મારા સેલફોનની રિંગ વાગી. કોક બોલ્યું, ''સીક્યોરિટી પાસે જવાનો કોઈ અર્થ નથી. તમે એટલું યાદ રાખો, આજે તમારે બચવાનું છે... હવે તમે કોઈને પણ ફોન કર્યો છે, તો તમે મારા પરફેક્ટ નિશાના ઉપર છો.''

ઓહ માય ગોડ... એ માણસ મને હૂબહૂ જોઈ રહ્યો છે. લાઉન્જમાં તો અનેક મોબાઈલ પર વાતો કરતા હોય. અવાજ પુરુષનો હતો, એટલે મેં ફોન પર મંડેલી સ્ત્રીઓને માફ કરી દઈને બહેનો બનાવી દીધી. પણ બાકીના ય અનેક પુરુષો મોબાઈલ પર મંડેલા હતા. સાલું કોને જઈને પૂછું અને પૂછું તો કોઈ હા પાડવાનું છે કે, 'હા... જા જા... એ ફોન મેં જ કર્યો હતો... બોલ, શું તોડી લઈશ ?'

પહેલેથી જ હું તોડફોડનો માણસ નહિ, એટલે એ મને આવો કાલ્પનિક સવાલ પૂછે, એ પહેલા જ મનમાં મેં જવાબ દઈ દીધો, ''કંઈ નહિ તોડું.''

બોર્ડિંગ-એનાઉન્સમેન્ટ થયું અને સૌથી પહેલો હું પહોંચી ગયો. એ ખાત્રી કરવા કે મારું આકસ્મિક મૃત્યુ અમદાવાદના એરપોર્ટ ઉપર તો નથી જ ! ફ્લાઈટમાં દાખલ થતા જ રૂપાળી એર-હોસ્ટેસે ખૂબ ગમી જાય એવું સ્માઈલ આપી, ''વેલ કમ, સર''કીધું. એ આજે પહેલી વાર મને માં-બહેનની ગાળ જેવું લાગ્યું. નહિ તો હું સ્ત્રી-સશક્તિકરણમાં વિપુલ ફાળો આપવા માંગું છું, પણ એ ત્યારે નહિ.

અંદર આવતા એકએક પેસેન્જરને હું બારીકાઈથી જોતો હતો કે, કોઈ મને બારીકાઈથી જુએ છે ખરૂં ? વધારે ખૌફ મારી બાજુમાં આવીને કોણ બેસે છે, એનો હતો. આ ફોન કરનારે એની સીટ મારી બાજુમાં જ રખાવી હશે. એટલું તો એ કરી શકે ને ? જોઈને જ ફફડી જવાય, એવો કોઈ સવા છ ફૂટનો કદાવર માણસ મને 'એક્સક્યુઝ મી'કીધા વગર બાજુમાં બેસી ગયો. એની મૂછો બ્રિટીશ વિક્ટોરિયન યુગના ઉમરાવો રાખતા, એવી ભરાવદાર અને નીચેના હોઠને ય ઢાંકી દે એવી વિરાટ હતી. ઉંમર હશે કોઈ ૫૮-૫૯ વર્ષની. ૬૦-વાળી ધારણા એટલે નહોતી રાખી કે, એટલાનો તો હું છું અને મને કોઈ મારી બરોબરી કરે, એ બહુ પસંદ નહિ. (વાચકો, હું ખોટો હોઉં, તો મને ટોકવો... પ્રુફરીડરો, ધ્યાન રાખજો, 'ટોકવો'ને બદલે 'ઠોકવો'છપાઈ ન જાય !) એણે ખભે પાટલૂનને પકડી રાખતા સસ્પેન્ડર્સ પહેર્યા હતા. થ્રી-પીસ શૂટ ખરો. પેટ છેલ્લા પચીસેક વર્ષથી બહાર આવ્યું હોવું જોઈએ કારણ કે પાછળ એના ઢગરા વધુ પાછળ જતા હતા ને પેટની સરખામણીમાં ઓછા સ્ફૂર્તીલા દેખાતા હતા. આંખો મોટી અને કાઢુ-કાઢુ કરે એવી હતી. વાળ કર્લી અને જમણી બાજુએ સેંથી પાડી હોવાથી પહેલી વાર મને એને માટે માન થયું, કારણ કે, હું ય જમણી બાજુ સેંથી પાડું છું. એની આંખોમાં મારા પ્રત્યે કોઈ સદભાવ નહોતો, એટલે પહેલી નજરે જ મને થયું કે, હશે કોઈ નાયરોબી સાઈડનો-મારા સાસરાના ગામનો... નહિ તો, મારી તરફ આવી ઘૃણાઓ ન રાખે. આંખો ઉપરથી ભ્રમરો માટે એણે હેર-સ્પ્રે લગાવ્યું હશે, નહિ તો હતી એટલી મોટી કે મૂછોમાં ખુટે, એ બધા વાળ ભ્રમરમાંથી કાઢી શકાય. ડરતા ડરતા ય મેં સૌજન્યપૂર્વક એને 'હેલ્લો'કીધું, પણ સ્વસ્તિક ચાર રસ્તાના સિગ્નલ ઉપર બારીમાંથી યાચનાભરી નજરે જોતા ભિખારી સામે ગાડીવાળો જે રીતે જુએ, એ તુચ્છકારભરી નજરથી એણે મારી સામે જોયું. જવાબ ન આપ્યો. મને થયું, 'કોઈ ઘવાયેલો પાટીદાર લાગે છે અને અનામતની ચળવળ માટે મુંબઈ જતો લાગે છે. તો ય હું જરા હતપતીયો ખરો. હિમ્મત ભેગી કરીને મેં હળવા સ્માઈલ સાથે ફરી પૂછ્યું.'
''મુંબઈમાં આપની કોઈ સાયકલ-પંક્ચરની દુકાન છે ?''મારો સવાલ સાંભળીને ધારણા કરતા એ વધુ ભડક્યો.

''વોટ ડૂ યૂ મીન...? હું તમને પંક્ચરવાળા જેવો લાગું છું ?''

''નૉટ ઍટ ઓલ, સર... આ તો મેં 'કુ... હોય તો આજે તમારે બચવાનું છે.''
''વોટ...? વો'ડી યૂ મીન...?''

''સર-જી, આજથી વાહનોના એકી-બેકી નંબરોમાંથી ફક્ત બેકી નંબરોને જ ગાડી ચલાવવા મળશે. જુઓ... મેં તો આ સીટ નંબર પણ ૪૪-નો લીધો છે. તમારો ૪૩- છે. તમારે આજે બચવાનું છે.''

કોઈ વાચક માની નહિ શકે, એટલી હદે એ અકળાયો, ''અરે પણ એ તો ફક્ત દિલ્હીમાં છે... અને સાયકલો માટે નહિ... ખાનગી ગાડીઓ માટે જ !''

''સૌરી સર... અમદાવાદમાં તો સાયકલવાળો ય પોતાની સાયકલને ગાડી કહે છે... એટલે...''

''નોનસેન્સ...''એટલું કહીને એ ચૂપ થઈ ગયો. ઊંધુ તો ઊંધું, પણ પેલું મફતમાં અપાતું એરલાઈન્સવાળું ઈનહાઉસ-મેગેઝીન વાંચવા માંડયો.

'આ તો લાગતો નથી', એમ સમજીને મેં તપાસ અને ફફડાટ જારી રાખ્યા. સામેની વિન્ડો પાસેની સીટ પર બેઠેલો એક આધેડ અવારનવાર ઊંચો થઈને મારી સામે જોયે રાખતો હતો. એ તો પછી ખબર પડી કે, એ તો હરસ, મસા અને ભગંદરનો પેશન્ટ હતો, એટલે ઊંચો-નીચો થતો હતો.

મુંબઈ એરપોર્ટ પહોંચ્યા સુધી તો કોઈ નવી ઘટના બની નહિ, પણ બહાર નીકળતી વખતે રેલિંગને ચોંટીને કંપનીઓના ડ્રાયવરો હાથમાં પ્લે-કાર્ડ લઈને ઊભા હોય છે, જે આવનારા પેસેન્જરોને લેવા આવ્યા હોય છે, એમાં એકના કાર્ડ-બોર્ડ ઉપર મારું નામ લખ્યું હતું. તરત એની પાસે જઈને પૂછ્યું, ''મૂલાણી સાહેબે ગાડી મોકલી છે ? હું જ અશોક દવે...''

એણે તો મારી સામું પણ ન જોયું અને ફક્ત એટલું બોલ્યો, ''સાહેબ, આજે તમારે બચવાનું છે.''એમ કહીને મને લીધા વગર ફૂલ-સ્પીડમાં જતો રહ્યો.

... અને મુંબઈમાં ફક્ત એક દિવસના રોકાણમાં કંઈક એવું બન્યું. જેણે મને ધ્રૂજાવી નાંખ્યો.

(વધુ ફાલતુ ભાગ, આવતા સપ્તાહે)

સિક્સર
વાચકોને ત્રણ સવાલ : (૧) અમેરિકા જેવા દેશોમાં કારમાં 'લેફ્ટ હેન્ડ-ડ્રાઈવ'હોવાનું કારણ શું ? (૨) ડ્રિન્ક્સ લેનારાઓ ગ્લાસ અથડાવીને 'ચીયર્સ'કેમ બોલે છે ? અને (૩) તમે જેને માટે પાગલ થઈ ચૂક્યા છો, એ જ ભગવાનના માથે હાથ મૂકીને અવાજ આપજો, 'તમારા માટે તમારો ધર્મ પહેલો કે દેશ પહેલો ?'

'સબ સે બડા રૂપૈયા' ('૭૬)

$
0
0
દરિયા કિનારે એક બંગલો ગો પોરી જઇ જો જઈ... ધ હોલ થિંગ ઈઝ ધેટ... મેહમુદ

ફિલ્મ  :  'સબ સે બડા રૂપૈયા' ('૭૬)
નિર્માતા : બાલાજી કલામંદિર (મેહમુદ)
દિગ્દર્શક : એસ. રામાનાથન
સંગીતકાર : બાસુ-મનોહારી
ગીતકાર : મજરૂહ સુલતાનપુરી
રનિંગ ટાઈમ : ૧૪-રીલ્સ : ૧૪૩-મિનિટ્સ
થીયેટર : પ્રકાશ (અમદાવાદ)



ગીતો
૧.વાદા કરો જાનમ, ન છોડેંગે યે દામન, જમાના ચાહે... લતા-કિશોર
૨.બહી જઈયો ના રાની, રાજા કી તલૈયા મેં... લતા-ઉષા મંગેશકર
૩.ધ હોલ થિંગ ઈઝ ધેટ કે, ભૈયા સબ સે બડા રૂપૈયા... મેહમુદ
૪.દરિયા કિનારે એક બંગલો ગો પોરી જઈ જો જઈ... લતા-કિશોર

કલાકારો :મેહમુદ, વિનોદ મહેરા, મૌસમી ચેટર્જી, જીવન, ફરિદા જલાલ, સુલોચના, રચના, નિવેદિતા, મધુ, ચંદ્રશેખર, આગા, મુકરી, સુંદર, રણધીર, શેખ, અસિત સેન, કેષ્ટો મુકર્જી, અનવર અલી, ભૂષણ તિવારી, બબ્બનલાલ યાદવ, પોલસન, નૌશિર ખટાઉ, જાનકી દાસ, મૂલચંદ, નર્મદા શંકર.

ભારતમાં ૧૯૩૧-માં બોલપટ એટલે કે બોલતી ફિલ્મો (ટોકી) શરૂ થઈ ત્યારથી આશ્ચર્યજનક રીતે દરેક વર્ષે એવરેજ ૧૦૦-હિંદી ફિલ્મો ઉતરતી રહી છે. એવરેજનો આ આંકડો ઈવન આજ સુધી જળવાયો છે. આઘાતની વાત એ છે કે, આજની આપણી ફિલ્મ 'સબ સે બડા રૂપૈયા'૧૯૭૬-માં આવી, તે વર્ષે આટલા વર્ષોની સૌથી વધુ ફિલ્મો ઉતરી હતી, છતાં એક 'કભી કભી'ને બાદ કરતાં એકે ય હિટ તો જાવા દીયો... ચાલી ય નહિ. એકે ય ના સંગીતમાં ઠેકાણા નહિ. '૭૬-ની આ સાલમાં સૌથી વધુ ચાલ્યો હતો, શશી કપૂર. એમ કહેવાય છે કે, ફિલ્મો ચલાવવા માટે ફિલ્મ રીલિઝ થાય એ પહેલા ધાંય ધાંય પબ્લિસિટી આપવી પડે છે... લાખોના ખર્ચે. આજે પણ કપિલના કોમેડી શો કે તારક મહેતા કા ઊલટા ચશ્મા જેવી સીરિયલોમાં બધા હીરો-હીરોઈનો એક એક વાર આવી જાય છે, એમની ફિલ્મોના નિર્માતાઓએ આ ટીવી-સીરિયલોવાળાને ખાસ્સી મોટી રકમ ચૂકવવી પડે છે. ફાયદો બન્નેને કે, 'કૌન બનેગા કરોડપતિ'માં રણબીર કપૂર અને કેટરિના કૈફ આવ્યા હતા અને આ બાજુ,એ બન્નેની ફિલ્મની વાતો અમિતાભ દ્વારા દર્શકો સુધી પહોંચાડી શકાય ! પણ પોતાની આવી રહેલી ફિલ્મને ધૂમધામ પબ્લિસિટી અપાવવા ફિલ્મસ્ટારો કેટલા નીચલા સ્તરે ઉતરી જાય છે, એનો દાખલો રાજેશ ખન્નાનો વાંચવા જેવો છે.

ચીપ કરતા ય જેને બિભત્સ પબ્લિસિટી-સ્ટન્ટ વર્ષો પહેલા રાજેશ ખન્નાએ કર્યો હતો ને એની અપેક્ષા મુજબ આપણા બેવકૂફ મીડિયાએ ધાંયધાંય પબ્લિસિટી પણ આપી દીધી હતી. 'તુમ સા નહિ દેખા'ની હીરોઈન અમિતા-જેણે છેલ્લે મુસ્લિમ અભિનેતા કામરાનની સાથે પરણીને ઈસ્લામ અંગીકાર કર્યો હતો, તે અમિતાની દીકરી સાબિહા સાથે હીરો રાજેશ ખન્નાએ બનતા સુધી ઊટી બાજુના આઉટડોર શૂટિંગમાં સાબિહા જોઈ શકે, એ રીતે પેન્ટની ઝીપર ખોલીને એના દેખતા પેશાબ કર્યો હતો. આમાં અમિતાનો ય પૂરો સાથ હતો અને બન્નેની મેળપાપડીથી પોલીસ-સ્ટેશનમાં ખન્ના સામે અમિતાએ ફરિયાદ નોંધાવી. એટલે દેશભરના છાપા આ ન્યુસ પર તૂટી પડયા. એ વખતે તો નહતો, છતાં અર્ણવ ગોસ્વામી જેવા પત્રકારોએ ટીવી પર જાણીતી હસ્તિઓને બોલાવી 'આવા'સબ્જેક્ટ પર ચર્ચાઓ ગોઠવી... ખન્નાની ચાલ બે-ચાર દિવસ માટે સફળ થઈ. આવા ખન્નાઓ અને આવી સાબિહાઓને જોવા સિનેમાઓ ઉપર બે-ચાર દહાડા પૂરતો ધસારો થયો, પણ પોલ ખુલ્લી પડી જતા પ્રેક્ષકોએ જ ફિલ્મને લાત મારી મારીને કાઢી મૂકી. રાજેશ ખન્ના બધાની નજરમાંથી ઉતરી ગયો. એ વધારાનું ! આ અમિતાની વાત કરી તે ૧૯૫૨-માં આવેલી 'અણમોલ સહારા'થી શરૂ કરીને સીધી બી-ગ્રેડની ફિલ્મોમાં ફેંકાવા માંડી. એ તો એના પ્રેમી અને ફિલ્મિસ્તાન સ્ટુડીયોના માલિક તોલારામ જાલને ખાસ અમિતાને પ્રમોટ કરવા માટે ફિલ્મ 'તુમ સા નહિ દેખા'બનાવીને દેશભરના પોસ્ટરો અને મોટા હોર્ડિંગ્સમાં અમિતાના જાયગેન્ટિક સાઈઝના ફોટા નીચે શમ્મી કપૂરનો બબૂકડો ફોટો મૂકાવીને ફિલ્મ રીલિઝ થાય એની રાહ જોવા માંડયો. પરિણામ એ આવ્યું કે, 'તુમ સા નહિ દેખા'માં બે જ જણા ચાલ્યા... શમ્મી કપૂર અને ઓપી નૈયર. અમિતાનો કોઈએ ભાવ પણ ન પૂછ્યો. મૂળ જયજયવંતી નામ ધરાવતી આ હિંદુ છોકરી કામરાન સાથે પરણીને (!) મુસલમાન બનીને પાછી હિંદુ બનીને જાલન સાથે પરણી કે નહિ કે પછી શું થયું તેની માહિતી નથી.

મેહબૂબ ખાને પણ અમિતા ઉપર ઝોલ નાંખી જોઈ હતી અને ફિલ્મ 'મધર ઈન્ડિયા'માં રાજેન્દ્ર કુમારની પ્રેમિકાનો રોલ માલા સિન્હા અને અમિતાને ઓફર કરવામાં આવ્યો હતો, પણ નરગીસ આ ફિલ્મમાં છવાઈ જવાની હતી, એ ચોક્કસ ધારણાએ આ બન્નેએ 'મધર ઈન્ડિયા'પાછી કાઢી. આ રોલ પછી તો મેહબૂબ ખાનની અસલી પ્રેમિકા કુમકુમને અપાયો હતો. પછી તો, જે સ્ત્રી નજરે ચઢી, એ એની પ્રેમિકા બનાવી શકતો કોમેડિયન મેહમુદે પણ અમિતાને વર્ષો સુધી ખુશ રાખી.

તોલારામ જાલન ખૂબ કાળો, મોટી ફાંદવાળો, તોછડી ભાષા અને ગાળો બોલે રાખતો ફિલ્મ પ્રોડયુસર હતો. મેહમુદ સાથે કોઈ વાતે ઠહેરી ગઈ હશે, એમાં ખાસ એને માટે મેહમુદે ઉપર લખ્યો છે, એવો જ ગેટ-અપ અને ભાષા વાપરીને પોતાની ફિલ્મ 'સબ સે બડા રૂપૈયા'માં પૂરો બદલો લઈ લીધો... તોલારામની તોછડાઈને અનેક નમૂના સાથે જેમ કે, મેહમુદ એક પાત્રને બેસવાને બદલે, ''ચલો સીટ ગંદી કરો''કહે છે. ફિલ્મના સંવાદોનું સુપરવિઝન બબ્બનલાલ યાદવે કર્યું છે. આ બબ્બનલાલને તમે વિલનના કોમેડિયન ચમચા તરીકે બે-ચાર નહિ, અનેક ફિલ્મમાં જોયો છે. મોટા ભાગે એણે ઐયાશીમાં સોફા ઉપર લાંબા થઈને પડેલા વિલનના પગ દબાવવાના દ્રશ્યો ઘણી ફિલ્મોમાં રીપિટ કર્યા હતા. આ ફિલ્મમાં એ ભૂષણ તિવારી સાથે સફરજનના બગીચામાં એનો ચમચો બનીને ફરે છે.

ફિલ્મ 'સબ સે બડા રૂપૈયા'મેહમુદની પોતાની ફિલ્મ હતી. સ્વ. વિનોદ મેહરા અને મૌશુમી ચેટર્જીને લીડમાં રાખીને ફિલ્મ બનાવાઈ હતી. આર.ડી. બર્મનના આસિસ્ટન્ટ્સ બાસુ-મનોહારીએ આ ફિલ્મના સંગીતમાં, લતા-કિશોરનું 'દરિયા કિનારે એક બંગલો ગો પોરી જઈ જો જઈ'ગાયું હતું. એ લોકપ્રિય ઘણું થયું હતું. યાદ હોય તો આ ગીતમાં લતા બહુ તોફાની અંદાજમાં વચ્ચે વચ્ચે 'હોટ્ટ...'બોલીને ગીતને નવું જ તોફાન આપે છે. બધા ગીતોમાં એમના બોસની ધૂનોની છાંટ વર્તાય છે. બાસુ-મનોહારીના મનોહારી મૂળ તો અનેક સંગીતકારોના સેક્સોફોન પ્લેયર. ('કાશ્મિર કી કલી'ના રફીના 'હૈ દુનિયા ઉસી કી, જમાના ઉસી કા...'માં સેક્સોફોન મનોહારી દાદાએ વગાડયું છે.

મેહમુદે એના ગુરૂ કોમેડીયન યાકુબ પાસેથી જ કોમેડીયન-વિલન પણ હોય, એવી ફિલ્મોની શરૂઆત કરી હતી. આ ફિલ્મમાં એ જેટલું હસાવે છે, એટલો જ પ્રેક્ષકોને ગુસ્સો પણ કરાવે છે. પોતાની આ ફિલ્મમાં પણ એણે આ રીતનો ડબલ રોલ નિભાવ્યો છે.

એ તો બધાને ખબર છે કે, મેહમુદ મીના કુમારીની સગી બહેન મધુરીને પરણ્યો હતો. પ્રોબ્લેમ એક નહિ, બે હતા. એક તો વિદ્વાન, પૈસાપાત્ર અને મોટી શોહરત ધરાવતા કમાલ અમરોહી મીના કુમારીનો પતિ થાય અને બીજી બાજુ કંગાળ અને મલાડના ઝૂંપડપટ્ટી જેવા મકાનમાં રહેવા ઉપરાંત છડેચોક મવાલીગીરી કરતા મહેમૂદને મીના કુમારી પોતાનો બનેવી નહિ બનવા દે એ ધ્રાસ્કો અને બીજી બાજુ, મીનાના પિતા અલી બક્ષ મેહમુદને રસ્તા પરનો લોફર જ માનતા હતા. એમાં મધુની સાવકી માં ફિરદૌસ જોડાઈ. ૨૫ ઓગસ્ટ, ૧૯૫૩ના રોજ ફિરદૌસ અને મધુ વચ્ચે મેહમુદ સાથે લગ્નના મામલે મારામારી સુધીનો ઝગડો થઈ ગયો અને એ જ ઘડીએ મધુ ઘર છોડીને મલાડ ચાલી ગઈ, મેહમુદના ઘેર. મધુ ક્લેપ્ટોમેનિયાક (કોઈ કારણ કે પૈસાની લાલચ-બાલચ વગર ગમે ત્યાંથી ચોરી કરી લેનારને 'ક્લેપ્ટોમેનિયાક'કહે છે.) હતી, છતાં મેહમુદની તમામ પત્નીઓમાં મધુ-મેહમુદનું લગ્નજીવન વધુ સફળ અને પ્રેમપૂર્વકનું હતું.

બીજી બાજુ કમાલ-મીનાનું લગ્નજીવને ય જોઈ લેવા જેવું છે. પતિ ઉપર અનહદ વિશ્વાસ મૂકનારી મીનાને એ ય ખબર નહોતી કે, પોતે આટલી બધી ફિલ્મોમાં કામ કર્યું છે, એમાં એક એક ફિલ્મના એને પૈસા કેટલા મળતા હતા. આવો બધો એસ.એ. બાકર હિસાબ કિતાબ રાખે, પણ મીનાને કાંઈ પણ કહેવાની છૂટ નહિ.

એમાં એક અજબ કિસ્સો બની ગયો. મીનાની ભત્રીજી તસ્નિમે કહ્યા મુજબ, મીના કુમારી અને અશોક કુમારે દિલ્હીમાં ભારતીય જવાનો માટે એક શો કર્યો. ટોકનરૂપે, જવાનોએ આ બન્નેને રૂ. અઢી સો - અઢી સો આપ્યા. અત્યારે આપણને નવાઈ લાગે, પણ એ જોઈને મીનાએ માઈક પર જવાનોને કીધું કે, ''મારી જીંદગીમાં રૂ. ૧૦૦/-ની નોટ હું પહેલી વાર જોઈ રહી છું.''

ફિલ્મની વાર્તા થ્રિલર જેવી છે, પણ મેહમુદની દરેક ફિલ્મની જેમ એમાં કોઈ સારો મેસેજ તો એની પોતાની રીતે સરસ અપાયો હોય. એના જીગરી અને કરોડપતિ ભોળા દોસ્ત વિનોદ મેહરા પાસેથી દયાને નામે અનેક લોકો લાખો રૂપિયા એને ઉલ્લુ બનાવીને લઈ જાય છે. મેહમુદ એને સમજાવતો રહે છે કે, લોકો તને ઉલ્લુ બનાવે છે. પણ ભ'ઈ માનતા નથી. છેવટે મેહમુદ પોતે જ વિનોદને ખાંગો કરીને ફૂટપાથ પર લાવી દે છે અને ત્યારે વિનોદને રૂપિયાનું મૂલ્ય સમજાય છે.

ફિલ્મના હીરો સ્વ. વિનોદ મહેરા (જન્મ : ૧૩ ફેબ્રુઆરી, ૧૯૪૫ : મૃત્યુ તા. ૩૦ ઓક્ટોબર, ૧૯૯૦)ની આખી ફિલ્મોગ્રાફી વાંચવા જાઓ, તો આશ્ચર્ય નહિ, આઘાતો લાગશે. કયા મેળનો એણે ૪૦ ટકા ફિલ્મોમાં પોલીસ ઈન્સ્પેક્ટરના રોલ કર્યા છે, એ કોઈ નથી જાણતું. પહેલા તો પોલીસખાતામાં આવા હીરોકટ લાંબા ઝફરીયા રાખવાની છૂટ ન હોય. બીજું, વિનોદ દરેક ફિલ્મમાં પૂરી છાતી અને ઘેટાના કાળા ઊન જેવા વાળ બતાવવા શર્ટના સમજો ને... આપ્યા હોય એ બધા બટનો ખુલ્લા રાખતો. એણે ચાર તો લગ્નો કર્યા હતા... આઈ મીન... એક પછી એક ! પહેલી હતી મીના બ્રોકા, બીજી બિંદીયા ગોસ્વામી (જે પછી છૂટી થઈને ફિલ્મ 'બોર્ડર'અને 'રેફ્યુજી'બનાવનાર નિર્માતા-દિગ્દર્શક જે.પી. દત્તાની છેલ્લા ૩૦ વર્ષોથી પત્ની બનીને બે દીકરીઓ નિધિ અને સિદ્ધિને સંભાળે છે.) ત્રીજી આપણા ગુજરાતી નાગરની છોકરી નીતા મેહતા અને વિનોદના ચોથા લગ્ન કિરણ સાથે, જે વિનોદના મૃત્યુપર્યંત ટકી રહ્યા. અલબત્તા, આવું તો કોણ કબૂલે પણ, આખી ફિલ્મનગરી જાણીતી હતી કે, વિનોદના લગ્ન અમિતાભવાળી રેખા સાથે પણ થઈ ચૂક્યા હતા, પણ સીમિ ગ્રેવાલના પ્રસિદ્ધ ટીવી શો ્રી ઇીહગીડર્પેજ ઉચ્ચાર (રોન્દેવુ)માં રેખાએ સીમિની સાથે સાથે ગામને ય મામુ બનાવીને એવું કહ્યું હતું કે, મારા વિનોદ સાથે લગ્ન નહોતા થયા... એ બસ, મારો હિતેચ્છુ હતો. એ વાત જુદી છે કે, રેખાના અબજોપતિ મારવાડી ઓફિશિયલ હસબન્ડ મૂકેશ અગ્રવાલે રેખાને પરણવાના થોડા જ દિવસોમાં આપઘાત કર્યો, એના ય થોડા દિવસ પછી આઘાતમાં વિનોદ ગુજરી ગયો. યસ. દેવ આનંદના ડાય-હાર્ડ ચાહકોને ય એક વાતની હજી ખબર નહિ હોય કે, એની એક ફિલ્મ 'એક કે બાદ એક' ('૬૦)ની હીરોઈન શારદા આ વિનોદ મેહરાની સગી બહેન થાય. એક તબક્કે પોતાની સૌથી વધુ પ્રિય અને આ ફિલ્મની હીરોઈન મૌશુમી ચેટર્જી (આપણે ઉચ્ચાર 'મૌસમી'કરીએ છીએ) સાથે ય નેતા સંબંધો રાખડી બંધાવવા કરતા ઘણા આગળ નીકળી ગયા હતા. સંગીતકાર-ગાયક હેમંત કુમારની આ પુત્રવધુ એક્ટિંગમાં નબળી પડી. એટલે કદી બીજા નંબરની ય હીરોઈન બની ન શકી.

મેહમુદ પોતે ભગવાન શંકર અને અંબાજીમાં અખૂટ શ્રદ્ધા રાખતો, એના બે પુરાવા-એક તો પોતાની નિર્માણ સંસ્થાનું નામ એણે, 'બાલાજી કલામંદિર'રાખ્યું હતું અને બીજું, મોટા ભાગની ફિલ્મોમાં એ પોતાનું નામ 'મહેશ'રાખતો - આ ફિલ્મમાં એની દરેક ફિલ્મોની જેમ અનેક કોમેડિયનો ભેગા કર્યા છે. જાનકીદાસ અને પોલસન ઉપરાંત એનો કાયમી મુકરી પણ ખરો. લતા-ઉષાના યુગલ ગીત 'બહી જઈયો ના...'માં મૌસમી સાથેગીત ગાતી છોકરી રચના છે. મૌસમીની સખીના કપડા બદલતો ફોટો પાડી લેનાર અનવર અલી (બોમ્બે ટુ ગોવાનો બસ-ડ્રાયવર) મેહમુદનો સગો ભાઈ છે. વર્ષોથી આજે એ લકવાની અસરમાં બુરી જીંદગી બશર કરી રહ્યો છે. મેહમુદની સેક્સી સેક્રેટરી બનતી અભિનેત્રી નિવેદિતાને તમે ફિલ્મ 'તૂ હી મેરી જીંદગી'અને 'ધરતી કહે પુકાર કે'માં સંજીવ કુમારની પત્ની તરીકે જોઈ છે. એક જ સમયે આ નિવેદિતાને પોતાની બનાવી લેવા માટે જોય મુકર્જી, તેનો ભાઈ દેબુ મુકર્જી અને સંજીવ કુમાર પૂરા ફોર્સથી પાછળ પડયા હતા. જોયના સાન્તા ક્રુઝમાં હસનાબાદ લેનના બંગલાથી ૨૦૦-ડગલા આગળ જ નિવેદિતાનો બંગલો જોયના સૌથી નાના ભાઈ શુબિરે મને બતાવ્યો હતો. લાલ જર્સીમાં પોતાના બંગલાના પગથીયા ઉતરીને આવતો કલાકાર નૌશિર ખટાઉ છે, જે મુંબઈની નાટય અભિનેત્રી સરિતા ખટાઉ (મુળ ભોંસલે)નો પહેલો પતિ પતો, પણ નાટયકાર સ્વ. પ્રવિણ જોશીની એ સત્તાવાર પત્ની છે.

એકલા ગુણ અને શુદ્ધ ચરીત્રથી દુનિયામાં જીવાતું નથી... ખિસ્સામાં પૈસા ય જંગી જોઈએ નહિ તો દુનિયા તમને ફાડી ખાય છે, એવો સુંદર મેસેજ આપતી મેહમુદની આ એક ઉત્કૃષ્ટ ફિલ્મ છે.
Viewing all 894 articles
Browse latest View live